Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соня (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Соня мӗнле-ха ӗнтӗ?! — шанӑҫне ҫухатса кӑшкӑрса ячӗ Чочой.

Как же Соня?! — в отчаянии закричал Чочой.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня?

— А Соня?

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Ҫил-тӑман пуҫлансан?» — тесе шухӑшларӗ те вӑл, ҫавӑнтах ун куҫне Соня сӑнӗ курӑнса кайрӗ.

«А что, если пурга начнется?» — пришло ему на ум, и снова перед его глазами встало лицо Сони.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Каялла кайма шут тытсанах, хӗрелсе кайнӑ Соня пичӗпе йӑлтӑркка хура лакпа сӑрланӑ пианино курӑнса каять.

А когда решался ехать обратно, то видел покрасневшее лицо Сони и пианино, покрашенное черным глянцевым лаком.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Йӑлтӑркка хура лакпа сӑрланӑ пианино ҫинелле пӑхса илчӗ те вӑл, ҫавӑнтах Соня еннелле ҫаврӑнса, унӑн пӑртакках каҫӑрӑлса тӑракан, шӑратса тунӑ пек чипер те ҫепӗҫ ӳтлӗ янахне курчӗ, вара хӑвӑрт кӑна ҫаврӑнса пӳлӗмрен чупсах тухса кайрӗ: вӑл Соня ашшӗ патне кайма шут тытрӗ.

Глянув на закрытое, поблескивающее черным лаком пианино, Чочой перевел взгляд на лицо Сони с приподнятым кверху, словно выточенным, нежным подбородком и, вдруг повернувшись, почти побежал к двери, решив немедленно пойти за отцом Сони.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня кӑвар пек вӗриленсе выртать, типсе ларнӑ тутисем йӗпкӗн хӗрлӗ курӑнаҫҫӗ, Соня амӑшӗ ун вырӑнӗ патӗнче ларать, макӑрать вӑл.

…Соня металась в жару, пересохшие губы ее были ярко-пунцовыми, мать Сони сидела у ее постели и плакала.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫиле май ҫаврӑнчӗ те Чочой, сиввӗн йӑл-йӑл ҫутӑлса тӑракан Ҫурҫӗр ҫӑлтӑрӗ ҫинелле пӑхрӗ, Соня патне кӗрсен мӗнле-ши, аван мар пулса тухмӗ-ши, тесе ыйтнӑ пекрех пӑхса тӑчӗ вӑл ун ҫине.

Повернувшись в сторону ветра, Чочой посмотрел на холодно мерцающую Полярную звезду, словно спрашивая у нее, не будет ли слишком неловко, если он зайдет к Соне.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӗрачан кӑмӑллӑ сӑнне аякран курасса шаннӑ пек, ҫаплах-ха Соня пурӑнакан пӳртӗн сарӑ ҫутӑллӑ чӳречисем ҫинелле пӑхать те пӑхать вӑл.

Он все смотрел и смотрел на светящиеся желтым светом окна ее дома, словно надеясь увидеть на расстоянии нежное лицо Сони.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӗренӳ кунӗ пӗтнӗ-пӗтменех, Чочой урама чупса тухрӗ те Соня пурӑнакан ҫурт лайӑх курӑнакан вырӑна, ҫӳллӗ кӗрт ҫине хӑпарса кайрӗ.

Едва закончился учебный день, Чочой выбежал на улицу и взобрался на высокий снежный сугроб, с которого хорошо был виден дом Сони.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Учительница калани пӗртте ӗненмелле мар пек туйӑнчӗ ӑна, ҫавӑнпа ӗнтӗ: «Соня йывӑр чирленипе чирлеменнине кайса пӗлме манӑн та пӗрер урок сиктерсе хӑвармалла мар-ши?» тесе шухӑшларӗ вӑл.

Это казалось ему таким невероятным, что он даже подумал: а не пропустить ли и ему хотя бы один урок, чтобы заглянуть к Соне и узнать, не слишком ли тяжело она заболела?

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ан пӑлхан, Чочой: Соня кӑштах чирленӗ, паян шкула килмест вӑл.

— Не волнуйся, Чочой, Соне немножко нездоровится, она сегодня в школу не придет.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Мӗншӗн Соня ҫук? — ыйтрӗ Чочой учительницӑран.

Почему нет Сони? — спросил Чочой.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Акӑ Нина Ивановна та учительсен пӳлӗмӗнчен тухрӗ, хӑйӗн класӗ патнелле ҫывхарать ӗнтӗ вӑл, Соня ҫаплах ҫук-ха.

Вот наконец и Нина Ивановна вышла из учительской, идет к двери своего класса, а Сони нет.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня нихҫан та кая юлса килекен марччӗ-ҫке» — пӑшӑрханса шухӑшлать вӑл.

Соня никогда не опаздывала», — с тревогой думал он.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӗсем ҫапла калаҫса татӑлнӑ: Чочой кунне вырӑсла пилӗк сӑмах вӗренет, Соня — чукчалла пилӗк самах.

Такой был у них уговор: Чочой в день учил по пять русских слов, а Соня — по пять чукотских.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня ӗнер вӗрентнӗ вырӑсла сӑмахсене ун умӗнче тата тепӗр хут сасӑпа каласа пӑхас килет унӑн.

Ему очень хотелось повторить вслух все те русские слова, которым учила его Соня накануне.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня Чочой пӳрнисене татах куҫарчӗ.

Соня снова перенесла пальцы Чочоя.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня Чочой пӳрнисене урӑх клавишсем ҫине куҫарчӗ, пачах урӑх сасӑсем янӑраса кайрӗҫ.

Соня перенесла пальцы Чочоя на другие клавиши, и зазвучали совсем другие звуки.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Соня Чочой аллисене клавишсем ҫине хучӗ, пӳрнисене кирлӗ ҫӗре вырнаҫтарчӗ те пусса пӑхма хушрӗ.

Соня положила руки Чочоя на клавиши, расставила его пальцы в определенном порядке и попросила нажать.

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ӑнланатӑн-и, Соня, музыкант вӑл, хӑйӗн ӗмӗрӗнче нимӗнле музыка инструментне алла тытса курман пулсан та, музыкант вӑл!

— Понимаешь, Соня, он музыкант, хотя, может, и ни разу не держал ни одного музыкального инструмента в руках!

Лайӑххи ҫав тери нумай // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех