Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑкне (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Килсе чӑрмантаракансем ан пулччӑр тесе пӳлӗм алӑкне те питӗрчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Ӗмӗтсем пурнӑҫа кӗме пуҫлаҫҫӗ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Анчах темиҫе пӳлӗм алӑкне шаккасан та сас паракан пулмарӗ.
Куҫарса пулӑш

Уй — куҫлӑ, вӑрман — хӑлхаллӑ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Вӑл кӑшкӑрнипе амӑшӗ те пӳлӗмӗн алӑкне уҫса пӑхрӗ.
Куҫарса пулӑш

Аля. Алевтина // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Яланхи пек, тӑван килне каймарӗ вӑл: Усковсен алӑкне хӑюллӑн уҫрӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Саша вӑл ӑнтан кайса ун ҫине пӑхса тӑнипе усӑ курса хваттер алӑкне шал енчен хупма ӗлкӗрчӗ те ӗнтӗ.
Куҫарса пулӑш

Ҫур ҫӗр тӗллине пӑхмасӑрах командировкӑрисен пӳлӗмӗн алӑкне шаккарӗ.
Куҫарса пулӑш

— Тоня, — пӳлӗм алӑкне уҫнӑ-уҫман мӑшӑрне чӗнчӗ вӑл, — пире виҫӗ уйӑхшӑн ӗҫ укҫи…
Куҫарса пулӑш

— Анне, эпир килтӗмӗр, — пӳрт алӑкне шартлаттарса хупнипе шартах сикрӗ урайӗнчи шыва типӗтекен Марья инке.
Куҫарса пулӑш

— Лакса лартӑмӑр, — терӗ Цыбаченко, броневик алӑкне уҫса.
— Сели, — сказал Цыбаченко, открывая дверцу.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Урайне пӑрахрӗҫ, алӑкне тултан питӗрсе илчӗҫ.
Бросили на пол, приперли снаружи дверь.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тӗттӗмленсе ҫитет пулин те, Агриппина сарай алӑкне уҫрӗ те йывӑҫ пӑта ҫинчи ҫӗтӗк сӳсмене илсе ӑна юсама алӑк урати ҫине ларчӗ.
Хотя уже плохо было видно — сумерки, — Агриппина отворила двери сарая, сняла с деревянного гвоздя рваный хомут и села на пороге чинить его.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Выҫлӑх рабочисен алӑкне, чухӑнсен алӑкне шаккать…
Голод стучится в дверь рабочих, в дверь бедноты…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Владимир Ильич, кӑшт чӗнмесӗр ларнӑ хыҫҫӑн: «Тума пултарайманни нимӗн те ҫук» тесе, кулса илчӗ те ури ҫине тӑчӗ, буфет алӑкне уҫса пӑхрӗ.
Владимир Ильич, помолчав, повторил: «Ничего невозможного», усмехнулся, встал и приоткрыл дверцу буфета.

Ӗлӗк, Смольнӑй улпут хӗрӗсен институчӗ пулнӑ чухне, ку пӳлӗмре классная дама пурӑннӑ; халӗ те кунта ун чухне мӗнле япаласем пулнӑ, ҫавсем пурте ҫав-ҫавах тӑраҫҫӗ: пӗр кӗтесре — ҫирӗкрен тунӑ начаркка буфет тӑрать, тепӗр кӗтесре — пасартан туяннӑ, алӑкне куҫкӗскисем лартса хитрелетнӗ шкаф, тата якалса ҫитнӗ диванпа юнашар якалса пӗтнӗ креслӑсем тӑраҫҫӗ; пӳлӗмӗн шалти пайӗнче — шурӑ хӑмасемпе пӳлнӗ перегородка, ун хыҫӗнче Владимир Ильич тата Надежда Константиновна ҫывӑракан икӗ тимӗр койка тӑрать.
Раньше, когда Смольный был институтом для благородных девиц, здесь помещалась классная дама, и, как было при ней, так все и осталось: в одном углу — плохонький ольховый буфетец, в другом — зеркальный шкапчик базарной работы, вытертые креслица у вытертого диванчика, в глубине — невысокая белая перегородка, за ней — две железные койки, где спали Владимир Ильич и Надежда Константиновна.

Тепӗр ҫулҫӳревҫи, ҫыннисем вилсе пӗтнӗ чухнехи пек пушанса юлнӑ ҫуртсем тавра ҫаврӑнкаласа ҫӳрет-ҫӳрет те, пӗр ҫурт алӑкне карташӗ енчен пырса шаккать.
Другой пешеход, поколесив глубокими тропинками мимо вымерших особняков, постучался на черном ходу в одну из дверей.

Эпӗ ҫӗр пӳрт алӑкне уҫса ятӑм.
Я кинулся к землянке, распахнул дверь и замер от того, что увидел.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫӗр пӳрт алӑкне тул енчен питӗрсе хӑварнӑ иккен.
Дверь землянки оказалась запертой снаружи.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Мӗн эсир, пӳрт алӑкне ҫапса хунӑ та, сарайӗнче пурӑнатӑр?
А чего это вы в сарае живете, а дом заколочен?

9 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Шӑп ҫав самантра тата тепӗр чирлӗ ҫынна чӗнме тесе тухтӑрӗ хӑйӗн кабинечӗн алӑкне уҫса ячӗ.
Доктор как раз приоткрыл в эту минуту дверь своего кабинета, чтобы пригласить следующего больного.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Эмиль сарай алӑкне ашшӗ пырса тытиччен пӗр самант маларах хупса ӗлкӗрчӗ те шалтан ҫекӗлпе ҫаклатрӗ.
Он влетел в него, на секунду опередив своего папу, и заперся на засов.

Вырсарникун, ноябрӗн вунтӑваттӑмӗшӗнче, Катхульт хуторӗнче пастор кӗлӗ вулани, Эмиль хӑйӗн ашшӗне хупса хуни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика