Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗтӗрсе (тĕпĕ: сӗтӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шапасем тӗкӗр пек ҫутӑ карп пулла кӳлле каялла сӗтӗрсе кайрӗҫ.
Жабы утащили зеркального карпа обратно в озеро.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карп пула ҫав тери мӑнтӑр та ыйхӑллӑ пулнӑ, ӑна хуть те кирек ӑҫта сӗтӗрсе кай, — уншӑн пурӗ пӗрех пулнӑ.
Карп был такой жирный и сонный, что ему было всё равно, куда его тащат под плавники.

Тӗкӗр вырӑнне вӗсем тӗкӗр пек ҫутӑ пулла, карп ятлӑ пулла сӗтӗрсе килчӗҫ.
Вместо зеркала они приволокли зеркального карпа.

Ҫыхӑсене ҫакӑнта сӗтӗрсе хучӗҫ те, Артемона та пӗрлех илсе кӗчӗҫ.
Туда втащили тюки, и туда же вполз Артемон.

Вӗсем ватӑлса суккӑрланнӑ икӗ хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене сӗтӗрсе пычӗҫ.
Они тащили двух ужей, ослепших от старости.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн куҫҫулӗсем те типсе ҫитеймен-ха, — вӑл Буратинона чӑланран йӗкехӳресем сӗтӗрсе кайса ҫисе янӑ тесе ӗненсех тӑнӑ пулнӑ.
Глаза у неё всё ещё были заплаканные — она была уверена, что крысы утащили Буратино из чулана и съели.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино Пьерона кӗпе ҫаннисенчен ярса илчӗ те, чечексемпе витӗнсе тӑракан чӑтлӑха сӗтӗрсе кайрӗ.
Буратино схватил Пьеро за рукав и потащил его в заросли мимозы, покрытой цветами в виде круглых жёлтых пахучих пупырышков.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Юлашки ҫӗр утӑмне вӗсем хырӑмӗсем ҫинче шуса пычӗҫ те, самантрах иккӗшӗ те Буратино ҫине хӑпарса ларчӗҫ, ӑна хул айӗнчен ярса илсе полици уйрӑмне сӗтӗрсе кайрӗҫ.
Последние сто шагов они ползли на животах и враз кинулись на Буратино, схватили его под мышки и потащили в отделение.

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл Буратинона пиншакӗнчен ярса илчӗ те, каялла чакса, чӑлана сӗтӗрсе кайрӗ.
Схватил Буратино за курточку и, пятясь, потащил в чулан.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пуканесем Буратинона сӗтӗрсе пырса вучах патне, урайӗнчи решетке ҫине пӑрахрӗҫ.
Куклы приволокли Буратино и бросили на пол у решётки очага.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсен вара йӗре-йӗре кладовоя кайрӗҫ, Буратинона пӑта ҫинчен вӗҫертсе илчӗҫ те кухняна сӗтӗрсе пычӗҫ.
Тогда они, рыдая, пошли в кладовую, сняли с гвоздя Буратино и приволокли на кухню.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта, сӗтел ҫинче, Буратинона пырӗнчен ярса илчӗ те, ӑна шӑлӗсемпе тытса йӑвантарса ячӗ, урайне сиксе анчӗ те, Буратинона пусма айнелле, урай хӑмисем айне сӗтӗрсе кайрӗ…
И тут, на столе, она схватила Буратино за горло, повалила, держа его в зубах, соскочила на пол и поволокла под лестницу, в подполье.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑранипе вӑл, Буратинона хӑй хыҫӗнчен сӗтӗрсе пусма айнелле ӗмӗлке пек сирпӗннӗччӗ, анчах вӑл йывӑҫран тунӑ ача иккенне курчӗ те, — каялла ҫавӑрӑнса, урса кайнӑ пекех унӑн мӑйне кӑшласа татма пикенчӗ.
С испугу она, как тень, кинулась под лестницу, волоча Буратино, но увидела, что это всего-навсего деревянный мальчишка, — обернулась и с бешеной злобой набросилась, чтобы перегрызть ему горло.

Буратино ҫиме юрӑхлӑ пулман, — вӑл унтан та иртсе кайрӗ, хӑйӗн хыҫӗнчен вӑрӑм та ҫинҫе хӳрине сӗтӗрсе пычӗ.
От Буратино съестным не пахло — оно пошло мимо, таща за собой длинный тонкий хвост.

Картасем урлӑ каҫса ҫӳретӗп, вӗҫен кайӑксен йӑвисене ҫӗмӗрӗп, ачасене виртлесе мӑшкӑлӑп, йытӑсемпе кушаксене хӳрисенчен сӗтӗрсе ҫӳреме тухса каятӑп… эпӗ кӑна анчах мар, темӗн те шухӑшласа кӑларӑп… — тет Буратино.
Буду лазить по заборам, разорять птичьи гнёзда, дразнить мальчишек, таскать за хвосты собак и кошек… я ещё не то придумаю!.. — сказал Буратино.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫапла калаҫнисене илтсен, мӑйӑхлӑ полицейски мӗскӗн Карлона пиншак ҫухавинчен ярса илсе, полицейски уйрӑмне сӗтӗрсе кайрӗ.
Слыша всё это, усатый полицейский схватил несчастного Карло за воротник и потащил в полицейское отделение.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Извозчикӗ лашине ҫат! тутарса аяккалла чуптарчӗ, дворникӗ хӗрӗн урисем хушшине кӳлӗнсе ларчӗ те, кутӑн чакса ӑна, виле пек пулнӑскере, тротуар ҫинелле сӗтӗрсе карӗ.
Извозчик, хлестнув лошадь, поехал прочь, а дворник впрягся в ноги девицы и, пятясь задом, поволок ее на тротуар, как мертвую.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӑртран тӑлӑп сӗтӗрсе аннӑ та унпа героя тӳрех хупласа лартнӑ, Ефимыч ӑна хӑйӗн така тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӗлӗкне тӑхӑнтартнӑ.
С горы приволокли тулуп и сразу набросили на героя, а Ефимыч нахлобучил ему свою громадную баранью шапку.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Вӑкӑрсемпе сӗтӗрсе те пӑрса яраймӑн ӑна — тупать!
Быками не своротишь — найдет!

Вунҫиччӗмӗш прохор, шуҫ ӑстисен королӗ // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Вӑрлама эпӗ, чӑнах та, хӑтланса пӑхрӑм, анчах савӑнмалли пулмарӗ: пӗр купцанне эпӗ картаран лашине вӑрласа тухма шутланӑччӗ, ну — вӑрлама пултараймарӑм, тытрӗҫ, пуҫларӗҫ, паллах, хӗнеме, хӗнерӗҫ-хӗнерӗҫ те полицине сӗтӗрсе карӗҫ.
Воровать я — верно — пробовал, только — неутешно вышло: затеял я у купца коня свести со двора, ну — не сумел, поймали, начали, конешное дело, бить, били-били — в полицию оттащили.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика