Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗм сăмах пирĕн базăра пур.

сӗм (тĕпĕ: сӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унсӑрӑн — вилӗм, сӗм тӗттӗмлӗх.
Иначе — смерть, тьма.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось ӑшне йӳҫекрех-пылак шӑршӑ аслатин сӗм тӗттӗмлӗхӗпе капланса сӑрхӑнать.
Горьковато-сладкий запах шёл на Лося грозовой темнотой.

Сарӑлнӑ-чарӑлнӑ куҫсем уҫӑмсӑр, кӑвакрах ӗлкесене уйӑрса илееҫҫӗ пек, анчах вылянчӑк ҫак пӑнчӑсем — сӗм тӗттӗмлӗх галлюцинацийӗ кӑна.
Расширенные глаза различали неясные, сероватые очертания, — но эти зыбкие пятна были лишь галлюцинациями темноты.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Халӗ вӗсем нимӗн курӑнми, чӗмсӗр сӗм тӗттӗмлӗхре пыраҫҫӗ.
Они двигались в непроглядной немой тьме.

Шӑлсен шӑтӑртатӑвӗ те сӗм тӗттӗмлӗх.
Скрежет зубов и мрак.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӗм ҫӗрле Гусев Канаш Ҫуртне таврӑнчӗ; хӑй шӑнса хытнӑ, выҫӑхса ҫитнӗ.
Поздно ночью Гусев вернулся в Дом Совета, — продрог и был голоден.

Унӑн сӗм тӗттӗмлӗхӗнчен йӗпе нӳрлӗх сарӑлнӑ.
Из темноты его тянуло влажной сыростью.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗленче ҫавра тӳпемсем, ҫутӑн хӗресленсе мӗлтлетекен пайӑркисем, шутласа кӑларайми пуҫсен юхӑмӗ-авӑрӗ, — таҫта шалалла-курӑнмилӗхелле каяҫҫӗ, тӗтӗмлӗ, тусанлӑ сӗм тӗттӗмлӗхре ҫухалаҫҫӗ.
Стеклянные своды, перекрещивающиеся лучи света, водовороты бесчисленных голов — уходили в глубину, терялись в пыльной, дымной мгле.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӗвел сӗм тӗттӗмлӗхӗнчен капмар хула кӗмӗллӗн мӗлкеленсе тухать.
Огромный город выступал серебристыми тенями из солнечной мглы.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн аякри ҫыранӗ нӳрлӗ сӗм тӗттӗмлӗхре путать.
Дальний берег его тонул во влажной мгле.

Ҫак ӳкерчӗк историн сӗм авалхи пулӑмӗсене сӑнарлать: сарӑ ӳтлӗ улӑпсемпе хӗрлӗ ӳтлисен вӑрҫи; тинӗс хумӗсем — унта этем кӳлепи пилӗк таран; ҫав кӳлепех — ҫӑлтӑрсен хушшинче вӗҫекенскер; унтан — ҫапӑҫусен ӳкерчӗкӗсем, тискер чӗр чунсен тапӑнӑвӗ, кӗтӳҫсем хӑвалакан вӑрӑм ҫӑмлӑ выльӑх-чӗрлӗх кӗтӗвӗсем, йӑла-йӗрке, сунар, ташӑсем, ача ҫуралӑвӗ, ҫын пытарӑвӗ…
Очевидно, она изображала древнейшие события истории, — борьбу желтокожих великанов с краснокожими: — морские волны с погружённой в них по пояс человеческой фигурой, та же фигура, летящая между звёзд, затем, — картины битв, нападение хищных зверей, стада длинношёрстных животных, гонимые пастухами, сцены быта, охоты, пляски, рождения и погребения.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫурҫӗр полюс сӗм тӗттӗмлӗхе путнӑ.
Северный полюс тонул во мгле.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унтан аппарат пӑрлӑ чӑнкӑ та ҫивӗч ту тӑррисенчен шуса иртрӗ… анчах унта, тусен леш енче, — ахрат, тӗпсӗрлӗх, сӗм тӗттӗмлӗх.
Затем, аппарат скользнул над остриями ледяных пиков… но там, по ту их сторону, — был обрыв, бездна, тьма.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Инҫех те мар, сӗм тӗттӗмлӗхре, юнашарах, уҫӑмсӑр, тӗтреллӗ пӑнчӑсем ише-ише иртеҫҫӗ.
Невдалеке, в тьме, плыли, совсем близко, неясные, туманные пятна.

Кунта сӗм тӗттӗм.
Здесь была тьма.

— Сӗм тӗттӗм, Мстислав Сергеевич, пачах та нимӗн те курӑнмасть.
— Темень, Мстислав Сергеевич, как есть ничего не видно.

Сӗм тӗттӗм ҫӗр-каҫсене, вилӗм ҫинчен, вилӗм ҫинчен кӑна юрлакан ҫиле пӑрахса хӑварнӑ.
Покинуты тёмные ночи, ветер, поющий о смерти, только о смерти.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӗм ҫӗрле тенӗ пек Лось ӗҫлевҫӗсемпе Гусева килӗсене ячӗ, сӗтел тӑрринчи лампочкӑсӑр пуҫне электричествӑна сӳнтерчӗ, унтан сарай кӗтессинчи, телескоп виҫ урашӗ тӗлӗнчи тимӗр кравать ҫине хывӑнмасӑрах выртрӗ.
Поздно вечером Лось отпустил рабочих и Гусева, погасил электричество, кроме лампочки над столом, и прилёг, не раздеваясь, на железную койку, — в углу сарая, за треногой телескопа.

Мӗншӗн тесен тамӑк — шӑпах та манӑн пӗр чӗптӗм шанӑҫсӑр пӗчченлӗхӗм, — ӗмӗрхи сӗм тӗттӗмлӗхре сарӑлса выртаканскер.
Ведь ад и есть моё безнадёжное одиночество, распростёртое в вечной тьме.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах ҫак пин ҫул — манӑн сӗм тӗттӗмлӗхре вӗҫекен виле ӳтӗм!
Но эти тысячу лет — мой летящий во тьме труп!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика