Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урисене (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк, патша манӑн аттене илсе кайса унӑн урисене татса яма пултарни ҫинчен шухӑшласа илсе, эпӗ хӑраса кайрӑм.

Что, если он заберет на войну моего отца и оторвет ему ноги? Я так испугался.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Господин патша, ҫак ачан урисене татса илмелле.

«Ваше благородие, господин царь, у этого мальчика нужно оторвать ноги».

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анисим Ивановичӑн урисене татса илнӗ иккен.

Оказывается, оторвал у Анисима Ивановича ноги…

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Вась, санӑн аҫун урисене мӗнле татнӑ тата?

— Вась, а твоему отцу как ноги оторвало?

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫурӑмӗ ҫине ҫавӑрса пӑрахнӑ тимӗр шапа урисене кӑларнӑ самантпа усӑ курса, Костя унӑн пӗр уринчен ҫинҫе кантра кӑкарса ярать.

Улучив момент, когда перевернутая на спину черепаха высовывает конечности, Костя привязывает к ее ноге бечевку.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗр вӑхӑт тимӗр шапа хускалмасӑр выртать, унтан сыхланса кӑна пуҫне кӑларать, урисене, вӗсемпе вара ҫӗртен ҫаклатма хӑтланать.

Некоторое время черепаха лежит неподвижно, потом осторожно высовывает голову, ноги и пытается зацепиться ими за землю.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тимӗр шапи тарма хӑтланать, анчах Костя ӑна хуппинчен ярса тытать; тимӗр шапа, пуҫне тата урисене пытарса, шӑпланса выртать.

Черепаха пытается убежать, но Костя хватает ее за панцирь; черепаха прячет голову, ноги и замирает.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӗсенчен пӗри кимӗ сӑмсине иртет, анчах вӑл кӑштах шанма ӗлкӗрнӗ хӑмӑш евӗр курӑк ҫине урисене пусса сарлака та вӑрӑм ларкӑч ҫине ларма ҫеҫ ӗлкӗрнӗччӗ, ҫавӑнтах урисене каялла туртса илсе ҫивӗччӗн кӑшкӑрса ячӗ:

Одна из них проходит на нос, но только усаживается на широкую и длинную скамейку и опускает ноги вниз, на ворох стеблей привянувшего аира, как тут же с визгом вздергивает их и кричит:

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Явӑнса тухакан юхӑмсем Костя урисене пӗрмаях ҫемҫен кӑна ҫиелелле тӗртсе кӑлараҫҫӗ; шыв тӗпӗнче симӗс курӑк тунисем тӑсӑлса, хӗлӗхсем пек, чӗтресе тӑраҫҫӗ.

Журчащие струи все время мягко и упруго выталкивают Костины ноги на поверхность; у самого дна вытянулись и дрожат, как струны, зеленые нити речной травы.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя ҫыран хӗрринче тӑракан кимӗ хӳри ҫине урисене шыва усса ларать те юханшыв ҫинелле пӑхма пуҫлать.

Костя устраивается на корме лодки, стоящей у берега, опускает ноги в воду и смотрит на реку.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич сивӗнме ӗлкӗрнӗ хӑйӑр ҫине хӑйӗн плащне, шӑналӑкне сарать, вара вӗсем урисене вучах еннелле туса выртаҫҫӗ, анчах никамӑн та ҫывӑрасси килмест.

Ефим Кондратьевич расстилает на остывшем уже песке свой дождевик, рядно, они укладываются на нем ногами к костру, но спать никому не хочется.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл асӑрхануллӑн та йывӑррӑн урисене ярса пусса пынӑ май Костьӑна, те ӑна йӑпатасшӑн, те хӑй айӑпсӑррине пӗлтересшӗн пулса, ҫапла калать:

Он осторожно и увесисто переставляет ноги и говорит Косте, не то утешая его, не то оправдываясь:

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хунар хӑлӑпӗсем ывӑннӑ аллисене ыраттарнӑ пирки, ҫав хунарсене куккӑшӗ унран илессе кӗтсе, урисене аран-аран ылмаштарса пускалать Костя.

Дужки фонарей режут Косте натруженные руки, и он нетерпеливо переступает с ноги на ногу, дожидаясь, пока дядя заберет у него фонарь.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Акӑ вӑл кӗсменсене илет, меллӗрех вырнаҫса ларать, урисене саркаласа пусать.

Он берет весла, усаживается поудобнее, расставляет ноги.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ҫӑмӑллӑн, карлӑксенчен тытмасӑрах, трап тӑрӑх хӑпарать, ун хыҫҫӑн, ҫинҫе те вӑрӑм урисене тӑхӑнса янӑ пысӑк пушмакӗсемпе таплаттарса, хӗрачасем улӑхаҫҫӗ.

Он лихо, не держась за поручни, поднимается по трапу, а следом, топоча большими ботинками на тонких, голенастых ногах, карабкаются девочки.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя карлӑк патне пырса унӑн ҫӳлти патакӗнчен тытать те урисене чӑн-чӑн морякла чармакласа тӑрать.

Костя подходит к поручням, берется за них и широко, по-моряцки, расставляет ноги.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӗсен урисене ҫӑвӑр, вӗсене мазьсемпе сӗрӗр, апат тумтирӗпе веноксем парӑр!

Обмойте им ноги, вытрите их мазями и дайте им обеденную одежду и венки.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ырхан урисене пытаракан вӑрӑм тога тӑхӑннӑ ҫамрӑк ҫын чирлӗ питлӗ, анчах чаплӑ та чипер сӑнлӑскер, хӑйӗн вырӑнӗнчен ҫӗкленчӗ.

В этот время поднялся юноша лет двадцати шести, одетый в очень длинную, длиннее обычного, тогу, которая закрывала его худые и тонкие ноги, он был высок ростом и обладал величественной, внушительной внешностью, хотя лицо у него было болезненное и нежное.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Мирмиллон, урисене тетелтен вӗҫертсе, ӳкнӗ тӑшманӗ патне чупса пычӗ.

Мирмиллон высвободил ноги из сетей и ринулся на упавшего противника.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Самнитсем тӳрӗ кӗске хӗҫсемпе, пите хупламалли ҫунатлӑ шлемсемпе, пысӑках мар тӑваткӑл питлӗхсемпе хӗҫпӑшалланнӑ, питлӗхпе хӳтӗленмен сылтӑм аллисемпе сулахай урисене тимӗрпе хупӑрланӑ.

У самнитов были короткий прямой меч, небольшой закрытый шлем с крыльями, маленький квадратный щит и железный наручник, закрывавший правую руку, не защищенную щитом, и, наконец, надколенник, который защищал левую ногу.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех