Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.

Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ашшӗ вара нимӗн те сӑмахламасть, вӑл Таньӑн питҫӑмартинчен кӑшт сӗртӗнет те апат ҫиме васкатса илсе кӗрет.
Отец же ничего не говорил, он только касался легонько ее щеки и потом торопил обедать.

VII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пуҫне ҫакӑн пек шухӑш пырса кӗрсенех, Таньӑн чӗлхи ҫаврӑнми пулать, куҫӗсем ӑна итлеми пулаҫҫӗ — вӑл ашшӗ ҫине тӳррӗн пӑхаймасть.
При одной только мысли об этом у Тани тяжелел язык, глаза переставали слушаться — она не могла посмотреть прямо в лицо отцу.

Ҫапла пӗрер ҫур сехетрен вӗсем ашшӗ пурӑнакан пӳрт патне ҫитеҫҫӗ.
Так через полчаса они подходили к дому отца.

Кану кунӗсенче Таня ашшӗ патӗнче апатланчӗ.
По выходным дням Таня обедала у отца.

Таньӑсен лутра йывӑҫ крыльци ҫинче вара пуҫласа урӑх ҫын утни, Таня хальччен ялан илтме хӑнӑхни мар, арҫын, унӑн ашшӗ, сулмаклӑн утни илтӗнчӗ.
И впервые на деревянном низеньком крылечке Таниного дома зазвучали иные шаги, чем она привыкла слышать, — тяжелые шаги мужчины, ее отца.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ, Таня хулпуҫҫийӗ ҫинчен аллине илсе, унӑн питне ачашшӑн ҫупӑрларӗ.
Он оставил ее плечо и рукою провел по щеке Тани.

— Ав, мӗнлерех эсӗ манӑн! — терӗ ашшӗ шӑппӑн, Таня хулпуҫҫине тата кӑшт хытӑрах чӑмӑртаса.
— Ого! Вот ты у меня какая! — тихо промолвил отец, чуть посильнее нажимая на плечо Тани.

Ашшӗ Таня ҫине тинкерсе пӑхать, унӑн хулпуҫҫийӗсене чӑмӑртать.
Он пристально глядел на Таню, тихонько сжимал ее плечо.

Ашшӗ чӗнмерӗ.
Отец замолчал.

Ашшӗ калаҫма чарӑнчӗ.
Отец замолк.

— Эсӗ мӗн, Таня? — ыйтрӗ ашшӗ.
— Ты что, Таня? — спросил отец.

Ашшӗ ӑна тепре ыталарӗ.
Отец обнял ее еще раз.

Акӑ ӗнтӗ ашшӗ курупкине кӑларчӗ, Таньӑна тӑсса пачӗ.
И вот он вынул коробку, протянул ее Тане.

Ашшӗ кӗсье анинчен аҫлӑкне пӳрнипе ҫурать, курупкине лапчӑтать, шав тӑрмашать.
Он рвал ее пальцами, он мял коробку, он трудился.

Ашшӗ хӗрне ҫамкинчен чуптурӗ, пуҫне хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне пӑчӑртарӗ.
Он целовал ее в лоб, прижимал ее голову к себе.

Ашшӗ ҫав тери хӑвӑрт ҫаврӑннипе унӑн портупея чӗнӗсем чӗриклетсе илчӗҫ.
Он повернулся так быстро, что скрипнули ремни его портупеи.

Ашшӗ ӑна вара хӑйӗн аллинче йӑвашшӑн тытса тӑчӗ.
Он покорно принял ее и подержал в своих ладонях.

Ашшӗ ҫӗрте выртакан хӑма урлӑ утса каҫрӗ, амӑшне чуптума пӗшкӗннӗ евӗр кӑшт маларах ӳпӗнчӗ.
Он шагнул через доску, лежащую на земле, подался немного вперед, будто склонился над матерью, будто хотел ее поцеловать.

Пиччӗшӗ йӑмӑкне кӗтсе илме каять-ши е ашшӗ хӑвӑртрах ывӑлне ыталасшӑн е пӗр-пӗр пулӑҫӑ кӑна пӑрахут ҫинчен хыпарсем кӗтет?
Брат ли идет встречать сестру, или отец спешит обнять сына, или просто рыбак ждет с пароходом вестей?

IV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тӗлӗнмелле пулин те, Таня йӑран ҫине илсе килсе лартнӑ чечексем ашшӗ килес ирччен пурӑнчӗҫ.
Это было удивительно, но цветы, которые Таня высадила на грядку, еще жили в то утро, когда должен был приехать отец.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика