Шырав

Шырав ĕçĕ:

ура сăмах пирĕн базăра пур.

ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Патруль куҫран ҫухалсан, Мазинпа Петька ура ҫине тӑчӗҫ.
Когда патруль скрылся, Мазин поднял Петьку.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генка хӑйӗн лашине утланать те, ҫарранскер, ура кӗлипе ӑна хырӑмӗнчен хӗстерсе, ҫемҫе ҫилхи ҫумнелле пӑчӑрӑнса, аслӑ ҫул ҫинелле ҫӗмрен пек вӗҫтерет.
Садится Генка на своего коня, сжимает его крутые бока босыми пятками и, пригнувшись к мягкой гриве, стрелой летит на широкий шлях.

24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл, силленсе илсе, ура ҫине сиксе тӑрать те Гнедоя мӑйӗнчен ыталаса тытать.
Встряхнувшись, вскакивает Генка на ноги, обнимает за шею Гнедка.

Ваҫҫук ура ҫине тӑчӗ.
Васек поднимается.

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑрса хӑлхисене чанк тӑратрӗ.
Он вскакивает на ноги, настораживается.

Часовой ура сассине сывлама пӑрахсах итлерӗҫ, хулӑн стенасем патне пычӗҫ те, мӑкпа смала шӑрши кӗрекен хушӑсенчен пӑшӑлтатрӗҫ:
Затаив дыхание они прислушивались к шагам часового, пробирались к толстым бревенчатым стенам и, прижимая губы к пахнущим мохом и смолой пазам, шептали:

Ачасем ура ҫинчех, ним калаҫмасӑр ҫирӗҫ.
Ели ребята стоя, не разговаривая.

22 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ротӑри салтаксем пурте ура ҫине сиксе тӑнӑ.
Рота вскочила.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Ваҫҫук самантрах ура ҫине сиксе тӑрса, куҫӗсене сӑтӑркаласа илчӗ.
Васек вскочил, протер глаза.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук ура ҫине тӑчӗ:
Куҫарса пулӑш

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл ура ҫине тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

Трубачев ура ҫине сиксе тӑчӗ.
Трубачев вскочил.

Ҫемҫе утӑ ҫинче выртакан ачасем, куҫӗсене мӑчлаттарса, хӑраса ӳкнӗ пек йӑшӑлтатса илчӗҫ, кӗпе-йӗмӗсене ярса тытса, ура ҫине сиксе тӑчӗҫ.
Ребята испуганно заерзали на мягком сене, моргая от яркого света; потянули к себе одежду, вскочили.

Ваҫҫук, кӗтесре ҫакӑнса тӑракан сехет ҫине пӑхса, ура ҫине сиксе тӑчӗ:
Васек поискал глазами мирно тикающие в углу ходики и вскочил:

Степан Ильич пӳртрен тухсан, Митя та ура ҫине тӑчӗ, ачасем еннелле пуҫне сулса: — Эпӗ… часах килетӗп… Вӗсем ҫывӑрччӑр-ха, — тесе хӑварчӗ.
Когда Степан Ильич вышел, Митя тоже встал, кивнул на ребят: — Я… скоро приду… Пусть они спят.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан ытлашши пакӑлтатнишӗн хӑй ҫине хӑй тарӑхса, хӑвӑрт ура ҫине тӑчӗ: Кайрӑм малалла!
И, видимо рассердившись на себя за излишнюю болтливость, поспешно встал: Поеду дальше.

Митя ура ҫине тӑчӗ:
Куҫарса пулӑш

Вӑл пӗрмаях ура ҫине сике-сике тӑрать, Степан Ильича калама памасть, аллисемпе сулласа, ҫухӑрса калаҫать:
Он поминутно вскакивал и, размахивая руками, кричал срывающимся голосом, перебивая Степана Ильича:

Мирон Дмитриевич кӗсйинчен ҫаврака сехет туртса кӑларчӗ, хӑвӑрт ура ҫине тӑчӗ, аллине шкап хыҫне чиксе, темскер шырарӗ те радио ячӗ:
Мирон Дмитриевич вытащил круглые часы, поспешно встал, пошарил рукой за шкафом, включил радио:

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑчӗ те сукмакпа малалла вӗҫтерчӗ.
Она вскочила и прыгнула на тропинку.

14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика