Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

путнӑ (тĕпĕ: пут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Черченкӗ те сенкер янкӑрпа кӗптеннӗ ҫеҫенхир кӗрнеклӗ шӑплӑха путнӑ.

Впереди, повитая нежнейшим голубым куревом, величественно безмолвствовала степь.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Фельдмаршал ҫывӑрма выртнӑ, улӑпла ыйха путнӑ.

Улегся фельдмаршал спать, уснул богатырским сном.

Яшкапа пӑтӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Суккӑр шуйттан!.. — сассине хурлӑхлӑн чӗтрентерсе каларӗ вӑл шыва путнӑ кӗсрине.

— Черт слепая!.. — дрожливым, стенящим голосом сказал он, обращаясь к утонувшей кобыле.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Изварин кӑшт ларкаларӗ те тухса кайрӗ, тепӗр ир вара — шыва путнӑ тейӗн — пӑчах таҫта ҫухалчӗ.

Изварин посидел немного и ушел, а наутро исчез, — как в воду канул.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей шофертан ахалех шикленнӗ: ун умӗнче кирек мӗн калаҫма та юранӑ, мӗншӗн тесен Ванюша ку вӑхӑтра хайӗн шухӑшӗсем ӑшне путнӑ, Сергейпе Виктор калаҫнинчен пӗр сӑмахне те илтмен.

Сергей напрасно опасался своего шофера: он мог бы говорить все, ибо Ванюша в этот момент был занят своими мыслями и ни одного слова из того, о чем говорили Сергей и Виктор, не слышал.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗр Соня кӑна, итленҫи пулса ларса, хӑйӗн шухӑшне путнӑ: ниепле те ӑнланса илеймен вӑл, мӗншӗн-ха ӑна Виктор пӗр хут та пулин ӑсатса ямарӗ, Иринӑна кашни каҫ чӑх фермине ҫитиех ӑсатса ярать.

Одна только Соня хотя и делала вид, что слушает, а думала о своем: не могла она понять, почему Виктор ни разу ее не проводил домой, а Ирину провожает на птичник каждый день.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак пружинӑллӑ кровать ҫине, ҫӳллӗ сулхӑн минтерсем ҫине, тӗлӗнмелле ҫемҫе тӳшек ҫине Ҫемен ӗнтӗ темиҫе те выртнӑ, унӑн пӗтӗм ӳчӗ мамӑк пек ҫемҫе тӳшек ӑшне путнӑ чух унӑн чӗринче лӑпкӑ та ӑшӑ пулнӑ.

Семен не первый раз ложился в пружинистую кровать с высокими и прохладными подушками и с такой поразительно мягкой периной, что все тело погружалось в нее, как в вату, и всегда у него на сердце было тепло и спокойно.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тимофей Ильич малалла вуларӗ, Ниловна ҫамрӑкланнӑ куҫӗсемпе ун ҫине пӑхнӑ, пӗр итленӗ вӑл ӑна, пӗр хӑй шухӑшӗсене путнӑ

Тимофей Ильич продолжал читать, а Ниловна смотрела на него помолодевшими глазами и то слушала, то о чем-то своем думала.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Куҫӗсем пысӑкланнӑ, питҫӑмартисем путнӑ, куҫхаршисем хурарах та сарлакарах пулса кайнӑ — вӗсем ҫиллес пӗрӗнсе, ывӑннӑ та хурлӑхлӑ куҫӗсем ҫине усӑннӑ.

Глаза стали большие, щеки заметно ввалились, брови сделались и чернее и шире — они хмурились и тяжело свисали над устало-грустными глазами.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тем шухӑша путнӑ пек пӗр хушӑ сӑмах чӗнмесӗр пынӑ хыҫҫӑн, хӗҫ ҫаккипе вылякаласа, Калмыков ҫапла хушса хучӗ:

 — Калмыков, помолчав и раздумчиво играя темляком шашки, сказал:

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗрене малтан шыва путнӑ, унтан часах шыв ҫинче тем пысӑкӑш пулӑ ҫурӑмӗ шек хура йӗр курӑнса кайнӑ, вара пӗрени пӗтӗмпех ҫӗкленсе, ҫӑмӑл кӑна тайкаланса, хӑвӑрт юхса кайнӑ.

Вначале дерево тонуло, но вскоре над водой показывалась черная полоса, точно спина огромной рыбы, — это всплывало бревно и, легко покачиваясь, неслось вниз по течению.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аялти хучӗ пачах йывӑҫ ӑшне путнӑ — уҫӑ тӑракан чӳречисене йывӑҫ турачӗсем кармашса кӗнӗ, пӳлӗмӗсенче иртен пуҫласа каҫчен сулхӑн тӑнӑ.

В раскрытые окна нижнего этажа лезли ветки, и в комнатах с утра и до вечера стоял приятный холодок.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Малта Тӗве-ту курӑнса кайрӗ, газик ун йӗнерӗ урлӑ каҫса кайса сад-пахчисене ҫутатса ярсан, Сергей ыйӑха путнӑ станицӑна пӑхса: «Пятигорска та кайӑп, пур ҫӗре те ҫитӗп, кирлӗ пулсан», — тесе шухӑшларӗ.

Впереди показалась Верблюд-гора, Газик перевалил через седловину, и струи света осветили сады, Сергей смотрел на спящую внизу станицу и думал: «Побываю и в Пятигорске, всюду побываю, если это нужно будет».

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станица кӗрен тӗтрепе витӗнсе ҫывӑрать, Сергей те ҫывӑрса кайрӗ, йӗри-тавра пурте ыйха путнӑ — пахчара ҫулҫӑсем те чӑштӑртатмаҫҫӗ, пӗр Ниловна анчах ҫывӑрмасть.

Станица спала в розовом тумане, уснул и Сергей, погрузилось в сон все вокруг — даже листья в саду не шептались, и только одна Ниловна не спала.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫапӑҫса таврӑннӑ хыҫҫӑн Чернецовӑн питне куртӑм — шухӑша путнӑ пек, виҫеллӗ-хаваслӑ пит, — хӑй вӑл пӗрре те ҫын вӗлернӗ пек мар.

После того как вернулись, видел лицо Чернецова — сосредоточенно, сдержанно-весело, — будто не после убийства человека.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вагон ӑшӗнче ҫеҫенхирти эрӗм шӑрши тӑрать, лаша тарӗпе ҫурхи сӗлкӗш шӑрши кӗрет, ҫав хутранах тата тавракурӑм хӗрринче вӑрман ярӑмӗ, каҫхи тӗксӗм сӑлтӑр пек инҫетри, ытамлайми, салху шухӑша путнӑ сенкер вӑрман ярӑмӗ сулланать.

Пахло в вагоне степной полынью, конским потом, вешней ростепелью, и, далекая, маячила на горизонте прядка леса, голубая, задумчивая и недоступная, как вечерняя неяркая звезда.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лукерья, пӑшал сасси янӑраса каясса кӗтсе, самӑр та шатра питҫӑмартийӗсем ӑшне путнӑ куҫӗсемпе тӗттӗм ҫӗрелле тинкерсе пӑхса, чунсӑр пулнӑн хытса ларать.

А Лукерья, кутая дерюжкой толстый — что печной заслон — зад, замирала, ожидая выстрела, всматриваясь в темноту заплывшими в жирных рябых щеках глазками.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсӗ путнӑ пулӗ, тесе эпӗ.

Я думала — ты утоп.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шыва путнӑ хураман шыв айӗнченех чармакланса тӑракан юплӗ турачӗсем хушшинчен пӗр вӑхӑтрах икӗ сазан сиксе тухрӗҫ; виҫҫӗмӗшӗ, пӗчӗкреххи, сывлӑшалла пӗтӗрӗнсе, ҫине-ҫинех ик-виҫ хутчен ҫыр ҫийӗпе сиксе илчӗ.

Около затонувшего вяза, в рукастых оголенных ветвях одновременно выпрыгнули два сазана; третий, поменьше, ввинчиваясь в воздух, настойчиво раз за разом бился у яра.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫыран хӗрринчен пӗр пилӗк чалӑшра шыва путнӑ хураман армак-чармак турачӗсем курӑнса тӑраҫҫӗ.

Саженях в пяти от берега виднелись из воды раскоряченные ветви затонувшего вяза.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех