Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унпа (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗррехинче Алёнка атте коллекцийӗнчи чи йывӑр пысӑк чул катӑкне илнӗ те унпа витрере йӳҫекен купӑстана витнӗ ывӑса пусарнӑ.

Однажды Аленка выбрала из отцовской коллекции камень потяжелее и придавила им деревянный круг в ведре с квашеной капустой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Унпа пӗрлех ҫурмалла хуҫӑлнӑ хӑмӑш ишет, ача вара ниҫта та ҫук.

Еще одна камышина сломана пополам, а мальчишки не было.

Улттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Манӑн унпа ятлаҫас килмерӗ.

Мне не хотелось ссориться с ним.

Улттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл ҫак кивӗ ҫурта мӗнле килсе лекнине, унтан унпа мӗн пулса иртнине каласа парать.

Нет, он не скрипит, он рассказывает историю о том, как попал в этот старый дом и что с ним приключилось.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Унпа путса вилетӗн.

На ней хорошо тонуть.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Унпа каяс пулсан, самантрах, пӗр нуша курмасӑрах, хамӑр вырӑна ҫитнӗ пулӑттӑмӑр эпир, атте пире нимӗн те калас ҫук, аса та илтермӗ вӑл пире хамӑр ҫуран утма калаҫса татӑлнине, анчах Алёнкӑпа иксӗмӗре питӗ намӑс пулать-ҫке.

Мы можем сейчас забраться в нее и без хлопот доехать почти до самого места, отец ничего нам не скажет, даже не вспомнит об этом, но нам с Аленкой будет стыдно.

Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Унпа юнашар — сарлака хулпуҫҫиллӗ арҫын.

А рядом с ним широкоплечий мужчина.

Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫак вӑхӑтра пӗччен кӑна пулман-мӗн вӑл, унпа пӗрле хӑй тусӗсенчен пӗри пулнӑ, мӗн пулса иртнине вӑл та, Вальтер Ралей пекех, хӑй куҫӗпе курнӑ, курма кӑна мар, тавлашкаласа та илнӗ пулнӑ вӑл харкашаканнисемпе.

В это время он был не один, а с одним из своих друзей, и тот, как и Уолтер Ралей, видел происходящее своими глазами, не только видел, но и спорил со своими соперниками.

IV // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

Унпа сывпуллашма та май килмерӗ!

— Так мне и не удалось с ней попрощаться!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Батманов Алексее ӑшшӑн кӗтсе илчӗ, диван ҫине лартрӗ, хӑй те унпа юнашар ларчӗ.

Батманов встретил Алексея приветливо, усадил на диван и сел рядом с ним.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл сасартӑк хӑй темле савӑннине туйса илчӗ: часах, питӗ час, вӑл Зинӑна курать, унпа калаҫать, ӑна чуптӑвать!

И его пронзило вдруг ощущение радости: скоро, совсем скоро он увидит Зину, будет говорить с ней, целовать ее!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эпир унпа пуриншӗн те отчет паратпӑр: эпӗ — пӗтӗм строительствӑшӑн тата сирӗншӗн пуриншӗн те ответ тытакан ҫын пулса тӑратӑп, Ковшов — Мускава эпир шанса янӑ ҫын пулса тӑрать.

— Мы с ним отчитываемся за все в целом: я — как ответственный за стройку и за вас всех, Ковшов — как наш посланец в Москву.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Инженер пырса кӗни Либермана савӑнтарчӗ, унпа пӗрле кӗме ӑна хӑюллӑрах пулчӗ.

Появление инженера обрадовало Либермана, вдвоем с ним он почувствовал себя смелее.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унпа хулана, управление ларса каятӑн, тетӗп.

— Полетишь на нем, говорю, в город, в управление.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Иван Лукич, вӗҫтер насус станцине, унта унпа маншӑн харкашса ил.

— Поезжай, Иван Лукич, на узел и устрой ему там скандал от моего имени.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Селектор аппарачӗсем патӗнче тӑракан ҫынсем Алексейӗн куҫӗ умне тухса тӑчӗҫ: кӑшт ывӑннӑ, анчах сывӑ Батманов чавсаланса ларать, ҫӳҫ пайӑркийӗсем ҫамки ҫине усӑннӑ; Залкинд ҫӑварӗнчен пӑрахман пирусӗпе ҫемҫе кресла ҫинче таянса ларнӑ; Филимонов — унӑн шӑртланнӑ питҫӑмартийӗсем путса кӗнӗ, куҫӗсем хӗрелнӗ; унпа юнашар — Беридзе, вӑл нимпе те интересленмен пек сухалне якаткаласа ларать; сарлака питлӗ Рогов тата ун таврашӗнчи ҫынсем, — вӑл селекторӑн рычагне пускаласа, вӗсемпе шӳт тукаласа илет.

Алексей мысленно представлял себе у селекторных аппаратов: немного усталого, но бодрого Батманова — он облокотился на руку, прядь волос упала на лоб; Залкинда — полулежащего в мягком кресле с неизменной папиросой; Филимонова — у него опавшие щетинистые щеки и красные глаза; рядом с ним Беридзе, с рассеянным видом поглаживающего бороду; широколицего Рогова и группу людей вокруг него, с которыми он перебрасывается шутками, предварительно отпустив рычажок селектора.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пӗррехинче, унпа виҫӗ кун хушши курӑнмасӑр пурӑннӑ хыҫҫӑн Женя ӑна юлташла ыталаса илчӗ.

Однажды, встретившись с ним после трехдневной отлучки, она обняла его по-дружески.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӗр майӗпен хӑйне хӑй лӑплантарчӗ, унпа юлташла ҫеҫ пулма тӑрӑшрӗ.

Она сумела постепенно перебороть себя и настроиться на чисто товарищеские отношения.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унпа инкек ҫеҫ ан пултӑр тата вӑл сывӑ таврӑнтӑр!

Только бы с ним ничего не случилось и он вернулся невредимым!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Женя ҫапах та хӑйне алла илеймерӗ, унпа юлташла пурӑннине пӑрахма пултараймарӗ.

Женя так и не сумела перебороть себя и отказаться от неудовлетворявшего ее дружеского общения с ним.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех