Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулма (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мэрдан кулма чарӑнчӗ, унӑн питӗнче кӑштах пӑшӑрханни палӑрчӗ.

Мэрдан перестал смеяться, лицо его приняло обычное выражение.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

«Хыпмасть», — тесен, кулма пуҫлӗ.

«Скажешь — не клюет, на смех поднимет.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Бандитсенчен ҫапах та пӗртен-пӗр япала ҫӑлса хӑварнӑ! — ҫаплах кулма чарӑнаймасть Владимир Ильич, бидон ҫинелле кӑтартса.

— Единственно, что спасли от грабителей! — смеясь, воскликнул Владимир Ильич.

Сокольникире пулса иртнӗ тамаша // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ӑна кура Мария Ильиничнӑпа Гиль те ирӗксӗрех кулма тытӑнаҫҫӗ.

Невольно и Мария Ильинична с Гилем рассмеялись.

Сокольникире пулса иртнӗ тамаша // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кулма чарӑнсан, кукша пуҫне сӑтӑрса илет те: — Эх, епле эп тавҫӑрусӑр этем!

Потом потёр лысину и сказал: — Эх я, недогадливый!

Ҫапла пурӑнаҫҫӗ вӗсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Владимир Ильич чунтан килӗштерет, мӗншӗн тесен каҫса кайсах кулма тытӑнать.

Должно быть, Владимир Ильич ото всей души одобрял, потому что раскатился своим заразительным смехом.

Ҫапла пурӑнаҫҫӗ вӗсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пурнӑҫра кулма пӗлекенсем пурнӑҫ тутине пӗлеҫҫӗ, тенӗ.

На жизнь, говорят, надо смотреть с определенной долей юмора.

19 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ҫут тӗнчере пӗр хӑвна ҫеҫ юратма юрамасть: Тепӗр ҫыннан хуйхи сан хуйху пулмасан, Тепӗр ҫыннӑн савнӑҫӗ сана савӑнтармасан, Тепри кулнӑ чух эс кулма пултараймасан, Мӗн тума килнӗ эс ҫакӑ ҫут тӗнчене?

Нельзя на свете любить лишь себя одного: Если горе другого — не твое горе, Если счастье другого тебя не радует, Если смех другого не вызывает смех у тебя, То зачем ты явился в этот мир?!

17 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ӑна йӑпатса лӑплантарма, вӑл вара каллех савӑнӑҫлӑн ҫиҫсе кулма тытӑннине курса тӑма килӗшет мана.

Мне нравится утешать ее и потом видеть столь же быстрый, переход от горя к полному счастью.

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ун туйӑмӗнчен кулмасса, апла кулма ҫылӑх иккенне ҫеҫ пӗлесшӗн вӑл.

Он надеется лишь на то, что над его чувством не посмеются, что смеяться над ним грешно.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Валя куҫне хупрӗ, кулма хӑтланчӗ — кулаймарӗ…

Валя прикрыла глаза и потерянно улыбалась.

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Яланах харкашса пурӑнакан, хӑнара-мӗнре вара ирӗксӗрех пӗр-пӗрне куҫран пӑхса ӑшшӑн кулма, кӑмӑллӑн калаҫма тивекен упӑшкипе арӑмӗн чӑлханчӑклӑхӗ мар-ха ку, урӑххи — ӑнсӑртран персе янӑ сӑмахпа, ӑнсӑртран килнӗ хусканупа хӑйсен хушшинчи темӗне, иккӗшӗ ҫеҫ пӗлме тивӗҫлине, ют ҫын умӗнче палӑртасран асӑрханни.

Это была не та скованность живущих в постоянных ссорах супругов, которые на гостях принуждены мило улыбаться друг другу и говорить всякие приятные слова, а другая, когда они чувствуют себя стесненно из-за боязни каким-то словом, каким-то неосторожным жестом выказать перед чужим человеком что-то такое в своих отношениях, о чем лучше знать только им двоим.

2 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тӗплӗн ыйтса пӗлсен вӑл кулма чарӑнман Укҫука ҫенӗке тӗккелесе кӑларса ячӗ те улпут майри патне кайрӗ, анчах лешӗ Дутлова ҫапах йышӑнмарӗ, Дуняшӑна та уҫҫӑн нимӗн те каламарӗ.

Разузнав все подробно и вытолкнув в сени бегунью, которая не переставала фыркать, Дуняша пошла к барыне, но, к удивлению Дутлова, барыня все-таки не приняла его и ничего толком не сказала Дуняше.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Пирӗн йышши улпутсен Поликейран кулма намӑсраххине сисетӗп ӗнтӗ эпӗ.

Я чувствую, что нашему брату, господам, не совсем прилично смеяться над Поликеем.

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Сирӗнтен кашнинех чуптуса илме пултарӑттӑм эпӗ, ҫавӑнпа кулма юрамасть те, начар шухӑшлама та юрамасть!..

Да я каждого из вас могла бы поцеловать, и нельзя смеяться, и нельзя плохое придумывать!..

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Нумай пулмасть нимӗҫсенчен хӑранипе ҫӗрпӳртсенче пахчасенче пытанса пурӑннӑ, кулма та, сасӑпа калаҫма та пӑрахнӑ ачасене пирӗн ёлка хӑйӗн тутлӑ шӑршипе, йӑлтӑртатса тӑракан пуянлӑхӗпе кӗтсе илчӗ.

И корреспондентская наша ёлка встретила детвору, ещё недавно дрожавшую при немцах в земляных бункерах, на огородах, разучившуюся громко говорить и улыбаться, — своим волшебным ароматом и ласковым сверканьем незатейливых своих богатств.

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Хӗрарӑмсем вӗсен куҫ умӗнчех кулма тытӑнсан, вӗсем килӗшнӗ пек пулса тутисене мӗкӗлтеттерсе илнӗ, кашни сасса илтсен чӗтресе ӳкнӗ.

Они вздрагивали от каждого шороха и примирительно щерили запавшие, старческие, морщинистые рты, когда женщины открыто насмехались над ними.

Хамӑрӑннисем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 281–304 с.

Ун ҫинчен: вӑл хавасскер, чӑрсӑрскер, юрлама та, ташлама та, кулма та юратаканскер пулнӑ тесе каласа параҫҫӗ.

Рассказывают про него: весёлый был человек, с виду эдакий бесшабашный и спляшет, и попоёт, и позубоскалит.

Пан Тюхинпа пан Телеев // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 230–248 с.

Сӑмала юхтаракан кулма чарӑнман:

А он смеётся:

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Пулма пултарать, тен, ҫак хам панӑ ятсенчен кам та пулин кулма та пултарӗ, анчах эпир чӑнах та ҫавӑн пек турӑмӑр.

Не знаю, может быть, кто-нибудь и посмеется над этим.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех