Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гез шӑппӑн кулать.

Гез медленно рассмеялся.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Шыв ҫийӗнчен ӑнтӑлса сикекен хӗвел тапӑнӑвӗ умӗнче вӑл тытӑнса тӑраймасть, халь-халь шӑппӑн ҫаврӑнма пуҫлать тейӗн.

Казалось, не устоя пред нашествием отскакивающего с воды солнца, она вот-вот начнет тихо кружиться.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Шӑппӑн ҫеҫ шӑла ҫыртса Кайӑпӑр ун чӗрҫинчен те кӑмӑл чӗлпӗрне тытса.

Тихонько откусив зубы Пойдем, держа за сердце и за поводок.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Йӗнерлерӗмӗр, утланса лартӑмӑр та кӑнтӑралла ҫул тытрӑмӑр; унтан Биг малта пыракан Астарота хӑваласа ҫитрӗ, вӗсем ҫак кунхи пулӑмсем пирки шӑппӑн калаҫкаласа ту тайлӑмӗнчи вӗтлӗхе учӗсене уттарса кӗчӗҫ, эпӗ вара вӗсем хыҫҫӑн пынӑ май хамран ыйтатӑп: эпӗ кӳнтелен те, хутшӑнташ та пулса ҫапӑҫни чӑнахах та пулса иртрӗ-ши?

Оседлав их, мы тронулись к югу; затем Биг нагнал ехавшего впереди Астарота, и они, тихо разговаривая о происшествиях дня, шагом погрузились в заросль на склоне горы, а я, следуя за ними, спрашивал себя: точно ли произошло все, в чем был я свидетелем и участником?

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Эсир илтместӗр-и? — шӑппӑн ыйтрӗ вӑл.

— Вы не слышите? — тихо спросил он.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Эпӗ, — шӑппӑн калаҫма пуҫларӗ вӑл, — виҫӗ стаканран пӗрне ӗҫсе ятӑм: иккӗшӗ таса эрехпеччӗ, виҫҫӗмӗшӗнче вара тасах марриччӗ.

— Я, — тихо заговорил он, — выпил из трех стаканов один: два были с чистым вином, а третий с не совсем чистым.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Ҫук, Дрибб, — хӑйне лӑплантарса, сӳрӗккӗн кулса шӑппӑн чӗнчӗ Горн, — эсир йӑнӑшатӑр.

— Нет, Дрибб, — тихо произнес Горн, улыбаясь безразличной улыбкой, овладевшего собой человека, — вы ошибаетесь.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Анне вилӗмӗнчен те пӗлтерӗшлӗрех, — шӑппӑн килӗшрӗ Дрибб.

— Важнее, чем смерть матери, — тихо сказал Дрибб.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эстер, — тепӗр хут шӑппӑн аса илтерчӗ вӑл Бекеко патнелле пӗшкӗнсе.

— Эстер, — тихо повторил он, наклоняясь к Бекеко.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пурте вӗсем шӑппӑн, ӑслӑн-тӑнлӑн пуплеҫҫӗ, васкамасӑр утаҫҫӗ, тата вӗсен яланах сӑмса шӑтӑкӗсем сарӑлаҫҫӗ…

Все они говорят тихо и рассудительно, ступают медленно, и у них постоянно раздуваются ноздри…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Гент ларнӑ та — питне аллисемпе хупласа шӑппӑн ӗсӗклет.

Гент сидел, закрыв лицо руками, и глухо рыдал.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Саллас, эпӗ сирӗн сӑн-питӗре курмастӑп, — терӗ Гент ҫав тери шӑппӑн, темӗн лапчӑтнӑ этем хӑйне наҫилкке ҫине хунӑ чухне ҫапла пӑшӑлтатать.

— Я не вижу вашего лица, Саллас, — сказал Гент так тихо, как говорит раздавленный, когда кладут его на носилки.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Итлетӗп, сэр, — терӗ те араб шӑппӑн ҫухалчӗ.

— Слушаю, сэр! — И араб бесшумно удалился.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Цаупере, ахӑртнех, хӑйне лайӑх туять, мӗншӗн тесен шӑппӑн, пӗр сасӑллӑн юрӑ хайлама пикенчӗ.

Цаупере, видимо, чувствовал себя хорошо, так как начал тихо, монотонно слагать песню.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент ӑна шӑппӑн сас пачӗ; хыҫалтан та ҫакнашкалах кӑшкӑрса хуравларӗҫ.

Гент тихо окликнул его; такое же тихое восклицание раздалось сзади.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Цаупере, — шӑппӑн чӗнчӗ Гент, — эпӗ Магалазарие каятӑп.

— Цаупере, — тихо сказал Гент, — я иду к Магала-зари.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Чӑнлӑх сӗмленчӗ, Гент хӑй ӑҫтине чылай вӑхӑт тӗшмӗртеймерӗ: кулянакан Цаупере сӑнӗ мӗлтлете-мӗлтлете куҫать хутран-ситрен, — чирлӗскер выртакан наҫилкке умӗнче негр пӗрре шӑппӑн, тепре хыттӑн темӗн пуплет, анчах сӑмахсен пӗлтерӗшне чир тӳрех сӳнтерет те Гент каллех курӑнусем патне таврӑнать, вӗсем вара унӑн пуҫелӗкӗ тӗлӗнче чӑн-чӑн тӗнчен мӗн пур янкӑр ҫутӑлӑхӗпе кӗпӗрленсе тӑнӑ.

Действительность померкла, и он долго не сознавал ее. Иногда мелькало перед ним страдающее лицо Цаупере, что-то говорившего над носилками, в которых несли больного, но болезнь быстро гасила смысл слов, и Гент возвращался к видениям, толпившимся у его изголовья со всей яркостью материального мира.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент вӗсен тӗлне ларчӗ те ҫавӑнтах хӑй шӑппӑн вырнаҫнӑшӑн шӑпине тав турӗ: тӗм тепӗр енче инҫех те мар арабла калаҫни илтӗнет; сунарҫӑн ҫивӗч хӑлхи илтнӗ малтанхи сӑмахсемех ӑна сис-чӳлентерчӗҫ:

Он сел возле них и тотчас поблагодарил судьбу, что сделал это бесшумно: в кустах слышалась арабская речь; уже первые слова, пойманные тонким слухом охотника, были подозрительны:

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Шӑппӑн юрӑ ӗнӗрлет.

Стала тихонько петь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Капитан Дюрокпа шӑппӑн пуплесе кӗҫех юнашарти хӑна пӳлӗмне кӗчӗ.

Капитан, тихо разговаривая с Дюроком, удалился в соседнюю гостиную.

XX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех