Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Эппин сăмах пирĕн базăра пур.
Эппин (тĕпĕ: эппин) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пӗлсех тӑратчӗ-ҫке савнӑ Бойчона хӑех ҫӑва ҫинелле тӗкнине, юратупа телей ҫӑл куҫӗ йӑлтах типсе ҫитнӗ пулсан эппин, тинех ӑна кун курасси те тарам.

к которой она его толкнула; и жизнь, в которой родник любви и счастья высох навсегда, казалась ей теперь ненавистной.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин Огнянов халь те пулин тӗрӗссине пӗлмест иккен-ха, паян кунчченех ӑна пӗтӗм чунӗпе кураймасӑр тӑрать, тесе шухӑшларӗ вӑл.

Значит, Огнянов доныне остается в ужасном заблуждении, доныне испытывает к ней отвращение и беспредельную ненависть…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шантарса кӑтарт-ха эппин пире ху чӑннипех те Пӑртли иккенне.

Докажи, что ты и в самом деле Прыдле…

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин ыран тарӑпӑр; ыран пур пӗрех таратпӑр.

— Ну, так завтра; завтра обязательно.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Инкеҫӗм, эппин Аврам бая пӗр минутлӑха чӗнсе тух-ха.

— Тетушка Аврамица, покличь-ка на минуту дядю Аврама.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗрле кӗрӗпӗр, тӑхта эппин, малтан лашана урпа парам.

Постой, дай я сначала подсыплю лошади ячменя в торбу, потом зайдем к нам…

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин мана та йывӑра лартса хӑварма ан хӑтланӑр.

Прошу вас, не ставьте меня в затруднительное положение…

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл тепӗр хут та тӗпчесе ыйтма хӑтланса пӑхрӗ, таврара мӗн пулса пынине ним те пӗлмест иккен, эппин Бяла Черквара та нимӗн те пулман пулинех.

Но после еще одной бесплодной попытки Огнянов убедился, что спрашивать бесполезно по той простой причине, что Рачко ничего не знает, а в Бяла-Черкве, очевидно, действительно все тихо.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем кунта хӑйсем кӑна аппаланаҫҫӗ иккен, эппин тӗрӗксем вӗсене ҫӗмӗрсе тӑкаҫҫех.

Они поняли, что предоставлены самим себе, иначе говоря, обречены на неминуемую гибель…

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнех вара, Кандов, эсир те мӗн те пулин каласа хаваслантарӑр эппин мана, — йӗплесе ыйтрӗ Огнянов, студента йӗрӗнсе пӑхса.

— Ну что ж, Кандов, скажите и вы что-нибудь, порадуйте меня, — желчно проговорил Огнянов, с презрением глядя на соперника.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилӗм кӗртнӗ алӑку хӑйне хӑех уҫӑлать; ҫут тӗнчепе уйрӑлмалли алӑк умӗнче кирек камшӑн та пӗр пек каласа ҫырнӑ: «ырӑ сунса кӗтетпӗр» тесе ҫырнӑ унта, эппин кам кӑна ан пытӑр — ватти-и, ҫамрӑкки-и, тус-и, тӑшман-и, — пур пӗрех пурне те кӗртмелле…

Там, где ступила смерть, дверные замки открываются сами собой; на пороге вечности всем одинаково говорят «добро пожаловать», кто бы ни пришел — старый или молодой, друг или недруг.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин эс, тӑхлачӑ, каллех пӗр-пӗччен тӑрса юлтӑн иккен?

— Так, значит, тетушка Лиловица, ты опять осталась одна, как перст?

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Апла эппин ӗҫ те урӑхла пулать.

Тогда другое дело.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин эпӗ сирӗн геройӑра Летӑ шывне ӗҫсе пӑхмашкӑн канаш панӑ пулӑттӑм, — вара йӑлтах манса каять.

— Тогда я бы вам посоветовал отправить вашего героя испить водицы из Леты, — сразу все забудет.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗншӗн-ха эппин пӗтӗмпе ҫавӑн пек пулса тухмалла?

Из-за чего все это?

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин камах вара вӑл, мӗншӗн ун ман ӑша вӗҫӗ-хӗррисӗр вӑркатмалла, мӗншӗн ҫӗрсерен канӑҫ пӗлмелле мар?

Да кто же она такая, к чему мои бесконечные мученья, мои долгие бессонные ночи?

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин ӑна куратех ӗнтӗ…

Значит, он ее увидит…

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандова, тен, ытти тӗрлӗ ыйтусем те пуҫ ҫавӑрнӑ пуль: лешӗ те ӑна хӑй пекех савса юратас пур-и, тепӗр майлӑ каласан эппин, ҫав хӗр ӑна хӑй пекех пысӑк телейлӗ тӑвайӗ-ши?

Другое дело, могла ли его страсть найти отклик, иначе говоря, могла ли она принести ему счастье — такое же большое, как она сама?

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада чысне кӳрентернӗшӗн ҫапла ян янӑратса хӑлха чикки тӑхӑнтартрӗ пулсан, Кандов эппин хӑйшӗн кӑна мар, Огняновшӑн та ӑна тавӑрчӗ.

Смело, хотя и буйно отплатив за оскорбление, нанесенное Раде и ее чести, Кандов тем самым отомстил и за Огнянова!

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин Огнянов, ун майлах шухӑшлакан юлташӗ, унпа пӗр хӗрех савакан ҫын пулса тӑчӗ.

Значит, Огнянов, его товарищ по образу мыслей, теперь оказался его соперником.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех