Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.

тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вара амӑшӗ хӑйпе пӗр тӑван пиччӗшӗнчен ачисене хӗл каҫиччен хӑй патне илме ыйтнӑ.
И она попросила брата взять к себе ребятишек на зиму.

«Илтетӗп, ывӑлӑм!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вӑл пире пӗчӗк ӗҫре те улталаман, пысӑк ӗҫре те, тӑшмана хирӗҫ пынӑ хӑрушӑ кӗрешӳре Тӑван ҫӗршывшӑн хӑйӗн пурнӑҫне пама тивӗҫлӗ пулнӑ чухне те, никама та улталаман…
Он не обманывал нас в мелочах, не обманул никого и в большом, когда пришлось ему в страшной борьбе с врагом отдать свою жизнь за Родину…

Матроска // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ку кӗнекене пирӗн тӑван ҫӗршывӑн ҫамрӑк пионерӗсене халаланӑ.
Эта книга посвящена молодым пионерам нашей родины.

Ывӑлӑм ҫинчен // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Юлашкинчен ҫак никама та нимӗн вырӑнне те хуман йӗкӗтсемех ҫар хӑнӑхӑвӗсемпе хавхаланса кайса отряд комиссарне хӑйсен тӑван ашшӗне юратнӑ пек юратакан пулчӗҫ.
Кончилось тем, что и эти люди заразились армейскими привычками комиссара и полюбили его как отца родного, как любили его все партизаны.

Партизансен крепоҫӗ // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вӗсем хӑйсене хӑйсем тӑван ҫӗршыв хуҫисем пек анчах шутланӑ, тӑшмана тавӑрма, ӑна совет ҫӗршывӗнчен хӑвӑртрах хӑваласа кӑларма пулӑшма тытӑннӑ.
Они считали только себя хозяевами своей Родины, стремились отомстить врагу и помочь скорее изгнать его из советской страны.

Пире пулӑшакансем // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вӑрттӑн пулса иртекен истори урокӗсене вӗренекенсем ҫав тери юратса итленӗ, кашни урок хыҫҫӑнах учительница вӗсене тӑван ҫӗр-шыв шӑпи ҫинчен кала-кала кӑтартнӑ.
И такие нелегальные уроки истории усваивались детьми лучше всех других предметов, после каждого урока учительница рассказывала о судьбе родины.

Ҫапла туса пынӑ хӑй ӗҫне кунран-кун Вера Силина, никама систермесӗр-тумасӑр, тӑван халӑхшӑн хаклӑ сӑмахсем пӗлтерӗшне кашни вӗренекен чӗри патне ҫитерсе, унӑн шухӑш-туйӑмӗсене вӗри вут пек ҫулӑмлантарса.
Так, подбирая для грамматического разбора предложения, в которые входили дорогие народу слова, Вера Силина втягивала учеников в беседы на темы героической истории нашей родины.

Вӑл вара урока пырсанах грамматикӑллӑ разбор тума «Союз Советских Социалистических Республик» тенӗ сӑмахсем кӗрекен пуплевсем хатӗрлесе хунӑ та, вӗренекенсене хамӑр тӑван ҫӗршывӑн иртнӗ кун-ҫулӗпе паянхи пурӑнӑҫӗ ҫинчен каласа пама тытӑннӑ.
Она дала ученикам для грамматического разбора предложение, в которое входили слова «Союз Советских Социалистических Республик».

Вӑл экспонатсем хамӑр тӑрӑхри халӑхӑн иртнӗ паттӑр кун-ҫулӗ ҫинчен тата вырӑс халӑхӗпе украина халӑхӗ тӑван ҫӗршыва яланах тӑшмӑнсенчен таччӑн пӗрле, алла-алӑн тытӑнса, ҫапӑҫса хӳтӗлени ҫинчен каласа параҫҫӗ.
Эти экспонаты напоминают о славном прошлом края, о совместной героической борьбе русского и украинского народов за родную землю.

«Минёрсем хускатнӑ шӑв-шав пирӗн ӗҫӗн пуҫламӑшӗ кӑна-ха. Вӑйлӑрах сасӑсем малашне пулӗҫ. Эпир ӗҫ шалалла кӗрсе каяссинчен пӗртте хӑрамастпӑр. Пирӗн сассӑмӑр ҫак хура вӑрмантан тухса таҫта ҫитиех янраса кайӗ. Ӑна хамӑр тӑван ҫӗршывӑн кашни кӗтессинчех итлесе тӑрӗҫ. Вӑл сасса илтнипе совет ҫыннисем чӗререн савӑнӗҫ, нимӗҫсем хӑраса чӗтӗресе кӑна тӑрӗҫ», — тесе вӗҫлерӗм эпӗ хамӑн сӑмаха.
И сказал, что шум, поднятый минёрами, это только начало, что нас услышат далеко от Спадщины и что не мы будем дрожать от этого шума, а немцы.

Спадщан вӑрманӗн хуҫисем // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вут ялкӑшать, тӗтӗм мӑкӑрланать пирӗн тӑван ҫӗршывӑмӑр ҫинче.
В дыму и огне наша земля.

Тӑван ҫӗршыв ҫине вилӗм хӑрушлӑхӗ капланса килчӗ.
Над советской Родиной нависла смертельная опасность.

Большевиксемшӗн партипе тӑван ҫӗршывран хакли урӑх ним те ҫук!
И никогда не было для большевиков ничего более дорогого, чем наша партия, наше Советское государство.

Вӑл хамӑр тӑван ҫӗршывӑн тӑшманӗсене мӗн тери курайман, эпир те вӗсене ҫав териех кураймӑпӑр.
Как он ненавидел врагов нашей Родины, так и мы их будем ненавидеть.

Сӑнчӑрсем // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Вӑл Катилинӑн сената хирӗҫ тунӑ каварне тытнӑ, ҫавӑншӑн сенат ӑна «тӑван ҫӗршыв ашшӗ» тесе ят панӑ.
Куҫарса пулӑш

Авалхи Римри тата Авалхи Грецири ятсемпе сӑмахсене ӑнлантарса пани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 315–330 с.

Римлянсен енчен Гораций хушаматлӑ виҫӗ тӑван, альбанецсен енчен — Куриаций хушаматлӑ виҫӗ тӑван тухнӑ.
Куҫарса пулӑш

— Ҫапӑҫу хирӗнче тӑшман аллинче е преторий ҫинче ликтор пуртти айӗнче вилесси — иккӗшӗ те пӗрех, мӗншӗн тесен хамӑн пурнӑҫӑма эпӗ тӑван ҫӗршыва паратӑп; эпӗ хӑравҫӑ пулманнине пурте пӗлни, манӑн анне пӗлни, халӑх пӗлни, Сенат пӗлни маншӑн ҫителӗклӗ…
— Умереть на поле сражения от руки врага или же здесь, на претории, под топором ликтора — это одно и то же, так как жизнь моя принадлежит отечеству; мне достаточно уже того, что все узнают, — узнает моя мать, узнает народ, узнает Сенат, что я не был трусом…

XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Форумра халӑх трибунӗсем хӑрушлӑха кӗрсе ӳкнӗ тӑван ҫӗршыва ҫӑлма вӑхӑт ҫитни ҫинчен пурне те илтӗнмелле ӳкӗтлесе кӑшкӑрма пуҫланӑ.
Народные трибуны стали во всеуслышание кричать на Форуме, что пришло время позаботиться о спасении отечества, находящегося в опасности.

XIX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл хӑйӗн салтакӗсене тӑван чӗлхене кӑшкӑрса ятлама та хӑратма тытӑнчӗ, вӗсене вӑрӑ-хурахсен ушкӑнӗ тесе, сутанчӑксен пуххи тесе ятларӗ.
Он принялся громко осыпать их угрозами и бранью на родном языке, называя их подлым сбродом, сборищем разбойников и толпой предателей.

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Ҫук, эпӗ тӗнчери чи телейлӗ ҫын, мӗншӗн тесен эсӗ каллех маншӑн тӑван пулса тӑратӑн! — терӗ савӑннӑ фракиец, Эномая ыталаса.
— Нет… я самый счастливый из людей, так как в тебе я нахожу снова брата! — воскликнул растроганный фракиец, открыв объятия Эномаю.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика