Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыҫӗнче (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвел чакӑл тусен хыҫӗнче ӗнтӗ, сулхӑнланнӑ ҫӗре каҫхи ҫутӑ мӗлкесем ытамланӑ, юхан шыв чӗмсӗррӗн йӑлтӑртатать.

Солнце ушло за скалы, светлые вечерние тени кутали остывающую землю, молчаливо поблескивала река.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Чӗнмесӗр йӑл кулса Эстер пуҫне сӗлтрӗ те тӗмсен хыҫӗнче ҫухалчӗ.

Эстер, молча улыбаясь, кивнула и исчезла в кустах.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӗсем юнашар пыраҫҫӗ; сӑрӑ пӗчӗк лаша хӑлхисене майӗпен хускаткалать; итлеме ӑнтӑлать тейӗн — пынӑ ҫӗртех пуҫне хӗр ҫурӑмӗ хыҫӗнче тӑса-тӑса пӑркалать.

Они пошли рядом, и маленькая серая лошадь, медленно шевеля ушами, как будто прислушиваясь, вытягивала на ходу морду за спиной девушки.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӗвел тухӑҫ енче, кӳлӗ хыҫӗнче, — хуланалла каякан ҫулӑн шурӑ ҫиппи, ун хӗррисенче вырӑн-вырӑнпа йывӑҫсем кӑнтарса тӑраҫҫӗ, вӗсем аякран салатӑн вӗтӗ-вӗтӗ хунавӗсем евӗр туйӑнаҫҫӗ.

На востоке, за озером, вилась белая нитка дороги, ведущей в город, по краям ее кое-где торчали деревья, казавшиеся издали крошечными, как побеги салата.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ҫурӑмӗ хыҫӗнче ватӑ кольт штуцерӗ сулланать.

Старый кольтовский штуцер покачивался за его спиной.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эсир таврӑнтӑр-и, Саллас? — сунарҫӑ хыҫӗнче такам ҫӑмӑллӑн утса килет, Гент ҫаврӑнчӗ те — вӑштах сиксе тӑчӗ.

— Вы вернулись, Саллас, — сказал охотник, услышав шаги сзади, и, оглянувшись, вскочил.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сасартӑк Бен хул пуҫҫи хыҫӗнче хӑй палламан, ют, хӑрӑлти сасӑ илтрӗ, — Гент калаҫать.

Вдруг Бен услышал за плечом неузнаваемый, чужой, хриплый голос: то говорил Гент.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Темиҫе пӑшал салют пачӗ; ҫынсемпе чӗр чунсен чӑпар ушкӑнӗ майӗпен-майӗпен куҫма пуҫларӗ, хускалчӗ те — акӑ сӗвек сӑрт хыҫӗнче ҫухалса пырать.

Раздалось несколько ружейных салютов; понемногу пестрая толпа людей и животных пришла в движение, тронулась и стала скрываться за отлогим холмом.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хаяр-сивлеккӗн туйӑнакан сӑн-сӑпачӗ хыҫӗнче аслӑ ӑспа ҫамрӑк чун пытаннӑ; вӑл сунарпа тата кулленхи пурнӑҫпа ҫыхӑннӑ хаваслӑ та кӑсӑк халапсем каласа кӑтартма юратать.

Под суровой наружностью скрывались высокий ум и юная душа; он любил рассказывать веселые, интересные истории охотничьего и бытового характера.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӳтлӗхлӗ-дротиклӑ виҫӗ салтак кӗрсе тӑчӗ; вӗсен хыҫӗнче урисене аран-аран куҫара-куҫара лутра пӳллӗ ватӑ ҫын пырать.

Вошло трое воинов с щитами и дротиками; за ними еле передвигая ногами, шел маленького роста старик.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хапхасенчен хура ӳтлӗ ачасем кӗпӗрленсе чупса тухрӗҫ те европея курсанах тӗмсен хыҫӗнче ҫухалчӗҫ.

Куча черных детей высыпала из ворот и с визгом попряталась в кустах, завидев европейца.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Цаупере Гент хыҫӗнче тӑрать, кӗсменпе йӑррӑн ӗҫлет — пӗрре киммӗн сылтӑм енчен, тепре сулахай енчен ҫапа-ҫапа авӑсать.

Цаупере, стоя позади Гента, ловко вертел веслом, ударяя то с правой, то с левой стороны пироги.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вулӑсен хыҫӗнче е ҫӳллӗ курӑк хушшинче унта та кунта мӗлтлетекен хура пуҫсене асӑрхать.

То тут, то там он замечал черную голову, показывающуюся из-за ствола или из высокой травы.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Палаткӑсен хыҫӗнче.

— За палатками.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах карӑ хыҫӗнче никам та ҫук; вӑл хупланӑ хӳтлӗх пуш-пушӑ — пултӑр е алкум евӗрскер, пӗчӗк коридор пек самаях тӑсӑлчӑк.

Но за занавесью не было никого; пространство, прикрытое ею, оказалось пустым — род сеней или прихожей, довольно удлиненной, наподобие маленького коридора.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫывӑхри йывӑҫсен хыҫӗнче ирхи шуҫӑм тӗсӗллӗ ҫутӑ тӗтри тӑсӑлса карӑнать.

За ближайшими деревьями стлался, цвета зари, световой туман.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Юнашарах мӑсӑльман хӗрарӑмсен ушкӑнӗ утса иртрӗ, — куҫӗсем таранчченех йӑрӑм-йӑрӑм пӗркенчӗкпе хупланнӑ, ҫурӑмӗсен хыҫӗнче таса мар тумтир тӗркисем.

Мимо прошла толпа мусульманок, закутанных до глаз в полосатые покрывала, с медными кувшинами и узлами грязного белья за спиной.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Джонсон тухтӑр тухрӗ те — йывӑр алӑк майӗпен тайӑлса хунӑччӗ, унӑн хушӑкӗ хӗсӗнсех ҫитрӗ, юлашки йӗрпе йӑлтӑртатрӗ те ҫухалчӗ, — хӑйӗн хыҫӗнче икӗ ҫынна пытарса хӑварчӗ; вӗсен, манӑн шухӑшӑмпа, мӗн те пулин ҫинчен калаҫмалли тупӑнчех, тата пирӗнсӗр, — эпир пур чухнехинчен урӑхларах.

Когда вышел доктор Джонсон, тяжелая дверь медленно затворилась, ее щель сузилась, блеснула последней чертой и исчезла, скрыв за собой двух людей, которым, я думаю, нашлось поговорить кое о чем, — без нас и иначе, чем при нас.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Халӗ эпӗ тӗттӗм кӗтесрен хӑраса ӳкнӗ, анчах ун хыҫӗнче — тепӗр пӳлӗмре — ҫутӑ пулнине пӗлекен ача пек курӑнатӑп, ҫутӑ ҫӗрте сасӑсем, кулӑ, кану.

Сейчас я был как ребенок, испугавшийся темного угла, но знающий, что сзади него в другой комнате — светло, там голоса, смех и отдых.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Колоннӑсен хыҫӗнче, чие тӗслӗ хрусталь лампӑсен ҫутинче, залсем-курӑнусем тӑраҫҫӗ, перламутрпа слон шӑммин ӑшӑ шурӑлӑхнелле лампӑсем шуҫӑм пайӑркисене ывӑтаҫҫӗ.

За колоннами, в свете хрустальных ламп вишневого цвета, бросающих на теплую белизну перламутра и слоновой кости отсвет зари, стояли залы-видения.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех