Шырав

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ ӑна каларӑм-ҫке: сана хӑтарӑп, терӗм, вӑл хӑйӗн хушаматне хуратса хунӑ.
Я же ему сказал: выручу, а он давай фамилию черкать.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Курӑнмиех хуратса хунӑ!
— Жирно замазал!

— «Пӗр ача» тесе ҫырасчӗ, а вӗсем унӑн хушаматне пӗтӗмпех ҫырса хунӑ».
— Написали бы: «один мальчик», а то полную фамилию напечатали».

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпӗ тепӗр кана ҫывӑрам-ха, — терӗ Мазин, чӳрече каррине карса хунӑ май.
А я посплю еще, — задергивая занавеску, сказал Мазин.

Преступлени сӑлтавӗ ҫуккине кура 1956 ҫулта тин унӑн ӗҫне чарса хунӑ.
Куҫарса пулӑш

Директор ячӗпе – асӑну хӑми // Е. Петрова. Елчӗк Ен, 2018.05.05

— Юмахра чечеклӗ кавир сарса хунӑ пекех! — терӗ.
— Совсем как в сказке цветистый ковер раскинул!

17 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӗсем журналсене номерсем тӑрӑх йӗркелесе хунӑ, «Пионерская правда» хаҫата пӗр ҫӗре ҫӗленӗ, вӗсене библиотекӑна пама хатӗрленӗ.
Ребята складывали по порядку номера журналов и подшивали «Пионерскую правду», чтобы передать в школьную библиотеку.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Урайне сарса хунӑ карттӑна курсан, Мазин ӗнсине хыҫса илчӗ:
Мазин увидел карту, разложенную на полу, и почесал затылок:

14 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Саша пиншак аркине ҫавӑрчӗ — унта йӗп чиксе хунӑ мӗн, йӗппи тавра ҫип чӗркенӗ.
Саша отвернул борт курточки — там торчала иголка с туго накрученной ниткой.

7 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Хулпуҫҫисем ҫине хунӑ чӑрӑшсем пек ҫӳлелле кӑнтарса тӑраҫҫӗ.
Поднятые лыжи торчали вверх, как молодые сосенки.

5 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Виҫҫӗшӗ те хулпуҫҫисем ҫине йӗлтӗрсем хунӑ.
Все трое тащили на плечах лыжи.

Ывӑлне курсан ҫеҫ сике-сике тӑнӑ, васкаса пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна тӗрлӗ япаласем иле-иле хунӑ, хӑй кӑмӑллӑн: — Халех! Халех! Ҫӑвӑн, ывӑлӑм! Малтан апат ҫиетӗн? Унтан вара уҫӑлса ҫӳреме кайӑпӑр! — тенӗ.
И только при виде сына вскакивал, суетился, перекладывал что-то с места на место, приговаривая: — Сейчас, сейчас! Умойся, сынок! Или, может, покушаешь сначала, а? И потом погулять пойдем, а?

3 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӗсене ӗнтӗ сӑрӑпа сӗрсе хунӑ пулмалла…
Или краской затерли…

2 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Павел Васильевич аллине сулчӗ те кӗсйинчен тӑватӑ пая хуҫлатса хунӑ сӑмса тутри кӑларчӗ, ӑна ачине тыттарчӗ:
Павел Васильевич махнул рукой, вынул из кармана сложенный вчетверо носовой платок и сунул его мальчику:

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук хӑйӗн ашшӗне пӗчӗк сцена ҫывӑхнерех илсе кайрӗ, унта вӑл малтанах вырӑн хатӗрлесе хунӑ пулнӑ, Сцена патнелле утнӑ чухне ашшӗ ывӑлӗн ҫамки ҫинче ыйту палли пек курӑнса тӑракан ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫ пайӑркине шӑлса якатасшӑн пулчӗ.
Васек потащил отца ближе к маленькой сцене, на заранее приготовленное местечко, по пути отец попробовал пригладить на лбу сына золотисто-рыжий завиток, но он, как вопросительный знак, торчал вверх.

Картина айне художник «Граната ҫурӑлни» тесе ҫырса хунӑ.
На картине стояла надпись, сделанная рукой художника: «Разрыв гранаты».

Тирпейсӗртерех сарса хунӑ кавирсемпе тӗрӗллӗ тутӑрсем хура пир ҫинче уҫҫӑн курӑнса выртаҫҫӗ.
Небрежно раскинутые коврики и вышитые платочки ярко выделялись на темном фоне.

Пысӑк зала кӗмелли алӑка хупса хунӑ.
В большой зал дверь была закрыта.

Кӑвак кӗпеллӗ, шурӑ ҫухаллӑ ача пионерсен пӳлӗмӗнче хырӑм ҫине выртнӑ та урайне сарса хунӑ хут ҫине хӗрлӗ чернилпа «1941 ҫул» тесе шултра цифрӑсем ҫырать.
В пионерской комнате, разложив на полу лист бумаги, мальчик в синей куртке с белым воротником, лежа на животе, выводил красной тушью громадные цифры: «1941 год».

Ҫав шухӑшсем халӑх юмахӗсенче, уйрӑммӑнах ҫурҫӗр-герман халӑхӗсен илемлӗ те чаплӑ эпосӗнче — «Нибелунгсем ҫинчен хунӑ юрӑра» пит аван курӑнса тӑраҫҫӗ.
Последние воплотились в ряде народных легенд, и особенно в величайшем памятнике художественного эпоса северогерманских народов — «Песне о Нибелунгах».

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика