Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах манма пулман, хӗрарӑм ҫав-ҫавах ун умӗнче тӑнӑ, ӑна вӑл е акӑш-макӑш шеллесе илнӗ, е ун ҫине калама ҫук тарӑхса, ҫилленсе кайнӑ.

Но забыть нельзя было, женщина стояла перед ним, вызывая в нем то острую жалость, то раздражение и даже злобу.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, шӑрҫасен сиввине туйса, ҫӳҫенсе илнӗ, вара кӑкӑр тулли палӑрса ҫитеймен йывӑр туйӑмпа тухса кайнӑ, — чӗри ун — темӗнле, ҫемҫе те ҫирӗп атмана лекнӗ пек тапнӑ…

Он вздрогнул от этого холодного прикосновения и ушел, унося в груди смутное, тяжелое чувство, сердце билось так, как будто на него накинута была мягкая, но крепкая сеть…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл йывӑррӑн хашлатса илнӗ.

Он тяжело вздохнул.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ҫӳҫене-ҫӳҫене кайнӑ, хӗрарӑма хирӗҫ тӑрса, ӑна — ураран пуҫласа пуҫ тӳпине ҫити — ӳпкевлӗн пӑха-пӑха илнӗ.

Он вздрагивал весь, стоя против нее, и оглядывал ее с ног до головы укоризненным взглядом.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, хӑйне ҫыхса тӑраканнине татса пӑрахасшӑн пек, калаҫнӑ май хулӗсене туртӑнтара-туртӑнтара илнӗ.

Говоря, он встряхивал плечами, точно рвал опутавшее его.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, ун ҫине пӑхса илнӗ те ассӑн сывласа: — Пӗлместӗп! Ӗненнӗ эп сире… — тесе хунӑ.

Фома посмотрел на нее и сказал, вздыхая: — Не знаю! Верил я…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫаксем пурте Фомана хӗснӗ пек, пӑвнӑ пек пулнӑ, вӑл вара хӑйне ҫухалса кайнӑн туйса илнӗ.

Всё это стесняло, давило Фому, и он чувствовал себя заплутавшимся.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Медынская сӑмахӗсем унӑн темӗнле шанчӑкне вӗлерсе пӑрахнӑ; ҫак шанчӑк хӑйӗн чӗринче пулнӑ иккенне вӑл халӗ анчах, шанчӑкӗ вилсе выртсан кӑна, туйса илнӗ.

Слова Медынской убили в нем какую-то надежду, надежду, присутствие которой в сердце своем он ощутил лишь теперь, когда она была убита.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Софья Павловна, пӗтӗм пӗвӗпе малалла туртӑнса илнӗ те, ҫуйхавлӑн: — О, чарӑнсамӑр! — тесе янӑ.

Софья Павловна качнулась всем корпусом вперед и тревожно сказала: — О, перестаньте…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эй, турӑ пилле! — ӑшра кӗлтуса илнӗ Фома.

«Господи, благослови!» — мысленно произнес Фома.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ӗнтӗ туйса илнӗ — ытах та мӗн кирлине халех калама пуҫламасан, кайран вӑл ӑна нимех те калас ҫук.

Фома почувствовал, что, если он сейчас не начнет говорить то, что нужно, — позднее он ничего не скажет ей…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Укҫа хыҫҫӑн ҫеҫ хӑвалама суйласа илнӗ пурнӑҫ сирӗншӗн кӑмӑллӑ пулас ҫук… пулмастех!

Вам не может быть приятна жизнь, целиком посвященная погоне за рублем… о, нет!

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак тӗлте Медынская ун ҫине кӑшт ҫеҫ пӑхса илнӗ те каллех хӑйӗн вӑййине тапратнӑ.

Медынская мельком взглянула на него и снова начала играть.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ахӑртнех, йӗкӗт хӑйне темӗнле ирӗккӗн тыткаланине тата унӑн куҫӗсенче темӗскер ҫӗнни пуррине хӗрарӑм сиссе илнӗ пулас, — вӑл, платьине тӳрлеткелесе, аяккарах куҫса ларнӑ.

Должно быть, она заметила развязность поведения юноши и новое в его улыбке — она оправила платье и отодвинулась от него.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, Медынская ҫинелле пӑхса, кула-кула илнӗ.

Он смотрел на Медынскую и улыбался.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫамрӑк ӳсӗрсе илнӗ

Юноша кашлянул…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома пӑртак именнӗ пек пулнӑ… анчах куҫкӗски ҫинче хӑйӗн мӗлкине — ҫӑт кӑна сюртук тӑхӑннӑ ятуллӑ кӗлеткине, кӑпӑшка хура сухал сӑрнӑ тӑп-тӑп сӑн-питне тата тӗксӗмрех пысӑк куҫӗсене курсан — вӑл, хулпуҫҫийӗсене ҫӗклесе илнӗ те зал урлӑ малалла шанчӑклӑн утнӑ.

Фома оробел немножко… но, увидав в зеркале свою статную фигуру, обтянутую сюртуком, смуглое свое лицо в рамке пушистой черной бородки, серьезное, с большими темными глазами, — приподнял плечи и уверенно пошел вперед через зал…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин, Медынскаяна пылчӑка пӑрахса, ӑна хреснай ывӑлӗн куҫӗнче алтанлӗхлӗ тунӑ, — ҫакна Фома часах ӑнкарса илнӗ.

Маякин, бросив в грязь Медынскую, тем самым сделал ее доступной для крестника, и скоро Фома понял это.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах вӑл, ҫавӑнтах, хреснашшӗн хӗрӳ ӗненӳпе каланӑ хӑватлӑ сӑмахӗсене аса илнӗ те шӑлӗсене тата та ытларах ҫыртнӑ, кӑкӑрне тата ытларах карӑнтарнӑ.

Но он вспоминал азартную уверенность и силу речей крестного и крепче стискивал зубы, еще более выпячивал грудь вперед.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн кӳренӳпе тулнӑ чӗрине хӗсӗк пулнӑ, вӑл, куҫхаршисене хаяррӑн шӑмарса, анлӑ кӑкӑрне малалла карӑнтара-карӑнтара илнӗ, хӑйӗн ҫиллине сунтал ҫинче туптанӑ пек, йывӑррӑн, сулмаклӑ пусӑмсемпе каллӗ-маллӗ уткаланӑ.

Сердцу его, полному обиды, было тесно в груди, он тяжело и мерно топал ногами по полу, как будто ковал свою злобу.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех