Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗн сăмах пирĕн базăра пур.

чӗн (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Старостӑпа Михаляна курсан, чӗн чӗлпӗр вӗҫне вӑл хӑйпе пӗрлех килнӗ Урнашкана пачӗ те шӑналӑк патнерех ҫывхарчӗ.
Увидев старосту и Михалю, он передал повод и плетку Урнашке и направился к пологу.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Нямаҫ пӗвне тӑп-тӑп тытакан чӑлт шурӑ капӑр кӗске пиншакпа, пӑвса тӑракан тӑвӑр шӑлаварӗ ҫийӗн вӑрӑм кунчаллӑ, шӗвӗр сӑмсаллӑ йӑлтӑр-ялтӑр атӑ тӑхӑнса янӑ, аллисенче шап-шурӑ перчетке, шӑмӑ евӗрлӗ чӗн саламатпа; саламачӗн тӗпӗнчи ярапине укапа тыттарнӑ.
Нямась был одет в белоснежный короткий пиджак, плотно облегающий фигуру, и в такие же белые брюки, на ногах сверкали черным лаком остроносые сапоги с длинными, выше колен, голенищами, на руках у него были белые перчатки, он сжимал кожаную плетку с украшенной позументом рукояткой.

Ямшӑк, вӑтам ҫулсенелле ҫитнӗ хресчен ҫынни, вӗсене чӗн тилхепе вӗҫҫӗн аран чарса тӑрать.
Ямщик, мужчина средних лет, еле удерживал их, изо всей силы натянув ременные вожжи.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр енчен тепӗр енне ҫавӑрӑнса выртнӑ чухне чӗн касса кӗнӗ хулпуҫҫисем ыратман пулсан, эпӗ юлташсене пурне те яланах ҫапла хытӑ ҫывӑрма сӗннӗ пулӑттӑмччӗ.
Если бы не ныло натертое плечо при перевертывании с бока на бок, то всем моим друзьям я пожелал бы всегда так крепко и глубоко спать, как я спал тогда.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Чӗн касса кӗнипе хулпуҫҫисем ыратман пулсан, пӗтӗмӗшпех лайӑх пулмалла.
И если бы не боль в плече, так, пожалуй, и совсем ладно было бы все.

Чӗн касса кӗнӗ вырӑнта ӳт-тирӗ пулман, какайланса тӑракан сурана пир кӗпе хырнӑ.
Кожи на стертом месте плеча уже не было, открытое мясо натиралось суровым полотном рубахи.

Чӗн касса кӗнипе пулса юлнӑ хулпуҫҫи ҫинчи йӗре курсан Лейно ятлӑ ҫичӗ ҫулхи ывӑлӑм халӗ те тӗлӗнет; эпӗ вилнӗ юлташ ятне асӑнса ачама Лейно ят патӑм.
Синий шрам глубокой потертости на плече и по сей день очень интересует моего семилетнего сына Лейно, названного в память о погибшем товарище.

Боннӑна чӗн…
Позови бонну…

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Атӑ кунчи ӑшӗнчен чӗн кантрапа ҫыхнӑ хуҫмалла ҫӗҫӗ кӑларнӑ та шухӑшлӑн чӑшӑлтатакан хӑва тӗми ҫине тимлесе пӑхнӑ, чӑнкӑрах ҫӗрте чӳхенсе ларакан ҫинҫе те яштака пӗр хӑва патне пынӑ.
Он вынул из-за голенища привязанный на ремешке складной ножик и, окинув внимательным взглядом задумчиво шептавшиеся кусты ивняка, решительно подошел к тонкому, прямому стволу, качавшемуся над размытою кручей.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ӗлӗк чӗн пиҫиххипе вӗрентетчӗҫ, ҫӑмӑл пекчӗ, халӗ — куртӑн-и мӗнле!
Раньше, бывало, ремнем учили, попроще вроде, а теперь — ишь ты!

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Вӑл хӑй чӗн пиҫиххи тытас ҫук.
— Она сама не возьмется.

24 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Чӗн пиҫиххи ярса тытсан, тиркӗ акӑ, — йӗкӗлтесе каларӗ Мазин.
— Различит, когда за ремень возьмется, — поддразнил его Мазин.

Акӑ, тӑхта-ха, эпӗ хӑҫан та пулин чӗн пиҫиххи илетӗп те сана пӗрре ӗлӗк хама вӗрентнӗ пек вӗрентӗп-ха!
Вот подожди, я когда-нибудь возьму ремень да поучу тебя так, как меня в свое время учили!

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Атте пӗлсен — чӗн пиҫиххипе хӗртет ӗнтӗ!
Отец узнает — за ремень схватится!

Ҫак сӑмахсене каланӑ вӑхӑтра, ҫурма ҫарамас, пилӗкне сӑран чӗн пиҫиххи ҫыхнӑ, сӑмси ҫине лартса янӑ куҫлӑх витӗр пӑхакан пичче, каллех минерологи ӑслӑлӑхӗн хӑрушӑ сӑнлӑ профессорӗ пулса тӑчӗ.
Говоря это, дядюшка, полунагой, в кожаном поясе и с очками на носу, снова преобразился в страшного профессора минералогии.

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Туя чӗн.
Зови на свадьбу.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Эсир ман пата килни питӗ лайӑх, — вӑл Юрие чӗн пиҫиххийӗнчен тытрӗ те, хытӑ карӑнтарса, ҫыхман-и тесе тӗрӗсленӗ пек, турткаласа илчӗ.
— Вот хорошо, что вы до меня прибыли, — она взяла Юрия за кожаный пояс и подергивала, точно проверяя, не туго ли затянут.

Чуп, чӗн хӑвӑн Корытовна.
Беги, зови своего Корытова.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Чӗн кама та пулин!
— Зови кого-нибудь!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Тӗрӗс калатӑр, тӗрӗс, — терӗ вӑл, гимнастерки ҫинчи чӗн пиҫиххине именчӗклӗн тӳрлетсе.
— Правда, ваша правда, — сказал он, смущенно поправляя ремень на гимнастерке.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика