Шырав

Мишка

— Ӑйӑрӗ мӗн ятлӑ? — ыйтрӗ Мишка, ҫутӑ ҫӳрен тӗслӗ вӑрӑм урхамах ҫине ӑшшӑн хуҫ хывса.
— Как жеребца кличут? — спросил Мишка, любуясь светло-рыжим длинным донцом.

Пӗр уйӑх атарщикра ҫӳресе те Мишка тек унран пӗр сӑмах та илтсе кураймарӗ.
Больше за месяц службы в атарщиках Мишка не слышал от него ни единого слова.

— Ҫук, тӳр килмен, — пӗр суймасӑр йышӑнчӗ те Мишка смотрителӗн шӑрӑхпа ӗнтӗркенӗ пит-куҫне чӗрӗ сӑн ҫапнине, ун тӑрӑх тарӑху хумӗ шӑвӑнса иртнине тӳрех асӑрхаса илчӗ.
— Не доводилось, — чистосердечно признался Мишка и сразу заметил, как посоловевшее от жары лицо смотрителя оживилось, струей прошло по нему недовольство.

Мишка унӑн мӑкӑрӑлчӑк ҫурӑмӗпе кукӑр урисем ҫине тинкерсе пӑхрӗ.
Мишка глядел на его нераспрямленную спину и резко выгнутые ноги.

Картишне кӗрсен, Мишка учӗ ҫинчен анчӗ те, чӗлпӗре крыльца юпи ҫумне ҫыхса, пӳрте кӗрсе кайрӗ.
Въехав во двор, Мишка спешился, привязал поводья к крыльцу, вошел в дом.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче, вар ҫийӗпе сӑрхӑнса юхакан ӑшӑ ӑрша хыҫӗнче, Мишка тимӗр витнӗ казарма тӑррине, вӗрлӗк картапа ут витин сӑлпӑран ҫанталӑка пула тӗссӗрленсе кӑвакарнӑ хӑма ҫивиттине курнӑ.
В полдень за парным маревом, струившимся поверх ложбины, увидел Мишка железную крышу казармы, изгородь, серую от непогоды тесовую крышу конюшни.

Мишка касӑма хӑйӗн хуҫалӑхӗнчи пӗртен-пӗр кӗсри ҫине утланса кайрӗ.
Мишка ехал на единственной в его хозяйстве кобыле.

Хӗртсе хӗвел пӗҫертекен урампа Мишка халӗ конвоирсӑрах утрӗ.
По раскаленным улицам Мишка шел уже без конвоира.

Мишка шӑлаварне пуҫтарса тытрӗ те кӗҫ-вӗҫ йӗрсе ярас пек сасӑпа хӑйне хӗненӗ казака каларӗ:
Подобрал Мишка шаровары и, чуть не плача, сказал поровшему его казаку:

Пилӗк минута яхӑн Мишка ни вилӗ, ни чӗрӗ утса пычӗ, хӑлхинче темскер янласа йӳҫрӗ, урисем типӗ ҫӗртех явӑнса чӑлханчӗҫ.
Минут пять шел Мишка, не чуя тела, звон колыхался в ушах, на сухом вязли ноги.

Мишка Кошевойпа Валет иккӗмӗш каҫхине ҫеҫ Каргинскинчен тухрӗҫ.
Мишка Кошевой и Валет только на вторую ночь вышли из Каргинской.

Анчах Мишка, ачаш тунсӑхлӑн та ҫемҫен кулкаласа, ҫавӑнтах тӳрлетрӗ:
Но Мишка, томительно и нежно улыбаясь, поправил его:

Хӗрарӑмсемпе кирек хӑҫан та юмарт Мишка ун ҫине ӑшшӑн кулса пӑхрӗ; тем ҫӑрса аппаланакан Пӑлакие, кил хуҫин тӗп килте юлмалли хӗрне, сӑмаха шутлӗн вылятса каларӗ:
Мишка ласково, как и всегда в обращении с женщинами, улыбнулся ей; водворке Пелагее, месившей глину, сказал:

Мишка ӑна сывлӑх сунчӗ; хӗрарӑм, куҫне чӗкеҫ ҫунатти пек чалпашрах куҫ харшисен айӗпе ҫутӑлтарса, йӑл кулса ыйтрӗ:
Мишка поздоровался с ней, и она, блеснув из-под разлатых бровей улыбкой, спросила: