Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑйсен (тĕпĕ: хӑйсем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мастер та, машинӑсем те пурте хӑйсен ӗҫне тунӑ.
Машины устроены, чтобы действовать определенным образом и выполнять определенную работу. Также и мастер.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Хӗрарӑмсем ун патне ӑс ыйтма ҫӳренӗ, вӗсем хӑйсен упӑшкисемпе тавлашкаласа илнӗ чухне те унӑн ӑслӑ шухӑшӗсемпе тӳрре тухнӑ.
Женщины посещали ее, спрашивали ее советов и приводили ее изречения в спорах между собой и со своими мужьями.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Амӑшӗ, нимӗн тума аптӑранипе, ҫӳҫне тӑпӑлтара пуҫланӑ, хуйхӑрнӑ йӑлапа питне-куҫне тюлень ҫуне шӑратакан чӳлмек хӑрӑмӗпе хуратса янӑ, хӗрарӑмсем хӑйсен упӑшкисене: эсир ачана хӗрхенмесӗр куҫкӗретех вилӗме кӑларса ятӑр, тесе ӳпкелешнӗ, лешсем нимӗн те чӗнмен, ҫил-тӑман кӑшт чарӑнсанах ача виллине шырама тухса кайма хатӗрленнӗ.
Айкига рвала на себе волосы и покрыла лицо сажей, в знак горя и скорби. Женщины осыпали мужчин упреками за то, что они своим дурным обращением послали мальчика на смерть. Мужчины ничего не отвечали, готовясь, когда буря утихнет, идти в поиски за телом.

Киш ҫинчен ватӑ ҫынсемпе унӑн ашшӗсем хӑйсен ачисемпе вӗсен ачисене нумай юмахсем кала-кала кӑтартаҫҫӗ.
Они расскажут ее своим детям, а потом она перейдет к детям их детей, и так из века в век.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тикӗсӗн наян хумӗсем ӑна хӑйсен ҫӑтмахне сӗтӗре-сӗтӗре илсе кӗчӗҫ, ӑна тӗлӗнмелле ӑнланса илмелле мар тӗлӗксем курӑна пуҫларӗҫ, анчах вӑл ялан, ӑнлӑ чухне те, ӑнран кайсан та, хӑй патне ҫывхарсах пыракан хӑйкӑлтатса сывланӑ сасса илтенҫи пулса, хӑйне хытӑ чӗлхе пырса сӗртӗнесрен ҫыхлансах выртрӗ.
Время от времени волна забытья захлестывала его, и он видел долгие сны; но все время, и во сне и наяву, он ждал, что вот-вот услышит хриплое дыхание и его лизнет шершавый язык.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Тӗнче пуҫланнӑранпа та пулман пулмалла ун пекки: аран-аран упаленсе пыракан ҫурма вилӗ ҫынпа ун хыҫӗнчен сулланкаласа пыракан ҫурма вилӗ кашкӑр, — хӑйсен аманса, суранланса пӗтнӗ кӗлеткисене пушхир урлӑ аран-аран сӗтӗрсе пыракан икӗ чӗрчун, пӗр-пӗринпе юлашки кӗрешӗве тухрӗҫ те — харпӑр хӑй пурнӑҫӗшӗн кӗрешме тесе, тытӑҫса ӳкрӗҫ.
какая только бывает в жизни: больной человек на четвереньках и больной волк, ковылявший за ним, — оба они, полумертвые, тащились через пустыню, подстерегая друг друга.

Унӑн шухӑшӗсем ӳпӗнтернӗ кимӗ айне пытарса хӑварнӑ япаласем патне, тата Гудзон суту-илӳ компанин тинӗс ури ҫыранӗнчи складӗнче выртакан хӑйсен япалисем патне пыра-пыра вӗҫленеҫҫӗ.
Он снова и снова перебирал мысленно запасы пищи в своем тайнике и запасы на складе Компании Гудзонова залива.

Вӗсем ишнӗҫемӗн кӑнтӑр еннелле шӑвӑнӗҫ, ҫав хушӑрах вӗсене шарлак шывсене шӑнтса, кунсене кӗскетсех пырса хӗл хӑваласа ҫитме тӑрӑшӗ, вӑл вӗсене вӗсем Гудзон шывӗ тинӗс урине юхса кӗнӗ тӗле, йывӑҫсем хӑйсен турачӗсене саркаласа ешӗрсе ларнӑ ҫӗре, апат-ҫимӗҫ тупма май пур вырӑна ҫитичченех хӑвалӗ.
А зима будет догонять их, и быстрину в реке затянет льдом, и дни станут холодней, — на юг, к какой-нибудь фактории Гудзонова залива, где растут высокие, мощные деревья и где сколько хочешь еды.

Вӗсем кашниех хӑйсен пурнӑҫӗшӗн, хӑйсен телейӗшӗн кӑна кӗрешеҫҫӗ.
Каждый из них борется только за свою жизнь, за свое счастье.

Джек Лондон // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 3–4 с.

Тусан пӗлӗтӗнче ҫакӑнса тӑчӗ те — тӳпенелле метеор пек вирхӗнсе ҫӗкленчӗ, тискер-хаяр Магацитлсене хӑйсен ҫӗр-шывне илсе кайрӗ.
Повисло в облаках пыли, и, как метеор, — метнулось в небо, унося свирепых Магацитлов на их родину.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось Лабиринт тӗттӗмлӗхӗнче, тарӑн пусӑра, хӑйсен сехетне кӗтекенсем, сывласа, чашлатса-чӑшлатса выртакансем пирки шухӑшласа илчӗ.
Лось подумал о тех, кто в темноте лабиринта дышит, шуршит и шипит в глубоком колодце, ожидая часа.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӑвайтсем ҫеҫ шӑтӑртаткалаҫҫӗ, хӗҫ-пӑшал чӑнкӑртатать, — пин ҫуллӑхсем хӑйсен ҫул-йӗрӗ ҫине таврӑнчӗҫ, вӗсен тертлӗ вӗҫевӗ каллех пуҫланчӗ тейӗн.
Только потрескивали костры, звенело оружие, — словно возвратились на пути свои тысячелетия, снова начался томительный их полет.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Куҫса ҫӳревҫӗсем хӑйсен ҫул пуҫӗсенчен ыйтаҫҫӗ: «Пирӗн тата ӑҫта каймалла?»
Кочевники спрашивали своих вождей: «Куда нам ещё итти?»

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн пӗтмӗшне татса панӑ: Атлантсем хӑйсен кӳпӗнчӗк мулне ҫеҫ хӳтӗлееҫҫӗ, куҫса ҫӳревҫӗсен вара — сӑваплӑ ҫӑткӑнлӑх, тата — тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗре ҫитсе тӗпленесси.
Участь её была предрешена: Атланты могли только защищать пресытившее их богатство, у кочевников была священная жадность и вера в обетование.

Иерофантсем пӗтӗм влаҫне нумай-нумай йӑх хушшинче хӑйсен тӗнне сарма яраҫҫӗ, — ҫав халӑхсене хӑй вӑхӑтӗнче Уру династийӗ пӑхӑнтарнӑ, вӗсем тӗрлӗ ҫӗрелле сапаланнӑ.
Всю силу власти Иерофанты направили на создание культа среди множества племён, когда-то покорённых династией Уру и отпавших.

Вӗсем нумай-нумай йӑха хӑйсен енне ҫавӑраҫҫӗ те — Ҫӗр хӗррисенче те, хулара та харӑсах пӑлхав ҫӗклеҫҫӗ: ҫӗнӗ тӗншӗн!
Они привлекли на свою сторону многие племена, и подняли, одновременно — на окраинах земли и в самом городе, восстание за новую веру.

Уру династийӗн ҫар пуҫӗсем хӑйсен ҫӗрне сарнӑҫемӗн сараҫҫӗ: хӗвел анӑҫӗнче вӗсем куҫса ҫӳрекенсене вӗлерсе пӗтереҫҫӗ, Лӑпкӑ океан хӗрринче ҫӗрпе чулран пирамидӑсем ҫӗкле-ҫӗкле лартаҫҫӗ.
Военачальники династии Уру расширили владения: на западе они истребили кочевников и на рубежах Тихого океана навалили пирамиды из земли и камней.

Вӗсем ҫӑмран ҫав тери сӗлӗм тумтир ҫыхаҫҫӗ, хӑйсен шухӑшӗсене япаласене ӳкерсе кӑтартас мелпе ҫыраҫҫӗ, — ҫак пӗлӗве вӗсем юнпа илсе килнӗ, ку — ҫухалнӑ цивилизацин авалтан куҫакан ас тӑвӑмӗ.
Они ткали превосходные одежды из шерсти, и умели записывать мысли посредством изображения предметов, — это знание они вынесли в крови, как древнее воспоминание исчезнувшей цивилизации.

Вӗсем хӑйсен пӗлӗвне кӗнекесене ҫыра-ҫыра хураҫҫӗ — тӗрлӗ тӗслӗ пӑнчӑсемпе тата ҫӑлтӑрлӑ паллӑсемпе.
Они записали своё знание в книги — цветными пятнами и звёздными знаками.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аолӑсем канашлаҫҫӗ те хӑйсен хушшинче пӗтӗмлетеҫҫӗ:
Аолы совещались и говорили между собой:

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика