Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Фома ун ҫине пӑхнӑ та: — Ашшӗ умӗнче епле йӑваш… — тесе шухӑшласа илнӗ.

Фома посмотрел на нее и подумал: «Смирная какая при отце-то…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ ӑна пӳрне тавра яваласа илнӗ пулӑттӑм!

Я бы его вокруг пальца обернул!

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫуланса пӗтнӗ халат тӑхӑннӑ, аллисене шут тытнӑ Маякин сӑран кресло ҫинче вӗтеленсе илнӗ, унтан хӑпартланса калаҫма пикеннӗ.

Маякин в засаленном халатике и со счетами в руках нетерпеливо заерзал в своем кожаном кресле и оживленно заговорил:

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома хӑй Ананий ҫине кӗвӗҫнӗ пек пулнине туйса кайнӑ, вара вӑл часрах Щуров хӑйне ҫаратса юлма пикенни ҫинчен аса илнӗ.

Фоме казалось, что он завидует Ананию, и парень поспешил напомнить себе попытки Щурова обобрать его.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кунта вӑл Медынская ҫинчен аса илнӗ, чӗри ун хуйхӑпа ыратса кайнӑ.

Он вспомнил о Медынской, и сердце его сжалось тоской.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл старикӗн ҫылӑх ҫинчен каланӑ сӑмахӗсене аса илнӗ, старик туррӑн ырӑ кӑмӑлне ӗненни ҫинчен шухӑшланӑ, ҫакна пула Щурова хисеплес туйӑм сиксе тухнӑ.

Он вспоминал речи старика о грехе, думал о силе веры его в милосердие бога, и — старик возбуждал в нем чувство, близкое к уважению.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн, ӗҫсем начар-им? — шӑл йӗрсе илнӗ Щуров.

— Что, видно, плохи дела-то? — усмехнулся Щуров.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мм… — ӗнӗрлесе илнӗ Щуров.

— Мм… — промычал Щуров.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Нивушлӗ ҫавӑн чул пурӑнса ирттернӗ эп?.. — Старик, пуҫне сулкаласа сулхӑммӑн пӑхса илнӗ те, урӑх шарламан…

Неужто я всё это изжил?» — старик сурово взглянул на Фому, покачал головой и умолк…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома старик ҫине пӑхса илнӗ те, пуҫне усса, нимӗн те шарламан.

Фома взглянул на старика и замолчал, опустив голову.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сире шуйттан ярса тытнӑ… вӑл сирӗн аллӑрти ӗҫе туртса илнӗ, ӗҫ вырӑнне машинӑсем тата депешсем панӑ…

Дьявол поймал вас… он отнял у вас труд, подсунув вам свои машины и депеши…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӑмахӗсене татса, ҫирӗплетсе каласа, Ананий старик шӗвӗр пӳрнипе сӗтеле тӑватӑ хутчен ҫапса илнӗ.

И, произнося раздельно и утвердительно слова свои, старик Ананий четырежды стукнул пальцем по столу.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Старик ӗнентерӳллӗн хӑйӑлтатса калаҫнине итлесе, Фома: — Ахӑрнех, ку вилӗмӗ ҫывхарнине сисет пуль, — тесе шухӑшласа илнӗ.

Слушая сиплый и уверенный голос старика, Фома подумал: «Смерть, видно, чует…»

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ананий патне гостиницӑна кайнӑ чух, Фома ҫаксене — хӑйӗн ашшӗнчен тата ытти ҫынсенчен илтнӗ сӑмахсене — тепӗр хут аса илнӗ, вара Щуров ӑна, темӗнле, хӑйне манир тӗлӗнтермӗш ҫын пек туйӑна пуҫланӑ.

Идя к Ананию в гостиницу, Фома невольно вспоминал всё, что слышал о старике от отца и других людей, и чувствовал, что Щуров стал странно интересен для него.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тепри — хӑйӗн кинӗ пулнӑ, вӑл ӑна ывӑлӗнчен туртса илнӗ.

Затем он отбил жену у сына своего.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑна, ҫӳҫенчӗклӗ туйӑмӑн сехре хӑппи ҫавӑрса илсе, хӑратса пӑрахнӑ; йӗкӗт шартах сиксе, хӑвӑрттӑн йӗри-тавралла пӑхса илнӗ.

Жуткое чувство страха охватило парня; он вздрогнул и быстро оглянулся вокруг.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тата вӑл ҫакӑнтах — пӗр старик пӑрахут ҫинче ӑрӑскал пирки мӗн каланине аса илнӗ, ҫавӑн пекех, пурнӑҫ ҫинчен тунӑ тӗрлӗрен асӑрхавсем, ӳпкелешӳсем, йӳҫӗ сӑмахсем, тахҫан такамран илтнӗскерсем, унӑн асне килнӗ.

Ему вспомнились слова о судьбе, сказанные стариком на пароходе, и много других замечаний о жизни, упреков ей и горьких жалоб на нее, которые он мельком слышал от разных людей.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома хӑй палланӑ хӗрсене аса илнӗ.

Фома вспоминал знакомых барышень.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ахӑрнех, авланма тивет пуль… — ассӑн сывласа, шухӑшласа илнӗ Фома.

«Пожалуй, надо жениться…» — вздохнув, подумал Фома.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл хӑйӗн ҫуртне, ултӑ пысӑк пӳлӗмне аса илнӗ.

Ему представился свой дом — шесть больших комнат.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех