Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачине (тĕпĕ: ача) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Долетова хӑйӗн ачине вӗсене парса хӑварасран хӑраса, Семирханов арӑмӗ пӳртрен тухса тарнӑ.

Испугавшись, что Долетова будет, чего доброго, навязывать ей ребенка, Семирханова убежала.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Амӑшӗ каялла илет те ачине пытарать.

Мать вытащила ребенка и спрятала.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Аллисемпе вӑл чӗнтӗрлӗ шурӑ утиялпа чӗркенӗ чӗчӗ ачине чӑмӑртанӑ.

В ее объятиях — аккуратно завернутый в белое кружевное одеяло грудной младенец.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Унтан ачине йӑпатакан хӗрарӑм сассипе сӑпка чӗриклетни илтӗнчӗ.

Потом стал слышен женский голос, убаюкивающий ребенка и мерный скрип люльки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Кашни амӑшех ачине илме пырсан: — Тавтапуҫ, хӗрӗмсем! — тет чун-чӗререн.

И каждая мать, подходя за своим, говорит сердечно: — Спасибо вам, девочки!

Шавлӑ халӑх // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Юман нимӗн те чӗнмест, вӑл хӑй ачине йӗкелтен шӑтса тухса ӳсме анчах хушать.

Дуб ничего не ответил, а велел расти своему сынку из желудя.

Юманпа шӗшкӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай карчӑк каллех ачине йӑпата пуҫлать: «Ан йӗр, ак килтӗр-ха кашкӑр! Эпир ӑна ҫавӑнтах персе вӗлерӗпӗр», — тет.

Старуха опять приговаривает: — Не плачь, дитятко; не отдам тебя волку; только приди волк, убьем его.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Карчӑк ачине калана: «Асту, йӗме чарӑнмасан, эпӗ сана кашкӑра парса ярӑп», — тенӗ.

И старуха говорит: — Не перестанешь плакать, я тебя волку отдам.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑй кайнӑ чухне хуҫи ачине, Жилин ан тартӑр тесе, астума хушса хӑварнӑ, куҫран ҫухатма хушман.

А когда хозяин уезжал, он приказал малому за Жилиным ходить, с глаз его не спускать.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Утнӑ майпа ҫанҫурӑмне чӗтреткелесе, авӑнкаласа пынӑ, шакла пуҫлӑ ачине ҫавӑтнӑ, ачи кӗпе вӗҫҫӗн анчах пулнӑ.

Идет, в спине подрагивает, перегибается, а за руку татарчонка ведет бритого, в одной рубашке.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Амӑшӗ: «Эпир ахаль чухӑн пурӑнатпӑр, ҫын ачине епле тӑрантарса пурӑнӑпӑр. Ак ялти ятлӑ ҫынсене кайса калас, ан тив, ӑна пирӗн патӑртан илсе кайччӑр», — тенӗ.

Мать сказала: «Мы и так бедны, где нам кормить еще ребенка; я пойду к начальнику и скажу, чтоб его взяли».

Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Слон ачасем ҫине пӑхнӑ та, аслӑ ачине хобочӗпе ҫӗклесе илсе, хӑйӗн ӗнси ҫине лартнӑ.

Слон посмотрел на детей, взял хоботом старшего, потихоньку поднял и посадил его себе на шею.

Слон // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ачине вӗсем йӑваласа ӑшӑтнӑ.

Монахи отогрели ребеночка.

Сан-Готард тӑвӗ ҫинчи йытӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Амӑшӗ ӑна хай сисмесӗрех аллине ҫӗклесе илчӗ те, Негоро ҫывӑхрах ун ачине туртса илесшӗн тӑнӑ пек, кӑкӑрӗ ҫумне ывӑлне хытӑ-хытӑ пӑчӑртарӗ.

Мать инстинктивно схватила его на руки и прижала к груди так крепко, словно Негоро уже стоял рядом, готовясь отнять у нее ребенка.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл негр ачине йӑтса пырать.

Она несет маленького негритенка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑш-пӗр ҫӗрте утнӑ ҫӗртех — пӗр алӑра кӑкӑр ачине ӗмӗртекен, теприне тепӗр алӑра йӑтса пыракан мӗскӗн хӗрарӑмсем курӑнаҫҫӗ.

Кое-где видны были несчастные матери, которые кормили на ходу грудного младенца, а на свободной руке несли второго ребенка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Сана ҫӑмӑлтарах-и, ачам? — ыйтрӗ Уэлдон миссис, чирлӗ ачине чӗри ҫумне пӑчӑртаса.

— Тебе лучше, дорогой? — спросила миссис Уэлдон, прижимая больного ребенка к сердцу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Лӑплан, — ушкӑнран пӑрма хӑтланса, ачине чаршав патнелле сулӑнтарать Хвеччис.

Успокойся, — стараясь оттеснить от парней, Хвечис тянет сына к занавеске.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшӗ те, ҫаврака чӳречерен пуҫне кӑларса, хӑйӗн ачине хавхалантарать.

И скворчиха, высунув голову в круглое окошечко, подбадривала свое детище.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Уэлдон миссис ачине лӑпкаса ҫывӑрттарать, ун умӗнче халь пӗр Джек ҫеҫ.

Миссис Уэлдон укачивала своего ребенка, и все ее внимание было поглощено только им.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех