Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соня (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Соня хыҫалтан пӑртакках тӗрткелесе илнине пула ӗнтӗ, пукан ҫине вырнаҫса ларчӗ ларчех вӑл.

Слегка подталкиваемый Соней, он все же уселся на стул.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой Соня сӑмахӗсене ӑнланмарӗ, анчах мӗн тума хушнине тавҫӑрса илчӗ илчех: «Вӑл мана хура ещӗк умне лартасшӑн!»

Чочой не понимал Сониных слов, но он догадывался, чего от него требуют: «Она хочет, чтобы я сел за черный ящик!»

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня, каласа пӗтерсен, пӗр ура ҫинче ҫаврӑнса тӑракан пукан ҫинчен тӑрса, Чочоя пукан ҫинелле кӑтартрӗ:

Кончив играть, Соня поднялась и, указывая на вертящийся на одной ножке стул, с которого только что встала сама, сказала Чочою:

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня калама пуҫларӗ.

Соня заиграла снова.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Асра тыт: пианино, — пӳрнисемпе клавишсене хуллен ҫеҫ тӗртсе илсе ӑнлантарса пачӗ Соня.

Запомни: пианино, — пояснила Соня, дотрагиваясь пальцами до клавишей.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Тӗрӗс, каласа пар ӑна мӗн те пулин, — терӗ Соня амӑшӗ, Анна Андреевна, пӗчӗк хӑна ҫинелле пӑхса кӑмӑллӑн кулса илсе.

— Правильно, сыграй ему что-нибудь, — сказала Соне ее мать, Анна Андреевна, радушно улыбаясь маленькому гостю.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах Чочой хӑй ҫинелле тӗлӗнсе пӑхнине асӑрхасан, Соня нимӗнле мар пулса кайрӗ, малалла мӗн тумаллине пӗлмесӗр, пӳлӗм варринче чарӑнса тӑчӗ.

Но, заметив странный взгляд Чочоя, устремленный на нее, Соня смущенно остановилась посреди комнаты, не зная, что ей делать дальше.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочоя курсан, Соня пукан ҫинчен сиксе тӑчӗ, алӑ ҫупса ячӗ:

Увидев Чочоя, Соня соскочила со стула, захлопала в ладоши:

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ку пӳртре Соня, ҫав питех те тӗлӗнмелле хӗрача, хӑйӗн асамлӑ хура ещӗкӗ умӗнче темскер тухатать.

Дом, в котором Соня, эта необыкновенная девочка, совершает таинства у волшебного черного ящика.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой, питне кантӑк ҫумне ҫыпҫӑнтарса, Соня аллисем ҫинчен куҫне илеймесӗр, ҫаплах итлет те итлет.

Прижав лицо к стеклу, Чочой все слушал и слушал, не в силах оторвать взгляда от Сониных рук.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫак самантра Соня ӑна хӑйӗнпе пӗрле пӗр парта хушшинче ларса, хут тӑрӑх калаҫма вӗренекен кӑмӑллӑ хӗрача пек кӑна туйӑнмасть ӗнтӗ, — халӗ вӑл асамҫӑ пек, ытарайми кӗвӗсен хуҫи пек туйӑнать.

В этот миг Соня ему казалась не простой, приветливой девочкой, которая точно так же, как и он, сидя с ним за одной партой, училась разговору по бумаге, — теперь она казалась ему волшебницей, хозяйкой чудесных звуков.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой куҫне чарса пӑрахсах Соня ҫине, ӑна хальччен палламан пек, пӑхать.

Чочой во все глаза смотрел на Соню, как бы не узнавая ее.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах Соня пӳрнисем пластинкӑсене тӗкӗнсенех, музыка хумӗсем ҫӗнӗрен пӳлӗме тулаҫҫӗ, урама тухаҫҫӗ.

Но как только пальцы Сони прикасались к пластинкам, волны музыки снова переполняли комнату, пробивались на улицу.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Унӑн тусӗ Соня темӗнле пысӑк хура ещӗк умӗнче, ещӗк сӑмсахӗ ҫинче йӗрки-йӗркипе выртакан шурӑ, хура пластинкӑсене пӳрнисемпе тӗккелесе ларать.

Его друг Соня сидела за каким-то черным огромным ящиком и дотрагивалась пальцами до белых и черных пластинок, лежавших ровными рядами на выступе ящика.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Часах вӑл Соня пурӑнакан пӳрт патне ҫитсе тӑчӗ.

Вскоре Чочой очутился возле дома, в котором жила Соня.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Ну мӗнле?» — тенӗ пекрех Соня ҫинелле пӑхса илчӗ те вӑл, мӑнаҫлӑн утса, хӑй вырӑнне кайса ларчӗ.

Важный и гордый, он прошел за свою парту, многозначительно посмотрев на Соню, как бы спрашивая: «Ну как?»

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ун пек чухне Соня ун хутне кӗрет: — Ан тивӗр Чочоя! — тет вӑл.

Соня в таких случаях защищала его: — Не трогайте Чочоя!

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ку Соня пулчӗ.

Это была Соня.

Вӗренес тени мӗне пӗлтерет? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эпӗ ӑна хулӑн тетрадь паратӑп, — терӗ Соня.

— А я подарю ему общую тетрадь, — заявила Соня.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Час-часах Костик е Лена: — Эпӗ Соня инке патне каятӑп, — тенине илтеттӗм.

И я часто слышал, как Костик или Лена объявляли: — Я пойду к тете Соне.

12 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех