Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Квак! — виртлесе илнӗ ашшӗ.

— Квак! — передразнил отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ак ӗнтӗ тата! — кӑшкӑрса илнӗ Игнат.

— Час от часу не легче! — воскликнул Игнат.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ӑна эп шӳт туса ҫеҫ каларӑм! — йӑл кулса илнӗ старик.

— Это я — пошутил! — улыбнулся старик.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, хӑй умӗнчи ҫыннӑн физиономийӗ мӗнле вылянса тӑнине курса, старик унӑн ашшӗнчен хӑранине ӑнланса илнӗ.

Фома, наблюдая за игрой физиономии старика, понял, что он боится отца.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, кӑкӑрне малалла карӑнтарса, тӳрленсе тӑнӑ та, темӗншӗн какӑрса илнӗ.

Он выпрямился, выпятил грудь вперед и зачем-то внушительно крякнул.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кашни чӑштӑртату вӗсен чӗрине чӗтретсе илнӗ, хулленрех таптарнӑ.

От каждого шороха сердца их дрожат и замедляют биение.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ну, чыхмалли пур-и? — кӗтсе илнӗ вӑл Фомана, хӑйӗн ҫивӗч сӑмсине турткаласа.

— Припер пожрать? — встречал он Фому, поводя своим острым носом.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӗри ун пӑчӑртанса илнӗ, куҫӗсем ҫине куҫҫуль килнӗ, куҫ уҫса пӑхма та хӑранӑ вӑл, вырӑнӗ канӑҫ паман пек, текех ӑшталаннӑ.

Сердце его сжимается, слезы выступают на глазах, он крепко их закрыл и боится открыть, беспокойно возясь в постели…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат кулса илнӗ.

— Игнат засмеялся.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Нумай! — ассӑн сывласа илнӗ ача.

— Много! — вздохнул мальчик.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ну тата, итле-ха эс ӑна! — куҫ хӳрипе кулса илнӗ Игнат.

— Ну, слушай ее! — усмехнулся Игнат.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Килте Фомана хаваслӑн кӗтсе илнӗ: ашшӗ ачана мыскараллӑ вензелле сулмаклӑ кӗмӗл кашӑк парнеленӗ, аппӑшӗ — хӑй аллипе ҫыхнӑ шарф панӑ.

Дома Фому встретили торжественно: отец подарил мальчику тяжелую серебряную ложку с затейливым вензелем, а тетка — шарф своего вязанья.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Часах вӑл ҫакна чухласа илнӗ: унӑн юлташӗсем шкулта чи лайӑххисем иккен, вӗсем, ҫав хура доска ҫинчи шӑлса пӑрахайман икӗ цифра пек, 5-пе 7 пек, чи малтан куҫ тӗлне пулаҫҫӗ.

Вскоре он нашел, что оба они — самые лучшие в школе и первыми бросаются в глаза, так же резко, как эти две цифры 5 и 7, не стертые с черной классной доски.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ежов, пуҫне ӳпкевлӗн сулкаласа, ӑна: — Эсӗ те ҫав, Хӗрлӗшке элекҫӗ! Санпа тус пулма та юрамасть, — вартаман чул! — тесе, саламлӑн йышӑнса илнӗ.

Ежов приветствовал его, укоризненно покачивая головой: — Эх ты, рыжий ябедник! Не стоит с тобой и дружиться, — булыжник!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

О-о! — йӗкӗлтесе илнӗ Ежов, Фома вӑраххӑн калаҫнӑ пирки.

O-o! — передразнивал Ежов медленную речь Фомы.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Питне мӗскӗннӗн пӗркелесе, хулӑн тутипе кулӑшлӑн кавлекелесе, вӗрентекен вӗсене пурне те хӑтӑрса илнӗ, анчах та вӑл ятлани Ежова нимӗн чухлӗ те чарайман, вӑл халлех: — Юрӗ, Смолин! Астутарап-ха сана — ҫак элекшӗн… — тесе юнавлӑн пӑшӑлтатнӑ.

Жалобно сморщив лицо и смешно шлепая своей большой губой, учитель пожурил всех их, но его выговор не помешал Ежову тотчас же снова зашептать: — Ладно, Смолин! Я тебе припомню за ябеду…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сутӑҫсем — иккӗн… пӗри 17 пус илнӗ — ну, тепри мӗн чул?

А разносчиков — двое… один получил семнадцать — ну, сколько другой?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эх, эс те ҫав! — пӑшӑлтатса илнӗ вӑл, Фома ҫумне тӗртӗнсе, тата, май килнӗ чух, ӑна айӑкран чышса илсе.

— Эх ты! — зашептал он, усаживаясь рядом с Фомой и уж кстати толкая его кулаком в бок.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Халь ӗнтӗ эпир пӗлтӗмӗр, пӗрремӗш сутӑҫ 17 пус тупӑш илнӗ

— Теперь мы узнали, что первый разносчик получил барыша семнадцать копеек…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шкул пурнӑҫӗн малтанхи кунӗнчех, Фома, чӑрсӑр алхасусен ҫӗкленӳллӗ шавӗпе тата чӗрӗ те тӑвӑллӑ вӑйӑ-кулӑпа алчӑраса кайнӑскер, ачасен хушшинчен уйрӑмах иккӗшне асӑрхаса илнӗ, — вӗсем уншӑн ыттисенчен интереслӗрех туйӑннӑ.

В первый же день школьной жизни Фома, ошеломленный живым и бодрым шумом задорных шалостей и буйных детских игр, выделил из среды мальчиков двух, которые сразу показались ему интереснее других.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех