Шырав

Шырав ĕçĕ:

тусем (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чи меллӗ ту шӑрчӗсем ҫине тӑшман уйрӑмшар пулеметсем лартса тухнӑ, унтан леререхре, тусем ҫинче, пӗр чӗрӗ чун та ҫук пекех шӑп.
На самых выгодных гребнях враг выставил одиночные пулеметы, а еще дальше, в горах, как будто и живой души не было.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Каҫхи тӳпе, тусем, вӑрмансем ҫак юрра хирӗҫ сасӑ параҫҫӗ, вӑл юрӑ таса сывлӑшра чылайччен янӑраса тӑчӗ.
Вечернее небо, горы, леса отражали эту песню, и она долго звенела в чистом воздухе.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Брянский вӗсене кунта малашне барон Штрайх пулас ҫукки, ҫӗнӗ, демократиллӗ йӗркесем пуласси ҫинчен пӗлтерсен, пурте ун аллине чӑмӑртама тытӑнчӗҫ, ачасем вара тусем еннелле, унта халӗ те барон Штрайх ларнӑ пек, хавхаланса шӑхӑрма пуҫларӗҫ.
Когда Брянский сказал, что уже не будет здесь барона Штрайха, а введутся новые, демократические порядки, все бросились жать ему руку, а дети принялись с увлечением свистеть в сторону гор, словно в них еще сидел сам барон Штрайх.

Вӗсем ҫак тусем хушшинче вӑрҫӑран тата выҫлӑхран ҫӑлӑнса пурӑнаҫҫӗ.
Они спасались в этих горах от войны и голода.

Тусем хушшинче пытарса хӑварма ӗлкӗрейменнисенне нимӗҫсем выльӑх-чӗрлӗхне туртса илнӗ.
Немцы отняли скот у тех, кто не успел его спрятать в горах.

Сывлӑша, тусем те, вӑрмансем те, — пурте кашни сӑмах каламассеренех, питӗ пысӑк мембрана пек, янӑрама пуҫланӑн туйӑнать.
И воздух, и горы, и леса, — казалось, все начинало от каждого слова звенеть, как грандиозная мембрана.

Ҫӑвӑн ҫак юлашки кунӗсенче уйрӑммӑнах илемлӗ те ҫӑп-ҫӑмӑллӑн курӑнакан тусем таврари сывлӑшра ҫакӑнса тӑнӑн туйӑнаҫҫӗ.
Горы вокруг как бы висели в воздухе, прозрачные и легкие в эти последние дни лета.

Такан тусем хушшинче питӗ хаклӑ тӑракан япала пулса тӑчӗ.
Вообще подкова стала в горах драгоценностью.

Пирӗн лашасем вара, апата тиркесе тӑманскерсем, ҫӑмӑл та ывӑнма пӗлменскерсем, кунӗн-ҫӗрӗн таплаттараҫҫӗ те таплаттараҫҫӗ, пӗр тӑтӑш пыракан чи чӑнкӑ тусем ҫине хӑпараҫҫӗ, пур ҫӗрте те боецсене пулӑшаҫҫӗ.
Наши же лошади, неприхотливые в корме, легкие и неутомимые, топали и топали дни и ночи, поднимаясь на самые крутые кряжи, верно служа бойцам.

Йывӑр турттармалли трофей лашисем тата илемлӗ рысаксем темиҫе хутчен вӑрӑм ҫул тунӑ хыҫҫӑнах начарланаҫҫӗ, куҫ умӗнчех типсе каяҫҫӗ те тусем хушшинче кашни километртах ӳке-ӳке юлаҫҫӗ.
Трофейные тяжелые битюги и красивые рысаки спадали в теле за несколько трудных переходов, тощали на глазах и падали в горах на каждом километре.

Тусем ҫар лашисене тӗрӗслемелли чӑн-чӑн шкул пулчӗҫ.
Горы оказались настоящим испытанием для армейских лошадей.

Йӳҫӗ тӗтӗм айлӑмран ерипен сирӗлсе пырать те, тусем каялла чакнӑн курӑнаҫҫӗ.
Горький дым медленно выветривался из котловин, и горы словно расступались.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑшӗ-пӗрисем салана чӑнкӑ чул стенисемпе хупӑрласа тӑракан тусем еннелле ыткӑнчӗҫ.
Некоторые кинулись в горы, отвесными каменными стенами обступившие село.

Фронт тусем хушшине шалтан шала кӗрсе пырать.
Фронт все глубже входил в горы.

Эпӗ ӑна итлӗп, тусем хушшинче ирттернӗ ҫак каҫа аса илӗп те «Вилӗмсӗр хӗр» ҫинчен шухӑшлӑп…
А я буду слушать, вспоминать эту ночь в горах и думать о «бессмертной возлюбленной».

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӗркӗшӳ, шӑв-шав, ятлаҫни, лавсем кӗмсӗртетни — каллех тусем ӑшнелле кӗрекен хура ҫул, такансем айӗнчен йӑлтӑртатса тухакан хӗлхемсем, такансем чаклаттарни.
Теснота, шум, ругань, грохотанье подвод, и снова черная дорога и горы, взблески искр из-под копыт, цокот подков.

Ҫак ҫынсӑр тусем хушшинче лаша тупма ҫӑмӑл мар.
А найти коня в этих горах было нелегко.

Унӑн салху шевли тусем, хырсем, чул сӑртсем ҫине ӳкет.
Мрачные отблески ложились на горы, на сосны, на скалы.

Тӗттӗмлӗх йывӑрланать, тусем хӑйсем пуҫӗсем тӗлӗнче пӗрлешнӗ пекех туйӑнать.
Темнота тяжелела, словно сами горы смыкались над головой.

— Тусем хушшинче тытӑнса тӑма пултарать.
— В горах зацепится.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика