Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

канӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
канӑҫ (тĕпĕ: канӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑйӑм ҫитнӗ пулсан, эп сана юнӑм ӑшшипе ӑшӑтнӑ пулӑттӑм, шурӑхнӑ питӳ-куҫу тӑрӑх шӑпӑр-шӑпӑр шӑпӑртатса анӑкан куҫҫульна, тумлам-тумламӑн суйласа, тӑванла чуптуса шӑлӑттӑм, канӑҫ кӳмен хӗн-хурлӑ ӗҫӗнте ӗшеннӗ алӑ-урана пӑртак та пулин хевтепе йӑл илтермешкӗн асамлӑ ҫуват хывтарӑттӑм сана.

Мне хочется согреть тебя своей горячей кровью, утереть с твоего бледного лица соленые слезы, бегущие бесконечно из глаз твоих; чтобы хоть чуточку облегчить твой труд и влить силы в уставшие руки и ноги, я бы приделал тебе волшебные крылья…

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Канӑҫ та, уяв та ҫук ӗҫчен ҫыннӑн.

Ни отдыха, ни праздника нет у человека.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Капла эпир сана та канӑҫ памастпӑр, тӑхлачӑ, — ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленчӗ Василий Петрович.

— Да вы бы не беспокоились из-за нас, мать, — Василий Петрович быстро поднялся.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑван ялӗ ашшӗ ячӗпе сивӗтет, пушаннӑ хир ӑна пӗркесе ӑшӑтас ҫук, тӗксӗм ҫырма-ҫатра ун валли канӑҫ кӗтесӗ хатӗрлемен.

Родная деревня стала ему постылой из-за отца, пустые поля не согреют его, и в глубоком овраге нет для него уютного гнездышка…

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑнӑҫсӑр Урнашкасем, ав, тӗлӗкре те канӑҫ памаҫҫӗ.

А то вон глупый Урнашка по ночам снится…

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ман пек ҫынна канӑҫ кирлӗ мар теҫ пуль, тупата.

Думают, наверно, что таким людям, как я, не нужен отдых.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шанчӑк чунӑма канӑҫ кӳрет.

Вот на это и надеюсь.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пчеловод пулма эпӗ тахҫанах вӗрентӗм, халӗ мана ҫав куҫа курӑнман шыв канӑҫ памасть.

На пчеловода я давно уже сдала, теперь меня за сердце вода эта невидимая взяла.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Сергей тӑркаласа та ларчӗ, выртрӗ те, анчах ыратни ӑна канӑҫ памарӗ, ыйхине те сирсе ячӗ.

Сергей вставал и ложился, но боль не давала ему покоя, гнала прочь сон.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

— Ҫӳреҫ, ҫӳреҫ, канӑҫ памаҫҫӗ! —

— Ходют, ходют, покоя нет! —

6 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

«Ҫутӑличченех ӗҫлетӗп, сире пурне те халтан яратӑп, никама та канӑҫ памастӑп», тет.

«До самого утра, говорит, смолить буду, всех вас, говорит, замотаю, никому покою не дам».

6 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Вӑл киле таврӑннӑ чухне йывӑр ҫул ҫинче те хӑйне пӗр минут та канӑҫ памасӑр, тӳсеймесӗр ӗҫлет.

Он весь — нетерпение, весь — порыв, он мчится не останавливаясь, не давая себе в этом длинном и тяжком пути ни часу отдыха.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл кӗнеке пирки нумайччен шухӑшлать, тавлашать унпа, хӑйне канӑҫ паман ыйтусене тивӗҫтерекен ответ шырать.

Теперь она подолгу думает над книгой, спорит с ней, ищет в книге ответа на то, что ее волнует.

Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Сӑмах пуҫланӑскер, ытти ҫинчен те калам: хӗрачасене пӗрре те канӑҫ памасть, вӗсене виртлет те, ҫивӗчӗсенчен те туртать.

Только вот заодно пожалуюсь: не дает проходу девочкам и дразнит и за косы дергает.

Аслипе кӗҫӗнни // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Канӑҫ ҫук иккен сана ҫӗрле, Ҫанат шӑллӑм?

— Нет тебе покою ни днем ни ночью, братец Сянат?

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йывӑр шухӑшсем Тухтара пӑртаклӑха та канӑҫ памаҫҫӗ, каччӑ йӑлтах аптраса ӳкрӗ.

Тягостные думы вконец измотали Тухтара.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Выҫӑ хырӑм никама та канӑҫ памасть е, вуникӗ тар сӑрхӑнтарса, вӑхӑтсӑр асат хуҫтаратӑн, е вӑрра каймалла.

— Да голодное-то брюхо никого не оставляет в покое — иль двенадцать потов проливай, да хлеб добывай, иль подавайся в воровство.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫурт-йӗре тирпейлӗ тытасшӑн пулса, вӑл хӑй пурнӑҫӗнче канӑҫ мӗн иккенне пӗлмерӗ: куллен яшка-ҫӑкӑр пӗҫерчӗ, выльӑхне пӑхрӗ, ӗҫҫинче ҫынран юлмарӗ: вӑхӑтра тыррине вырнӑ, ҫумне ҫумланӑ, кантӑр татнӑ, хутнӑ, тӗртнӗ, вуттине турттарнӑ, арманне те тепӗр чух хӑех ҫитетчӗ, — рехетре пурӑнатчӗ-ха Шерккей, мӑшӑрӗ ӑна хӑй мӗн-мӗн туни ҫинчен каламастчӗ те.

В доме у нее всегда были чистота и порядок, она вовремя успевала приготовить обед, глядела за скотиной, работала по найму, делала свою работу в поле не позже, а раньше людей: полола, жала, рвала коноплю, мочила, мяла, пряла, ткала, ездила и за дровами, и на мельницу — Шерккей при ней жил себе поживал спокойно, не тревожила его жена своими заботами.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Е сана — илтетне — леш тӗнчере те канӑҫ памастӑп.

Иначе я тебе и на том свете покоя не дам, слышишь?

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тав тӑвас сӑмах пуҫ ҫинче тӑни те канӑҫ кӳмест-ҫке, пасса, пысӑк парӑмлӑ ҫав эпӗр вӗсен умӗнче.

Поблагодарить — и дело с концом, а то ведь камень на душе от этого, в долгу мы перед ними, в большом долгу…

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех