Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫыннисем те Кантюк папай таврашӗсем ҫеҫ.

И все они из окружения Кандюка бабая.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк юхан ҫӑл шывне ҫаплах мухтаса тӗрлӗ саламсем пачӗ, ҫитмен ӗмӗтне ҫитермешкӗн йӑлӑнса тилмӗрчӗ, тархасларӗ, кӗлтуса пуҫҫапрӗ.

А Кандюк продолжал говорить воде все новые и новые комплименты и слова благодарности, умолял исполнить все их мечты и желания, отвешивал низкие поклоны.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ Кантюк кукленчӗ, сӑра алтӑрӗпе шыв ӑсса илчӗ, хӑй тавра тӑрса тухнӑ ҫынсене сав сивӗ шывпа сапса-пӗрӗхсе тухрӗ.

Вот Кандюк присел на корточки, зачерпнул ковшом воды из озера и обрызгал ею окружавших его людей.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах ҫак вӑхӑтра ӑна Кантюк мӗн хӑтланни тӗлӗнтерчӗ, мӗн тӑвать вӑл, мӗн сӳпӗлтетет, кама асӑнать, кӗлтӑвать тесе тимсӗлсе пӑхрӗ вӑл кӑвак сухаллӑ папая.

Но понять толком так и не понял, что он там причитал, правда, его удивили истовые заклинания Кандюка, упоминание каких-то имен…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк, тата тем-тем асне илесшӗн пулса, пӑртак чӗнмесӗр тӑчӗ, унтан ҫамрӑксем еннелле ҫаврӑнчӗ те Тухтара хӑвӑртрах ҫакӑнта ҫавӑтса анма хушса ячӗ.

Кандюк, пытаясь припомнить еще какие-либо заклинания, некоторое время молчал, потом резко обернулся к молодым спутникам и приказал тотчас привести сюда Тухтара.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк сассине ҫӗклетнӗҫемӗн ҫӗклетсе пычӗ.

— голос Кандюка становится все уверенней и зычней.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ҫав хушӑра кӗсйинчен пӗр нухрат кӑларчӗ те: «Шыв, эпӗр сан патна чухӑнпа килмен», — тесе мӑкӑртатрӗ.

А Кандюк, достав из кармана монету, забормотал над ней не очень внятно: «Великая вода-красавица, мы к тебе пришли не с пустыми руками…»

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Витре илсе антӑмӑр-и ҫак? — ыйтрӗ Кантюк енчен енне пӑхкаласа.

— А ведро с собой захватили? — Кандюк обвел взглядом людей, окруживших озеро.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Нямаҫ, эсӗ кунта, ҫӳлте, юл, — хушрӗ Кантюк.

— Нямась, ты тоже оставайся здесь, наверху, — распорядился Кандюк.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ял еннелле пӑха-пӑха илет.

Кандюк то и дело взглядывает в сторону деревни.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫавӑ аван та, — терӗ Кантюк.

Это хорошо, — удовлетворенно сказал Кандюк.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пит те сыхланмалла пулать, Нямаҫ, — терӗ Кантюк, шӑппӑнрах мӑкӑртатма тытӑнса.

— Надо быть очень осторожными, Нямась, — проговорил Кандюк вполголоса.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк лашисене чарчӗ.

Кандюк остановил лошадей.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялтан ҫурҫӗр еннелле пӑрӑннӑ чух Кантюк хӑй аллинчи тилхепине туртарах тытрӗ, лашисем канса утма тытӑнчӗҫ.

И как свернули на севере от деревни, Кандюк наконец придержал вожжи, лошади начали уставать.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ӑна хулпуҫҫинчен сӗртӗнсе лӑпкарӗ те: «Ҫывӑр, Тухтар, канса ҫывӑр-ха, часах ҫитес ҫӗре ҫитетпӗр», — тесе лӑплантарчӗ.

Кандюк заботливо похлопал его по плечу: «Спи, Тухтар, отдыхай, скоро уж приедем…»

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лӑпланнӑ урама Кантюк ертсе пыракан лавсем ним мар тӑкӑртаттарса кӗреҫҫӗ.

Возглавляемый Кандюком поезд беспрепятственно въехал на тихую сонную улицу.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗн вӑхӑтраччӗ-ши пучаха ларса тикесленнӗ ҫуртри пуссинчен иртрӗҫ, ҫӗртме урлӑ каҫрӗҫ; хӗреслӗ ҫула тухнӑ чух пӗр тулли лав иртсе пыратчӗ, Кантюк ӑна ҫул таттарасшӑн пулмарӗ, хӑй лашине туртрӗ те ҫав лавран, аскӑн ҫил пек ӗрӗхтерсе иртсе, лешин ҫулне пӳлсе татрӗ, — лав хуҫи чарӑнса кӑн-кан пӑхса юлчӗ, Кантюк хыҫҫӑн ыттисем те вирхӗнтерсе иртсе кайрӗҫ.

В мгновение ока проскочили мимо колосящейся ржи, пересекли яровые и выехали на перекресток дорог, здесь наперерез поезду двигался одинокий груженый воз, и Кандюк решил не дать позднему вознице пересечь им дорогу — вихрем пронесся перед самым его носом, возница очумело остановил лошадь, испуганно поглядел вслед промчавшимся подводам.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк хыҫҫӑн ыттисем те хӑйсен лавӗсем ҫине хӑпарса ларчӗҫ те, унтан пурте укӑлча хапхинчен тӑрна карти пек вӗҫе-вӗҫӗн тухса кайрӗҫ.

Вслед за Кандюком попрыгали на подводы остальные, и свадебный поезд двинулся из ворот, словно журавлиный клин.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑрантас ҫине чи мӑлтан Кантюк хӑпарса ларчӗ.

Кандюк первым заскочил в тарантас.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пехил сире, хӗрӗмсем, ӳлӗм хӑвӑра чыслӑ ама пулма пӳртӗрех, — аллинчи ҫӑкӑрӗпе пуҫне тайрӗ Кантюк та, ҫавӑнтах иккӗшне пӗрер кӗмӗл тыттарчӗ.

— Благослови вас бог, красавицы, и дай вам бог в будущем тоже стать матерями, — принимая каравай из рук девушек, проговорил Кандюк и вручил обеим по серебряной монете.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.