Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшлать (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Радик шахмат умне тӑсӑлса выртать те ик аллипе те пуҫне тӗренлесе тытать, кашни ход умӗнех темӗн вӑхӑтчен шухӑшлать.

Радик ляжет перед шахматами, подопрёт голову рукой, долго размышляет.

Клевень шывӗ хӗрринчи лагерь // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Олег итлет, ҫав вӑхӑтрах хӑй темӗн ҫинчен тарӑн шухӑшлать.

Олег слушал, сосредоточенно думая о чём-то своём.

Зоя // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Камӑн чӗри хӑравҫӑ, кам та кам, пысӑк шӑв-шавран хӑраса, лӑпкӑ пурӑнӑҫпа пурӑнас тет, кам та кам кӑмпасем татас та мӑйӑр пухса шӗкӗлчес тесе шухӑшлать — вӑл татӑклӑн пӗлсе тӑнӑ пултӑр: ҫак вӑрманта ун пек ҫынсемшӗн вырӑн ҫук!

Если у кого нервы не выдерживают шума, кто хочет жить тихо, мирно, пчелу думает разводить в лесу, грибы и орехи собирать — так он не в тот лес пришёл.

Спадщан вӑрманӗн хуҫисем // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

«Ӳсем-ха ак, вара хам мастер пулӑп», — шухӑшлать ача, вӑл ҫемҫе ҫӑпата сырӗ, сӑран саппун ҫакӗ, ашшӗ пекех, ҫӗнӗ алса тӑхӑнӗ.

«Вот буду большой, тогда сам в мастера пойду…» — соображал мальчик и видел себя в мягких прядениках, в кожаной защитке и в новых вачегах, какие были у отца.

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Ларать хайхи чухӑн кит хырӑмӗнче, шухӑшлать: «Мӗн ҫиес-ши?»

Сидит Бедняк и думает: «Чего бы поесть?»

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Те ашше ҫинчен шухӑшлать?

То ли об отце думал?

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ваттисем мӗнле каланӑ-ха: «Хӑй урасӑр, анчах виҫӗ ҫыншӑн шухӑшлать».

— Знаешь, как пословица говорит: «Сам без ног, а смокнет за трех».

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл пире ҫенӗке чӗнсе илчӗ те пӑшӑлтатса: — Кӑна пытарса хуни ҫинчен эсир пӗр сӑмах та ан калӑр, ан итлӗр ӑна. Юрамасть ун пек. Патша-атте юратать пире, пирӗн ҫинчен шухӑшлать вӑл, чӗререн тӑрӑшать: вӑл турӑ ҫӗр ҫине янӑ ҫын, — терӗ.

Она отозвала нас в сени и зашептала, грозя пальцем: — Не говорите, что я заховала царя и не слушайте отца. Нельзя так. Царь-батюшка любит нас, думает о каждом, сердцем болеет.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫав минутсенче эпӗ Васька ҫинчен шухӑшлаттӑм, вӑл та ман ҫинчен шухӑшлать пулӗ теттӗм.

В эти минуты я думал о Ваське, о том, что он, наверное, тоже думает обо мне.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Антон Прокофьевич хӑй мӗн чухлӗ нумай шухӑшлать, ҫавӑн чухлӗ чӑрмавлӑ сӑкӑлтӑксем те нумай тупӑнса пыраҫҫӗ.

Чем более Антон Прокофьевич обдумывал, тем более находил препятствий.

VI сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Вӑл малтанах карлӑксем патне хӑраса ӳкнӗ пассажирсем йышлӑн пуҫтарӑнасси, вӗсем Чул куписен тӑрӑхӗ ҫийӗн хумсем шапӑлтатса тӑракан хӑрушӑ вырӑналла епле хӑраса тата Костя ҫине тӗлӗнсе те тав туса пӑхасси ҫинчен шухӑшлать.

Он заранее представлял, как собьются у поручней испуганные, потрясенные пассажиры, как с ужасом будут смотреть на то место, где над Каменной грядой дыбится волна, и на Костю — с восторгом и благодарностью.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫил йӗпе куртка витӗрех витерет, йӗмӗ урисем ҫумне ҫыпӑҫса ларнӑ, Костьӑна сивӗ, ҫапах та каймасть вӑл, ҫутӑсене сӑнаса тӑнӑ май: бакен вырӑнӗнчех-ши е ҫук-ши? — тесе шухӑшлать.

Ветер пронизывает мокрую куртку, штаны облипли вокруг ног, Косте холодно, но он не уходит, следит за огоньками и загадывает: на месте бакен или нет?

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пуҫа тӗрлӗ шухӑш пырса кӗрет, Костьӑна каллех хӑрушӑ пек туйӑнать, вӑл ун ҫинчен шухӑшласшӑн мар тесе хӑйне хӑй лӑплантарма тӑрӑшать, анчах мӗн чул тӑрӑшать, ҫавӑн чухлӗ ытларах шухӑшлать.

В голову приходят такие предположения, что Косте опять становится не по себе, и он старается об этом не думать, но чем больше старается, тем больше думает.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя халӗ яланлӑхах ӗнтӗ «Митя — пӗтӗмӗшпех сухари», тесе шухӑшлать, ҫапах та хӑйне мухтани ӑна килӗшет.

Костя уже бесповоротно решил, что Митя этот окончательный сухарь, тем не менее похвала ему приятна.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Паллах ӗнтӗ, вӑл та, Егорка пекех, аслисем мӗн тунипе пуринпе те интересленет, хӑйӗн те ҫавна тӑвасси килет, вӑл пӗчӗкҫӗ-ҫке, тесе шухӑшлать Костя.

Конечно, ей, как и Егорке, интересно все, что делают старшие, и хочется делать то же самое, снисходительно думает Костя, она же маленькая.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл тимлӗн те васкамасӑр йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнать те итлет, хӑй ҫав вӑхӑтрах ҫине тӑрсах темӗн шухӑшлать.

Он внимательно и неторопливо оглядывает все вокруг и слушает, но в то же время в нем непрерывно идет напряженная мыслительная работа.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тӑваттӑшӗ вӗсем ҫав тери туслашса ҫитрӗҫ, Костя халӗ хӑйӗн ҫӗнӗ тусӗсенчен пӗррехинче пурпӗрех те уйӑрӑласси пирки салхуллӑн шухӑшлать ӗнтӗ.

Они так сдружились вчетвером, что Костя с грустью думает о том, что все-таки придется расставаться с новыми дружками.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя шухӑшлать: йӑлтӑртатса тӑракан вӗтӗ хумсенчен пуҫласа юханшывӑн тӗттӗм тӗпне, ҫӑрттансем хӑйсен шӑтӑкӗсенче уссийӗсене хускаткаласа выртакан ҫӗре ҫити, ку енчи сӑрт-туллӑ ҫырантан пуҫласа сулахай енчи лутра та тикӗс ҫыран таран, ҫакӑн сарлакӑш те ҫакӑн тарӑнӑш вырӑнта мӗн чухлӗ шыв юхса иртет-ши?

Костя пробует представить себе, как от сверкающей ряби на поверхности до темного дна, где, поводя усами и отдуваясь, лежат в ямах сомы, от этого гористого, коренного, до левого, низменного, берега, во всю эту ширину и глубину идет тугая, упругая толща вод.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗр кумка пулса хутланса выртнӑ Нюра паҫӑрах ҫывӑрать ӗнтӗ, Костя вара, мӑшӑлтатса ҫаврӑнкаланӑ май, пӗррех шухӑшлать, тем аса илет.

Свернувшись калачиком, Нюра давно уже спит, а Костя, сопя и ворочаясь, вспоминает и думает.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич пӑрӑнса каять, ачасем нумайччен чӗнмеҫҫӗ, кашниех: эпӗ ҫав чӑрсӑр матрос тунине тума пултарайӑттӑм-и? — тесе шухӑшлать.

Ефим Кондратьевич уходит, а ребята долго молчат, и каждый думает об одном: а он сумел бы сделать то, что сделал этот отчаянный матрос?

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех