Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аэлита кавир ҫине кушак евӗр сикрӗ те экран патне чупса пырса тӑчӗ.

Аэлита, как кошка, соскочила на ковёр, подбежала к экрану.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Гор алӑк еннелле сикрӗ.

Гор прыгнул к двери.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Старик картах сикрӗ, шуса аннӑ куҫлӑхне тӳрлетрӗ, кӗленче ҫийӗн экран ҫине пӑхать, шӑлсӑррӑн кулать.

Старичок вздрогнул, поправил сползшие очки, взглянул поверх стёкол на экран, и улыбнулся беззубо.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Иха картах сикрӗ.

Ихошка вздрогнула.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫунаттисемпе хӑвӑрт-хӑвӑрт сулкалашать, анса ларчӗ, ҫӗр тӑрӑх чупса кайрӗ те йӗнер ҫинчен сикрӗ — ҫынсенчен пӗр вӑтӑр утӑмра тӑрать.

Часто, часто замахал крыльями, снизился, пробежал по земле, и соскочил с седла — шагах в тридцати от людей.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Челноков картах сикрӗ те, унӑн ҫӑварӗнчен тӗлӗнмелле ҫемҫе сасӑ тухрӗ.

Челноков вздрогнул, и странный мягкий звук сорвался с его уст.

3. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Артемон хытӑ вӗрсе ун ҫинелле сикрӗ.

Артемон с лаем кинулся на неё.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Шурӑ шӑлӗсене йӗрсе пӑрахрӗ те, сулахаялла тата сылтӑмалла сикрӗ, кайри урисемпе тӑпрана сирпӗтме тапратрӗ.

Оскалил белые зубы и прыгнул влево, прыгнул вправо, расправляя мускулы, и тоже стал с оттяжкой кидать задними лапами землю.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл хӑраса ӳкнипе ҫӳлелле сикрӗ те, малалла вӗҫтере пачӗ.

Он со страху высоко подскочил и помчался вперед.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӗр шыв нӑрри унӑн шыв ҫинче ҫӳллӗ тӑрмакланса тӑракан сӑмси ҫине темиҫе хутчен хӑпара-хӑпара, унтан чӗкеҫ пек вӗҫсе шывалла сикрӗ.

Один водяной жук несколько раз влезал на его нос, высоко торчавший из воды, и оттуда бросался в воду — ласточкой.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах вӑл, е кӳрнеклӗн параймарӗ, е вутсыппи хӑех ялт сикрӗ те, Карлона пуҫран пырса ҫапрӗ.

Но то ли он неловко сунул, то ли оно само подскочило и стукнуло Карло по голове.

Калаҫакан вут сыппине Джузеппе хӑйӗн тусне Карлона парнелет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑй, ӳречерен ҫатӑрласа ялт! сикрӗ те юр ҫине, ҫул хыттипе ӳсӗмле-ӳсӗмле, ҫуна пуҫӗ патне ҫывхарчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тутар хӗрӗ шартах сикрӗ, кӗпине тӑхӑнса ячӗ, вырӑн ҫумӗпе утса иртсе карӗ те сасартӑк пирӗн пӳлӗме ҫитсе кӗчӗ.

Татарка вздрогнула, накинула на себя рубаху, пошла мимо постели и вдруг явилась в нашей комнате.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ак пуҫшӑмминчен, шӑхӑра-шӑхӑра, Шӑвать те тухать вилҫӗленӗ, — Аюк! явкаланчӗ хура хӑю пек, Шарт сикрӗ сасартӑк аманнӑ Олег…

Из мёртвой главы гробовая змея Шипя между тем выползала; Как чёрная лента, вкруг ног обвилась, И вскрикнул внезапно ужаленный князь.

Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хунӑ юрӑ // Митта Ваҫлейӗ. Александр Пушкин. Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хывнӑ юрӑ. — Тӑван Атӑл, 1955, 1(55)№, 115–116 с.

Недошлепкин хӑйӗн пуканӗпе президиум сӗтелӗнчен аяккарах куҫса ларчӗ, унтан тата сылтӑмарах сикрӗ те ҫапла майпа залри халӑх куҫӗнчен ҫухалчӗ.

Недошлепкин отодвинулся со своим стулом от стола президиума, потом подвинулся еще в сторону и таким манером скрылся от взглядов публики.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Пӗри пусмапа хӑпарса кайрӗ те хӑранипе каялла тапса сикрӗ, аялтан ҫав вӑхӑтра харӑсах иккӗн хӑпараҫҫӗ: пӗр-пӗринпе пырса ҫапӑнчӗҫ те виҫҫӗшӗ те, пусми-мӗнӗпех, ҫӗре кӗрслетрӗҫ.

Один полез на лестницу да испугался — и назад, а снизу двое сразу вверх лезут: столкнулись и грохнули наземь все втроем вместе с лестницей.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Эпӗ те хӑраса карӑм, вӗсем патнех чупса пытӑм, казакӗ хӗрарӑма ҫан-ҫурӑмӗнчен урлӑ ярса тытрӗ, ӑна карлӑк урлӑ ту ҫинчен аялалла персе ячӗ, хӑй хыҫҫӑн сикрӗ, вара вӗсем иккӗшӗ те ту хӗрринчи курӑк ҫийӗпе хура купа пек аялалла йӑванса анса карӗҫ.

Я тоже испугался; подбежал вплоть к ним, а казак схватил женщину поперёк тела, перебросил её через перила под гору, прыгнул за нею, и оба они покатились вниз, по траве откоса, чёрной кучей.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл ҫинҫе, ҫирӗп аллисене тӑсса, симӗс куҫӗсене йӑлтӑртатарса, ман паталла сикрӗ; эпӗ сиксе тӑтӑм, пуҫпала ӑна хырӑмӗнчен тӗртрӗм, — старик урайнелле кайса ларчӗ те тӗксӗм ҫӑварне карса пӑрахса, тӗлӗнсе куҫӗсене мӑчлаттарса, темиҫе йывӑр секунд хушши мана пӑхса ларчӗ, унтан лӑпкӑн ыйтрӗ:

Он бросился ко мне, вытянув тонкие, крепкие руки, сверкая зелёными глазами; я вскочил, ткнул ему головой в живот, — старик сел на пол и несколько тяжёлых секунд смотрел на меня, изумлённо мигая, открыв тёмный рот, потом спросил спокойно:

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫынӗсем палуба тӑрӑх хытӑран-хытӑран кускаласа ҫӳретчӗҫ, классенчи пассижирсем сиксе тухрӗҫ, тахӑшӗ борт хыҫнелле тапса сикрӗ, ун хыҫҫӑн — тепри, унтан татах; икӗ мужикпа манах палуба ҫумне винтӑласа лартнӑ тенкеле пуленкесемпе ҫапса вӗҫертсе кӑларма хӑтланчӗҫ; кормаран чӑхсем хупнӑ пысӑк решеткене шывалла печӗҫ; палуба варрине, капитан тӑракан вырӑна хӑпармалли пусма патне пӗр мужик чӗркуҫленсе ларнӑ та, хӑй ҫумӗпе чулакансене пуҫ тайса: — Православнӑйсем, ҫылӑхлӑ эпӗ… — тесе кӑшкӑрса улатчӗ.

А люди носились по палубе всё быстрее, выскочили классные пассажиры, кто-то прыгнул за борт, за ним — другой, и ещё; двое мужиков и монах отбивали поленьями скамью, привинченную к палубе; с кормы бросили в воду большую клетку с курами; среди палубы, около лестницы на капитанский мостик, стоял на коленях мужик и, кланяясь бежавшим мимо него, выл волком: — Православные, грешен…

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫавӑнпа эпӗ пит именеттӗм, чухӑн чиркӳре ҫылӑха каҫарттарма черет ҫитессине кӗтсе тӑнӑ чухне манӑн чӗре хыттӑн карт-карт сикрӗ.

Это меня очень смущало, и, когда я стоял в бедненькой церкви, ожидая очереди исповедоваться, сердце моё билось трепетно.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.