Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланӑ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ытах вӑл ҫавӑн пек илемлӗ пулсан, — тесе шухӑшланӑ эпӗ, — эп ун патӗнче ҫын пулатӑпах! — тенӗ.

Я думал, что, коли она такая красавица, значит, около нее я и стану человеком!

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл старикӗн ҫылӑх ҫинчен каланӑ сӑмахӗсене аса илнӗ, старик туррӑн ырӑ кӑмӑлне ӗненни ҫинчен шухӑшланӑ, ҫакна пула Щурова хисеплес туйӑм сиксе тухнӑ.

Он вспоминал речи старика о грехе, думал о силе веры его в милосердие бога, и — старик возбуждал в нем чувство, близкое к уважению.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, унӑн тутисем ҫине пӑхса, — старик, хӑй ҫинчен мӗнле калаҫҫӗ, ҫавӑн пекех пулӗ, тесе шухӑшланӑ.

Фома смотрел на его губы и думал, что, наверное, старик таков и есть, как говорят о нем…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗне пӗлтерет ку? — шухӑшланӑ вӑл.

«Что это значит? — думалось ему.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑма хӑйӗн каварӗнче ҫӗклесе пынӑ пекех, вӑл унӑн сӑн-сӑпатне туйма пӑрахман, ун ҫинчен шухӑшланӑ шухӑшсем йывӑр пулнӑ…

Образ женщины был так ярок и думы о ней так тяжелы, точно он нес эту женщину в груди своей…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн тӑвать-ши халӗ вӑл? — шухӑшланӑ Фома, хӗсӗк пӳлӗмӗн кӗтесӗнче, хӗрлӗ тӗсевлӗ сӗмекке хушшинче пӗр-пӗччен тӑракан хӗрарӑма тӗсмӗртсе…

«Что она теперь делает?» — думал Фома, представляя себе женщину одинокую, в углу тесной комнаты, среди красноватого сумрака…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ҫӗрӗпе шухӑшланӑ, ирхине Бай Юй-шань патне кӗнӗ.

Он думал целую ночь, а утром зашел к Бай Юй-шаню.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тавралӑх унӑн кӑмӑлне кайнӑ, вӑл кунтах юлма шухӑшланӑ.

Место ему понравилось, и он решил здесь обосноваться.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома ӑна кулӑпа ҫеҫ ответленӗ, хӑйӗн ӑшӗнче вӑл ун ҫинчен: — Ӑслӑ мур… аттерен ӑслӑрах… — тесе шухӑшланӑ.

Фома ответил ему улыбкой и подумал про себя: «А умен… умнее отца-то…»

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ чиновниксем ҫинчен каланӑ чух, Фома апатра пулнӑ ҫынсене аса илнӗ, унӑн куҫӗ умне хайхи йӗрӗ секретарь тухса тӑнӑ, вара ун пуҫӗнче пӗр шухӑш вӗлкӗшсе кайнӑ: ҫав чӑп-чӑмӑркка этем, — шухӑшланӑ вӑл, — тем тесен те ҫулталӑкра пин тенкӗрен ытла илеймест пуль, манӑн ак — миллион.

Когда крестный говорил о чиновниках, он вспомнил о лицах, бывших на обеде, вспомнил бойкого секретаря, и в голове его мелькнула мысль о том, что этот кругленький человечек, наверно, имеет не больше тысячи рублей в год, а у него, Фомы — миллион.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак улпутсем хушшинче манӑн вырӑнӑм ҫук, — тесе шухӑшланӑ вӑл.

Думал о том, что среди этих господ ему не место.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Ек-клезиаст» ун ҫинчен пуринчен лайӑх шухӑшланӑ, — шухӑшланӑ та ҫапла каланӑ: чӗрӗ йытта вилнӗ арӑсланран темӗн чул аванрах, тенӗ…

«Екклезиаст» лучше всех о ней подумал, подумал и сказал, что даже псу живому лучше, чем мертвому льву…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн чул калаҫнӑ пӗрле… мӗн чул шухӑшланӑ… мӗн чухлӗ инкек пӗрле тӳснӗ!

Сколько говорено, сколько думано… сколько горя вместе выпито!..

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пурнӑҫӗ ун лӑпкӑ пулнӑ, ялан вӑл пӗр вырӑнта ларса тӑнӑ, ну, пӗр ҫӗрте ларса яланах пурин ҫинчен те шухӑшланӑ… ӑна, тӑванӑм, пӗрре итлеме мӗн тӑрать, вӑл пурнӑҫри кирек мӗнле ӗҫе те витӗр курать…

Житье его было спокойное, сидячее, ну, он, сидя на одном-то месте, и думал обо всем… его, брат, стоит послушать, он во всяком житейском деле изнанку видит…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома пӑртак шухӑшланӑ та: — Пӗлейместӗп, — тесе ответленӗ.

Фома подумал и сказал: — Не знаю…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ашшӗн сарлака кӑкӑрӗ ҫине пӑхнӑ, унӑн хулӑн сассине итлесе, хӑй ӑшӗнче: — Ну тата, часах вилес ҫук-ха эс! — тесе шухӑшланӑ.

Фома Смотрел на широкую грудь отца, слушал его густой голос и думал про себя: «Ну, не скоро ты помрешь!»

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗншӗн кирлӗ пулнӑ ӑна, ҫав хӗрарӑма ман пата ярса, мана пӗр вӑхӑта анчах ачашлама? — тесе, уйрӑм-уҫҫине ӑнкарса илеймесӗр, шухӑшланӑ Фома.

Зачем ей нужно было приласкать его, подарив ему женщину, так просто и обидно? — думал Фома.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эп йӑлтах урӑхла шухӑшланӑ… — тенӗ вӑл.

— А я другое подумала…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку япала чӑнах та ҫаплах иккенне, урӑхла пулма та пултарайманнине кам та пулсан ӗнентерсе каланӑ чух вӑл айваннӑн, именчӗклӗн кулса тӑнӑ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче — хӗрарӑмпа хутшӑнасси пур ҫыншӑн та кун пек намӑслӑ формӑпа иртмест пулӗ, ахӑрнех ку тӗлӗшпе мӗн те пулин тасараххи, тӳрккес мартараххи, этемшӗн кӳренмелле мартараххи пулӗ, тесе шухӑшланӑ.

Когда же, смеясь над ним, его уверяли, что — они именно таковы и не могут быть иными, он глуповато и смущенно улыбался, но все-таки думал, что не для всех людей сношения с женщиной обязательны в таком постыдной форме: и что, наверное, есть что-нибудь более чистое, менее грубое и обидное для человека.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн каласа кӑшкӑрас? — чылайччен шухӑшланӑ вӑл.

Он долго придумывал — что бы крикнуть?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех