Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл васкамасӑр хуллен утнӑ, ыттисенчен кая тӑрса юлса пынӑ.

Она шла медленно, не торопясь и с каждым шагом все больше отставала от остальных.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӗсен хыҫӗнчен икӗ старик тата пуринчен те кайра Кольӑпа Лена утнӑ.

За ними два старика и позади всех Коля и Лена.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Малта ухсах хӗр, ун хыҫӗнчен виҫӗ карчӑк утнӑ.

Впереди ковыляла хромая девушка, оказавшаяся неплохим ходоком, за нею шли три старухи.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ун тӑрӑх пӗрер-пӗрерӗн умлӑн-хыҫлӑн утнӑ.

Шли гуськом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Темиҫе салтак ушкӑнран уйрӑлнӑ та ушкӑн хыҫҫӑн чупса пыракан ҫынсем еннелле утнӑ.

Несколько солдат отделились от цепи и пошли на людей, бежавших за караваном.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл ура ҫине тӑнӑ та, вӑйран кайнипе тайкаланса илнӗ, анчах ҫапах та ҫул еннелле утнӑ.

Когда она встала, её качнуло от слабости, но она всё-таки пошла.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл каллех каялла та, малалла утнӑ та ӑнсӑртран хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхнӑ.

Она ещё раз прошлась и неожиданно быстро обернулась.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӗсем юлашки кунсенче сахалтан та ҫӗр аллӑ ҫухрӑм утнӑ пулӗ.

Они, наверное, вёрст полтораста прошли за это время.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Коля Ленӑна аллинчен ҫавӑтнӑ та хӑюллӑн вӑрман ӑшнелле утнӑ:

Коля взял Лену за руку и решительно шагнул в лес.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Унтан вӑл пӑртакҫӑ хускалмасӑр тӑнӑ хыҫҫӑн, ура айӗнчи турат ан шӑтӑртаттар, ҫулҫӑсем ан шӑпӑшлтатчӑр, тесе асӑрханса, ерипен малалла утнӑ.

И, постояв ещё, двинулась наконец дальше медленно-медленно, чтобы не хрустнула веточка, не зашелестел листок.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Нюша кӑна ним пулман пекех хастар утнӑ, хутран-ситрен пӑшӑлтатса юлташӗсене асӑрхаттарнӑ:

А Нюша шла как ни в чём не бывало и только иногда предупреждала еле слышным шёпотом:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Коля та пӗшкӗнсе ун хыҫӗнчен утнӑ, Ленӑна ҫавӑтса сӗтӗрсе пынӑ.

Коля наклонился тоже, шагнул за ней и потащил за собой Лену.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл туратсене аллипе сирсе, малалла пӗшкӗнсе, тӗмсен чӑтлӑхнеллех утнӑ.

Она отвела рукой ветки и, нагнувшись, шагнула, казалось, в самую гущу листвы веток.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Вара Нюша Ленӑпа Кольӑна чӑн-чӑнах чи тӗп партизансем вырӑнне хурса, васкавлӑн малалла утнӑ.

— И быстро зашагала вперёд, окончательно убеждённая, что Лена и Коля и есть самые главные партизаны.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Шухӑша кайса утнӑ май Коля кӑштах Нюша ҫине пырса ҫапӑнман.

Задумавшись, Коля чуть не налетел на Нюшу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Нюша хӑйне-хӑй хытӑ шанса хӑвӑрт утнӑ.

Нюша шла уверенно и быстро.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӗсем пӗр-пӗринпе калаҫмасӑр, йӗри-тавра ытлашши пӑхкаламасӑр, утнӑ.

что они молчали и даже не очень глядели по сторонам.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ун хыҫҫӑн Лена утнӑ.

И Лена пошла за ним.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫуран вара вӗсем икӗ талӑка яхӑн утнӑ.

Пешком же они шли почти двое суток.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӗсем — ҫӳллӗ арҫын ачапа пӗчӗк хӗрача пӗр-пӗрне алӑран тытса утнӑ тата иккӗш те хулпуҫҫи урлӑ патак татӑкӗ ҫӗклесе пынӑ.

Они шли, взявшись за руки, высокий мальчик и маленькая девочка, и каждый из них держал на плече палку.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех