Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

генерал сăмах пирĕн базăра пур.
генерал (тĕпĕ: генерал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫавӑ, генерал юлташ.

— Он, товарищ генерал.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Громада генерал хӑйӗн кӑвакара пуҫланӑ пуҫне парашютист еннелле сулчӗ.

— Генерал Громада кивнул седеющей головой в сторону парашютиста.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпӗ кӗнӗ вӑхӑтра генерал ывӑлӗ, хӑй умне кӗнеке уҫса хунӑскер, ҫывӑрса выртатчӗ.

Генеральский сын лежал на диване с открытой перед ним книгой и спал, когда я вошел к нему.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗншӗнне хам та пӗлместӗп, эпӗ ҫав тери хӑюсӑрланса кайрӑм та тарҫа генерал ывӑлӗ патне кӗретӗп, терӗм.

Я так оробел, сам не знаю чего, что сказал лакею, чтоб он не докладывал генералу, а что я пройду прежде к генеральскому сыну.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Генерал хӑй тата? — ыйтрӑм эпӗ хӑюллӑн.

— А сам генерал? — спросил я храбро.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Генерал ывӑлӗ килте, — терӗ мана швейцар.

Генеральский сын дома, — сказал мне швейцар.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ивинсем те пуян ҫынсем, вӗсен ашшӗ темле пысӑк штатски генерал, вӑл хӑй пирӗн патӑмӑрта пур те пӗр хут ҫеҫ, кукамай пурӑннӑ чухне кӑна пулнӑччӗ.

Ивины тоже были богачи, и отец их был какой-то важный штатский генерал, который всего только раз, при бабушке, сам был у нас.

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах сасартӑк чӑн-чӑн Сен-Жером хулӑ тытса кӗҫ-вӗҫ кӗме пултарасси ҫинчен шухӑшласа илетӗп те, каллех хам тӑван ҫӗршыва ҫӑлакан генерал мар, чи мӗскӗн, чи хурлӑхлӑ чун пулнине куратӑп.

Но вдруг мне приходит мысль, что с минуты на минуту может войти настоящий St.-Jérôme с розгами, и я снова вижу себя не генералом, спасающим отечество, а самым жалким, плачевным созданием.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ генерал!

Я генерал!

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Генерал учӗпе ман патӑма тӑпӑртаттарса пырать те: «Ӑҫта вӑл — пире ҫӑлса хӑваракан?» — тесе ыйтать.

Генерал подъезжает ко мне и спрашивает: «Где он — наш спаситель?»

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карл Иваныч кӳренӳпе ҫакнашкал япаласем ҫинчен вӑрахчен калаҫрӗ: ӗлӗк хӑй пурӑннӑ темле генерал патӗнче унӑн ӗҫне тивӗҫлипе хаклани ҫинчен аса илчӗ (кунашкал сӑмахсене илтме мана питӗ йывӑр), Саксони, хӑйӗн ашшӗ-амӑшӗ, хӑйӗн тусӗ Schönheit ҫӗвӗҫ ҫинчен те — тем те, тем те каларӗ.

Много и долго говорил в этом духе Карл Иваныч: говорил о том, как лучше умели ценить его заслуги у какого-то генерала, где он прежде жил (мне очень больно было это слышать), говорил о Саксонии, о своих родителях, о друге своем портном Schönheit и т. д., и т. д.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӗсем, — тет, — Мамонтов генерал курьерӗсем.

— Это, — говорит, — генерала Мамонтова кульеры.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

— Мамонтов генерал курьерӗсем, — тет.

Генерала Мамонтова личные курьеры.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

— Ну, турӑ вӑй патӑр сана! — тет генерал.

— Ну, с богом! — говорит генерал.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

— Ну, ну, — тет генерал.

— Ну, ну, — говорит генерал.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Эпӗ ҫапла «туя мар пуль те», тесе шутларӑм ҫеҫ, куратӑп — пире хирӗҫ темӗнле шуралса кайнӑ генерал киле парать.

И только я это подумал: «на свадьбу», вижу — идет нам навстречу какой-то седой генерал.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Мӗн каланӑччӗ-ха вӗсене генерал?

Ведь им генерал что сказал?

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Ну, генерал чей ӗҫме кайрӗ.

Ну, генерал чай пить ушел.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

— Ҫук, — тет генерал, — ку вӑл шарламасла выляма хӑнӑхнӑ комиссар иккен.

— Нет, — говорит генерал, — это, как видно, из тех комиссариков, которые в молчанку играют.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Генерал та пӗр тапхӑр шарламарӗ, унтан калать:

Генерал помолчал тоже и говорит:

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех