Шырав

Шырав ĕçĕ:

йывӑра (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ӑҫтан-ха именесси ҫын хӑйне ытлашши юратнинчен килтӗр! — Дубков сӑмахӗсене йывӑра илсе, ответлерӗ Нехлюдов.
— Какой тут excès d’amour propre! — отвечал Нехлюдов, задетый за живое.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑмӗ епресе каять, йывӑра тӳсеймест, пӗве ишӗлсе анать.
Глина расползется, не выдержит тяжести, плотина уйдет на дно.

43 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Князь ӑна юратнӑ, унӑн туслӑхне ӗненнӗ, хӑй унран малта тӑнине таса чӗреренех йышӑннӑ, йывӑра килсен ача пек таса туйӑмпа Мишӑран канаш ыйтнӑ.
Князь любил его, верил в его дружбу, признавал его превосходство и с детским простосердечием прибегал во всяком трудном случае к Мише за советом.

IV // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Эсир тата темӗн шухӑшлама пултарӑр-ха, — терӗ вӑл, йывӑра илнӗ кӑмӑлпа пурин ҫине те пӑхкаласа; унтан пуҫне ҫӳлелле каҫӑртрӗ, хӗвел ҫинче пиҫӗхнӗ аллисемпе ҫӳҫне хыҫалалла ярса якатрӗ, куҫӗсем ҫилленнӗ пек йӑлкӑшса илчӗҫ.
— Еще могут подумать… — выговорила она сурово и обидчиво и еще раз оглядела всех, а потом подняла голову, откинула растрепанные свои косы смуглой рукой, глаза ее загорелись негодованием.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Вӑл йывӑра илмерӗ… ӑна эсир, командир юлташ, вӑтантартӑр, — ӑнлантарчӗ ватти.
— Бона нэ обидылась… змутылы вы ии, товарищ командир, — пояснила старшая.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Йӗкӗлтекелетчӗҫ ӑна, анчах вӑл кӑмӑлне йывӑра илместчӗ.
Над особенностями его характера мы подтрунивали, он не обижался.

Виктор хӑех сиссе илчӗ те тӳрех: — Ман ҫине йывӑра ан ил, — терӗ.
Виктор сам догадался и напрямик сказал: — Не обижайся на меня.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Фрося йывӑра илчӗ.
Фрося фыркнула и сконфузилась.

III сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Пӑши айӗнчи хурӑн патаккисем йывӑра чӑтаймасӑр хуҫӑлса пӗтнӗ.
Лесины не выдержали тяжести лося, сломались.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хай ашак йывӑра тӳсеймесӗр ӳкет те вилет.
Осел упал от натуги и умер.

Ашакпа лаша // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӑнтӑрлахи е каҫхи апат ҫиме хӑна чӗнни кил хуҫи хӗрарӑмне ҫав тери йывӑра килекен ӗҫ.
Приглашение гостей на обед или на ужин самое хлопотное для хозяйки.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кунти халӑхпа пурӑнмашкӑн урӑх май ҫук тесе, йывӑра илет, тет.
Народ его, вишь ли, обижает, сладу с ним нет.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тухтар тете, йывӑра илместӗр-и пире?
— Ты на нас не сердишься, Тухтар?

Асӑрхаттармасӑр килсе кӗнӗшӗн йывӑра илмерӗ вӑл вӗсене.
Не выказав неудовольствия, что ворвались без предупреждения.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тинех ӑҫтан йывӑра илсе пӗтерӗн…
— На все сердиться — сердца не хватит…

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эс, хам астӑвасса, йывӑра илекен ҫын марччӗ, ху тухса кайсан, ҫуртна хам патӑма куҫарса лартрӑм…
Ты, сколько тебя знаю, человек незлопамятный, небось не сердишься, что домик твой я к себе перевез…

Текех кӗтмесен те юрӗ тетӗп-ҫке, йывӑра ан илех ҫапла каланӑшӑн…
А теперь уж и ждать не хочу, так что не обессудь…

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Михайла хӑйне ҫапла тӑрӑхласа чӗннӗшӗн йывӑра илмест, кӳренмест, вӑл хӑй те тӗрлӗрен кирлӗ-кирлӗ мар ят памашкӑн ӑста.
И Михайла не сердится и не обижается на это прозвище, он и сам мастер придумывать всем разные клички.

Юлташӗсем ҫавӑншӑн йывӑра илтермесӗр лӗкӗртететчӗҫ, тӳрлетсе калама пулӑшатчӗҫ.
Но друзья без лишних насмешек поправляли его.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей йывӑра илмерӗ вӗсене, кулӑша хирӗҫ кулӑш.
Шерккей не обижался на них — на смех ответил смехом.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика