Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйхӑ сăмах пирĕн базăра пур.
ыйхӑ (тĕпĕ: ыйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Часах ӑна та ыйхӑ пуса пуҫларӗ, вара вӑл хӑй паҫӑр йышӑннӑ ҫӳлти сентре ҫине хӑпарса майлашса выртрӗ.

Но наконец его самого начала одолевать дремота, и он забрался в ячейку верхнего яруса, которую еще раньше облюбовал для себя.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тем тесен те, ачи ку ахальтенех йӑкӑшт-йӑкӑшт шукаламасть пулӗ-ха Динӑпа ыйхӑ татсах, тем тесен те, темскер амакӗ пурах кунта.

Ишь как глазами пыхает, точно молния, нет, не зря он Дину в танце кружит…

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Динӑн ыйхӑ витӗр те пулин йыхӑрса чӗнекен янкӑр кӗлеткин асамӗпе аташрӗ-асапланчӗ.

Дина стояла с недавних пор перед глазами, за собой манила.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ы-ых, кикен ҫименӗ!» — тӑратас тесе, лӑстӑр-лӑстӑр силлет ыйхӑ тӗлӗшпе нимӗн те ӑнланайман ывӑлне Хвеччис.

Э-эх, оболтус!» — пытаясь поднять, тормошила ничего не понимавшего спросонья сына Хвечис.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

«Капла ҫутӑличченех хӗвӗшме пулать, картишӗнче сӗнксе ларнинчен мӗн усси, луччӗ, пӳрте кӗрсе, тепӗр ыйхӑ ҫывӑрса илем», тесе, аллине лаш сулчӗ те Турчӑка Кули, каска ҫинчен тӑрса, йывӑҫ пӳртнелле лапӑстатрӗ…

«Так и до петухов сидеть можно… Пойти доспать, что ли?» Мигулай махнул рукой и пошел в старый дом…

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ашшӗ, Турчӑка Кули, йытӑ сассипе тата тулта тем ют сасӑ пур пек илтӗннӗрен, пӗр ыйхӑ ҫывӑрса илнӗскер, пӑвӑннӑ сывлӑша уҫӑлтармалла, картишне тухрӗ.

От собачьего бреха и какого-то постороннего шума проснулся Мигулай Кочергин, поеживаясь, вышел во двор.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ыйхӑ килменнипе шалт хӑшкӑлса пӗтрӗ Матви.

Одолела, замучила Матвея бессонница.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Володя ӑна хулпуҫҫийӗнчен ачашлакаларӗ, Митя ыйхӑ тӗлӗшпе тем мӑкӑртатнине итлекелерӗ те пӗрремӗш хут уҫӑмлӑн хӑй асли пулнине тавҫӑрса илчӗ.

Володя поглаживал ее по плечу, прислушивался к сонному бормотанию Мити и впервые ясно осознал свою роль старшего.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ӑс-тӑншӑн ыйхӑ вӑхӑчӗ ҫукпа пӗрех, унӑн пурнӑҫӗ те халь ӗнтӗ йӑлтах хускавсӑр, йывӑр та йӗрри-паллисӗр тӗлӗк ҫеҫ пулнӑ.

Время сна не существует для сознанья, а его жизнь уже вся была сном, тупым, тяжелым и бесследным.

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Амӑшӗ Юра ывӑнса ҫитнипе тата ыйхӑ пуснипе пукан ҫинчех ҫывӑрма пуҫланине сиснӗ, ӑна вӑл ҫывӑртма илсе кайнӑ.

Мама заметила, что Юра совсем валится со стула, сонный и усталый, и она повела его спать.

8. Арӑслан ури // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ҫӗрле, пӗр виҫӗ сехет тӗлӗнче, вахтӑра тӑрса ывӑннӑ Тома темӗскерле гипноз евӗрлӗ ыйхӑ пусса илчӗ: нактоуз таврашӗнчи ҫутӑ ҫаврашки ҫине чылайччен пӑхнӑ куҫӗсем ун сасартӑк курми пулчӗҫ, вӑл вара тӑнӑ ҫӗртех кӑтӑш пулчӗ.

Около трех часов ночи со старым Томом, утомленным долгой вахтой, случилось что-то похожее на гипнотический сон: глаза его, слишком долго смотревшие на светящийся круг нактоуза, вдруг перестали видеть, и он оцепенел в сковавшей его дремоте.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кӑнтӑрла вӑл пилӗк-ултӑ сехет ҫывӑрчӗ, ҫак кӗске ыйхӑ та ӑна лайӑх кантарчӗ пулас — вӑл ытлашши ывӑннине туймарӗ.

Днем он спал пять-шесть часов, и, по-видимому, этот недолгий сон восстанавливал его силы — особой усталости он не чувствовал.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан, юлашки сехетсенче хумханнипе ҫав тери ывӑннине туйса, вӑл хӑй каютине кӗчӗ, пӗр кана ыйхӑ теме май ҫук йывӑр кӑтӑша путрӗ.

Потом, ощутив вдруг сильную усталость от всех пережитых за последние часы волнений, она ушла в свою каюту и впала в тяжелое забытье, которое трудно назвать сном.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах ман ыйхӑ темле кӗске пулсан та, камӑн та пулсан мана улӑштармах тивет.

Но как ни краток будет мой сон, кому-нибудь из вас придется заменять меня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ыйхӑ килнӗ пирки Саша пӗтӗмпех ӗнтӗркесе ҫитрӗ, вут ҫунса пӗтессине аран-аран кӗтсе илчӗ — тӳрех кӑмака ҫине хӑпарса выртрӗ.

С трудом дождавшись, когда прогорят дрова — так неудержимо клонило ко сну, — Саша забрался на печку.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ыйхӑ тӗлӗшпе ӑна Шурик сасси: «Атте!.. Атте!..» тесе чӗннӗ пек туйӑнчӗ.

Сквозь сон чудился ему Шуркин голос, звавший его: «Батя!.. Батя!..»

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Петькӑна ыйхӑ пусса килет.

Петьку одолевает сон.

53 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пурин те питҫӑмартисем хӗрелсе кайрӗҫ, куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ, вӗсене ыйхӑ пуса пуҫларӗ.

Щеки зарумянились, глаза заблестели, клонило ко сну.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вальӑпа Лида, ыйхӑ тӗлӗшпе куҫӗсене мӑчлаттарса, Мирониха ҫине ӑнланаймасӑр пӑхкаласа илчӗҫ:

Валя и Лида сонно хлопали ресницами, недоумевающе смотрели на Мирониху:

48 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин ыйхӑ тӗлӗшпе куҫӗсене сӑтӑркаласа илчӗ:

Мазин сонно продирает глаза:

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех