Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хресчен сăмах пирĕн базăра пур.
хресчен (тĕпĕ: хресчен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Палӑртма кӑмӑллӑ: Елчӗкри канупа культурӑпа кану паркӗнче унччен лав тытнӑ хресчен скульптурине лартнӑ.

Стоит отметить, что в парке отдыха и культуры в Яльчиках ранее была установлена скульптура крестьянина, управляющего возом.

Елчӗк паркӗнче — ҫӗнӗ скульптурӑсем // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/29214.html

Романсем IV-мӗш Генриха хӑй халӑхне ҫывӑх тӑракан, ырӑ ҫын пек ӳкерсе кӑтартатчӗҫ; хӗвел пек ҫутӑскер, вӑл мана ҫапла вӗрентсе ӗнентеретчӗ: Франци вӑл — пӗтӗм ҫӗр ҫинчи пит аван ҫӗршыва, король мантине е хресчен тумтирне тӑхӑнса ҫӳресен те, пӗр пекех благородни пулакан рыцарсен ҫӗршывӗ; Анж Питу та, д`Артаньян пекех, рыцарь пулнӑ тесе шутлама вӗрентетчӗ.

Романы рисовали Генриха IV добрым человеком, близким своему народу; ясный, как солнце, он внушал мне убеждение, что Франция — прекраснейшая страна всей земли, страна рыцарей, одинаково благородных в мантии короля и одежде крестьянина: Анис Питу такой же рыцарь, как и д’Артаньян.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Авланнӑ ҫынӑн пӗр вырӑнта пурӑнмалла, хресчен ӗҫне ӗҫлемелле, а мана — ҫӗр начар тата сахал та, ӑна та пулин туртса илчӗҫ.

Женатому надо на месте жить, крестьянствовать, а у меня — земля плохая, да и мало ее, да и ту дядя отобрал.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пуринчен ытла, паллах, хресчен, — мужик таврашӗ ҫӗре витӗнтерсех лартнӑ, калӑпӑр, кӗрхи ҫулҫӑна витнӗ пек.

Боле всего, конешно, крестьян, — прямо засыпана земля мужиком, как осенним листом, скажем.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӑларса ярӑр мана, эпӗ киле ҫеҫ кӗрсе тухатӑп, вара сирӗнпе… — ыйтрӗ хресчен.

Отпустите только домой на побывку, и я с вами буду… — просил крестьянин.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мана, юлташсем, ирӗксӗрлесе илчӗҫ, — терӗ вӑрӑм питлӗ хресчен, хӑйне ыйтусем парасса кӗтмӗсӗрех.

— Я, товарищи, насильно мобилизован, — не дожидаясь вопроса, заявил крестьянин с длинным, вытянутым лицом.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Четник кӑшт туртӑнкаласа тӑчӗ те хӑюсӑррӑн: — Хресчен эпӗ, — терӗ.

Четник немного задумался и нерешительно, глухим голосом ответил: — Я крестьянин.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫӗрле четниксемпе пӗрле тухса тарнӑ пуян хресчен пӳртӗнчи сӑнӳкерчӗксемпе левада турачӗсенчен ҫыхса тунӑ кӑшӑлсем ҫакса эрешлентерсе пӗтернӗ хӑна йышӑнмалли пысӑк пӳлӗмре, Павӑлпа Вуксӑр пуҫне виҫӗ ротӑн мӗнпур командирӗсемпе комиссарӗсем пухӑнчӗҫ.

В большой, украшенной картинками и венками из бессмертника горнице, в доме сбежавшего с четниками богатого крестьянина, собрались вокруг Павле и Вука командиры и комиссары всех трех рот.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Авӑ ҫывӑхрах така тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ хресчен плуг хыҫҫӑн ҫӳрет.

Вот неподалеку крестьянин в барашковой шапке ходит за плугом.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Вара ҫак ватӑ хресчен чӗркуҫленсе ларчӗ, унӑн пӗркеленчӗк пичӗ тӑрӑх шӑпӑртатса куҫҫуль юхса анчӗ.

Тогда старый крестьянин стал на колени, поднял глаза к небу, и слезы ручьем потекли по его морщинистому лицу.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Иртсе пыракан улпут пилӗк пус парса хӑварнӑ пулӗччӗ; хӑйӗн кӳминче ларакан улпут майри пӗр-пӗр ачаран мӗн те пулин парса ярӗччӗ; хресчен ҫур ҫӑкӑр тыттарӗччӗ, арӑмӗ те шӑнҫу парӗччӗ — акмасӑр та, вырмасӑр та вӗҫен кайӑк пек пурӑнма пулатчӗ.

Барин проехал бы мимо, дал бы пятак; барыня из коляски послала бы ребенка с денежкой в розовой ручонке, и ребенок, вглядываясь в деда широко раскрытыми глазами, подал бы ему милостыньку; крестьянин дал бы пол каравая хлеба, баба тоже подала бы кусочек сала — и можно было бы жить, как птице небесной, которая не сеет и не жнет.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Вӑл тарӑхать те аран чӑтса кӗтет; ҫапла кӗтме пӗр хресчен ҫеҫ пултарать.

Он страдал и терпеливо ждал, как способен ждать только крестьянин.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Хресчен тени тӳсӗмлӗ ҫын вӑл, анчах вӗсен те кӑмӑлӗсем пӑсӑла пуҫларӗҫ.

Крестьянская натура терпелива, однако и у них стало тяжко на душе.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Эпӗ, тӑванӑм, Лодыжкин та мар, мещчен те мар, эпӗ Иван Дудкин ятлӑ хресчен.

А я, братец, и не Лодыжкин вовсе и не мещанин, а крестьянин, Иван Дудкин.

V // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Ҫук, вӑрҫӑ хыҫҫӑн тир сӗвекен пулса, пасарти йытӑсене тытам та, хресчен пулмастӑп!

Нет уж, пусть я лучше после войны стану живодером, ловить собак по базарам, только не крестьянином!

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Пирӗн пӗр ҫар ҫеҫ пулнӑ пулсан, серб серба хирӗҫ ҫапӑҫман пулсан, эпӗ хамӑнне самантрах сирӗн пата ҫавӑтса килнӗ пулӑттӑм, — ответлерӗ кӑвак ҫӳҫлӗ мӑйӑхсӑр хресчен.

— Вот была бы у нас одна армия, не воевал бы серб против серба, — я бы тогда, парень, сразу его к вам привел, — ответил седой безусый крестьянин.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пире лайӑх пулсан, шуйттан та хресчен пулма ҫырӑнӗччӗ, — йӑвашшӑн каларӗ старик, чӗлӗмне тутӑр татӑкӗпе чӗркесе пиншакӑн шалти кӗсйине чиксе.

Если бы это было хорошо, и черт пошел бы в крестьяне, — примирительно заметил старикашка, завернул трубку в тряпицу и сунул ее во внутренний карман гуня.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Вӗсене король йышӑнмасть пулсан, ку ҫыхӑну мӗн парӗ вӗсене, — тет мӑйӑхсӑр хресчен, партизансем майлӑ пулса; вӗсен Мускавпа ҫыхӑну пур тесе ҫирӗплетсе калаканнин сӑмахне пӳлсе.

— А какая польза от этой связи, если король их не признает? — заметил безбородый, прерывая крестьянина, который, видимо, сочувствовал партизанам и утверждал, что у них есть связь с Москвой.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӗсем ҫине пӑхатӑп та эпӗ, хӗрарӑмсем умӗнче намӑс сӑмах каланине пӗрре те илтмен, — ҫаплах партизансене хӳтӗлерӗ ҫӗнӗ пиншакли, Хӗрлӗ Хӗрес значоклӑ хресчен.

Да и я присмотрелся нынче, ни разу не ругнулись при бабе, — упорно продолжал защищать партизан крестьянин в гуне, со значком красного креста.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пурте — еврейсем, хорватсем, — терӗ кӑвак ҫӳҫлӗ, мӑйӑхсӑр хресчен.

Это все евреи и хорваты, — сказал седой безбородый крестьянин.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех