Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳртрен (тĕпĕ: пӳрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӳртрен вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ни юрӑ мар, ни кӑшкӑру мар темӗнле сасӑ илтӗнет.

По временам из него доносились не то песни, не то крики.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хуҫи йытӑ сассине илтнӗ те: «Уляшин, мах! Мах!» — тесе, пӳртрен кӑшкара пуҫланӑ.

Хозяин услыхал, загайкал из сакли: «Гайть! Гайть! Уляшин!»

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл шывне ҫӗклесе пӳрте кӗрсе кайнӑ; пӳртрен хӗрлӗ сухаллӑ ӗнерхи тутар тухнӑ; ун ҫийӗнче пурҫӑн халат пулнӑ; чӗн пиҫиххийӗ ҫумне кӗмӗл кинжал ҫакнӑ; урисене ҫараллах пушмак тӑхӑннӑ.

Прошла татарка в саклю с водой, вышел татарин вчерашний с красной бородой, в бешмете шелковом, на ремне кинжал серебряный, в башмаках на босу ногу.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑвӑртрах пӳртрен сиксе тухнӑ та килӗрен киле халӑх чӗнме чупнӑ, ачисем асне те килмен.

и забыла про детей, выскочила и побежала по дворам за народом.

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Дик Сэндпа Уэлдон миссис, Джек, Бенедикт пичче те пӳртрен чупса тухрӗҫ.

Дик Сэнд, миссис Уэлдон, Джек и Бенедикт тоже выбежали из хижины.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Дик Сэндпа Геркулес мӗскӗн Самюэль Вернон шӑмми-шаккине пытарас тенӗччӗ ҫеҫ, сасартӑк Динго хӑрушшӑн вӗрсе ярса пӳртрен тухса вӑркӑнчӗ.

Дик Сэнд и Геркулес уже собрались было предать погребению останки несчастного Самюэля Вернона, как вдруг Динго с неистовым лаем выбежал из хижины.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тата темле ҫул та суйласа илме пултарать ҫак тиркевлӗ чӗрчун: сӑмахран, хӑлха е ӗнсе еннелле анма, ученӑй куҫӗсенчен аяккалла кайма, кирек хӑш ҫеккунтра та вӗҫсе хӑпарса, тӗттӗм пӳртрен хӗвел ҫуттине, тӑван-пӗтенӗсем сӗрленӗ ҫӗре, паллах, хӑйӗн яланхи пурнӑҫне ирттерекен ҫӗре, тухса кайма, хӗвел пайӑркинче ҫухалма пултарать.

И сколько других путей могло избрать прихотливое насекомое — например, в сторону ушей или затылка, путей, уводящих его от глаз ученого, не говоря уж о том, что оно могло в любую секунду взлететь, покинуть темную хижину и исчезнуть в солнечных лучах, там, где оно, без сомнения, проводит свою жизнь и куда его должно привлекать жужжание его сородичей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗр пилӗк минут иртсен, вӑл хай хӗрачана кӗпинчен ҫыртса пӳртрен илсе тухнӑ.

Через пять минут он выбежал из дома и в зубах за рубашонку нес девочку.

Вут-кӑвар таврашӗнче ӗҫлекен йытӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шӑв-шава илтсе, амӑшӗ, Хвеччие, йывӑҫ пӳртрен йӑкӑртатса тухрӗ, сӗтел ҫине наччасах сӑра-эрех кӑларса лартрӗ.

На шум выскочила мать, Хвечис, но, узнав, в чем дело и по какому поводу собралась молодежь, засуетилась, кинулась собирать на стол…

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑл ним сӑмах каламасӑр, хуллен-хуллен чакса пычӗ-пычӗ те, чӗри сасартӑках лӑштӑр пулнипе самантлӑха вӑйран ӳксе, чул пӳртрен картишне анса тӑчӗ.

Ощутив в сердце радостную боль, не говоря ни слова, потихоньку попятилась, пошла из каменного дома во двор.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Йывӑҫ пӳртрен ӳсӗр Куля хыттӑн кӑшкӑрса юрлани палкаса тухрӗ: «Эп ӗҫмесен, кам ӗҫет, эп ӗҫмесен, кам ӗҫет, пиртен ӗҫекен те ҫук…»

Из дома послышался голос Мигулая, затянувшего свою любимую песню: Кто же выпьет, кто, как не я…

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӳртрен, кирза аттипе алкум картлашкисене кӗмсӗртеттерсе, Куля тухрӗ:

Из дома, стуча кирзовыми сапогами, вышел заспанный, помятый Мигулай.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хвеччис, ывӑлӗн сӑмахӗпе килӗшсе, йӑл-л кулчӗ те, Динӑна ҫурӑмӗнчен лӑп-лӑп лӑпкаса хӑварса, тепре калаттарасса кӗтмесӗр, пӳртрен вӑшт ҫеҫ тухса ҫухалчӗ.

Хвечис, согласившись со словами сына, улыбнулась, похлопала Дину по спине и, не дожидаясь повторной просьбы, проворно выскользнула из дома.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тус-юлташӗсем, унӑн ӳсӗрле хӑтланӑшӗсене хӑнӑхса ҫитнӗскерсем, пӑтӑрмахӗ тата шаларах сӗкӗнсе кӗресрен пӑрӑнса (пӗлсех тӑр; урмӑшӗ тапрансан, Виталий ҫапӑҫма тытӑнать), тепрер черкке янклаттарчӗҫ те пӳртрен вӑр-варах тухса кайса пӗтрӗҫ.

Дружки, хорошо знавшие пьяный норов Кочергина, хлопнули по рюмочке и шумной гурьбой высыпали из дома.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӳртрен юрлани илтӗнчӗ.

Из дома послышалось пение.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Палланӑ ҫынсем пур манӑн, — темӗнле иккӗленнӗ пек ответлерӗ Березкин, ачасене пӳртрен ӑсатса ярса.

— Есть у меня знакомые, — уклончиво пообещал Березкин, решительно выпроваживая ребят из избы.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ырӑ мар пулассине малтанах пӗлнӗ пек, Тенор темӗнле уласа вӗрсе ячӗ, унччен те пулман — ҫав вӑхӑтра пӳртрен тухнӑ фашистсем ӑна пӑшалпа персе пӑрахнӑ.

Словно почуяв, что произошло, выл Тенор, пока вышедшие из избы фашисты не пристрелили его.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӳртрен тухсанах вӑл аллипе сулнӑ, ачасене хӑй хыҫҫӑн пыма паллӑ панӑ.

Выйдя из дома, он помахал им рукой, чтобы ребятам следовали за ним.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Халӗ ӗнтӗ пӳртрен нихҫан та ниҫта та тухмастӑр, — терӗ Сашӑпа Витюшкӑна ашшӗ.

— Теперь из избы ни ногой, — сказали Саше и Витюшке дома отец и мать.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Пӗри те пӳртрен ан тухнӑ пултӑр!

— Чтобы ни один из хаты не вышел!

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех