Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫитрӗ (тĕпĕ: ҫит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ав пӑхӑр-ха, вӗсем патне тепӗр кашкӑр кӗтӗвӗ персе ҫитрӗ!
— Посмотрите, к ним подошла еще стая!

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Акӑ Даниил та ҫитрӗ!
— А вот и Данаил!

Вӑл качча лӑплантарасшӑн пулчӗ, лешӗ, вилӗ ашшӗне курнипе тӑнран каясса ҫитнӗскер, халех тавӑрас тенӗ вӗчӗпе тулса ҫитрӗ.
Со слезами на глазах старался он успокоить парня, а тот, на минуту оцепенев при виде мертвого отца, теперь еще яростней рвался отомстить за него немедля.

Ак ӗнтӗ чӑлан пӑхмашкӑн та черет ҫитрӗ.
Наконец дошла очередь и до чулана.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна асаплантаракан жандарм чӑм шыва ӳкрӗ, вӑл ӗшенсе ҫитрӗ.
Обильный пот выступил на лбу его мучителя; турок устал.

Унта ҫитиччен икӗ сехет хушши каймаллаччӗ-ха, лаши йӑлт ӗшенсе ҫитрӗ, ҫулӗ те пит ашӑм пулчӗ.
До нее было часа два езды, но конь выбился из сил, а дорога оказалась трудная.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах лашине те кантармаллаччӗ ӗнтӗ, кӗрт аша-аша вӑл та ӗшенсе ҫитрӗ, хӑйне те ӑшӑнса тухсан кансӗрлемӗччӗ.
Надо было дать отдых коню, который уже еле брел по сугробам, да и самому хотелось погреться.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйшӗн хаклӑ ҫыннисем мӗнле пурӑннине пӗлменни уйӑх та ҫитрӗ ӗнтӗ.
Ведь он уже больше месяца ничего не знал о людях, дорогих его сердцу.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ Марин йыснӑшӗн Бяла Черквяна каяс кунӗ те ҫитрӗ.
И вот настал день, когда дядя Марин отправился в Бяла-Черкву.

Огнянов унпа кунсерен темиҫе сехет хушши пӗрле ирттерчӗ, хӑнӑхса ҫитрӗ, пыра-киле ӑна ҫак старик кӗттерсе тунсӑхла та пуҫларӗ.
Огнянов каждый день проводил с ним по нескольку часов и,привыкнув к нему, уже не мог без него обходиться.

Кун ҫутӑлса та ҫитрӗ.
Уже совсем рассвело.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑннӑ алли-ури ӑшӑнса ҫитрӗ, текех суранӗ те ытла сурман пек туйӑнчӗ.
Замерзшие руки и ноги его согрелись, и рана болела меньше.

Вӑл аташса кайрӗ, шӑнса кӳтрӗ, ӗшенсе ҫитрӗ; енчен вӗсем христиансем пулсан, ӑна хӗрхенме пултарас шанчӑк пур унӑн.
Он заблудился, замерз и обессилел; если это христиане, есть надежда, что они сжалятся над ним.

Юн кайнине пула вӑл ытла ӗшенсе ҫитрӗ, ҫиессе те паян чӗптӗм хыпман.
Беглец очень ослабел от потери крови и к тому же целый день ничего не ел.

Лӑпланса ҫитрӗ те савӑк кӑмӑллӑн Ровоама хаджи патне кайрӗ, лешӗ ниҫтан тавҫӑраймарӗ хӗрӗн кӑмӑл мӗншӗн уҫӑлса ҫитнине.
Спокойная и сияющая, пошла она к Хаджи Ровоаме, которая сразу же заметила непонятную перемену в настроении своей воспитанницы.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, вилетӗп, ах, вилӗм ҫитсех ҫитрӗ иккен мана… сывлӑш тухми пулчӗ… аннеҫӗм! — терӗ те хӑй умӗнче тӑракан ҫынсене тӗксех тӗкме тытӑнчӗ.
Ох, умираю, ох, смерть моя пришла… задыхаюсь… матушки! — и принялся толкать в спину стоящих впереди него.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо йӑлт аптраса ҫитрӗ.
Колчо был в отчаянии.

Колчо кӑштах кӑна малалла хӗсӗнсе иртрӗ, ырса ҫитрӗ те чарӑнчӗ.
Колчо немного протиснулся вперед, но, быстро обессилев, остановился.

Тухтӑр, ҫакна курса, ҫӳҫне-пуҫне тӑпӑлтарасса ҫитрӗ.
Доктор увидел это и в отчаянии рванул себя за волосы.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов часах чиркӳ картишне чупса ҫитрӗ.
Вскоре Соколов добежал до церковного двора.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика