Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Селимепе тесен, вӗсем акӑ мӗнле калаҫса татӑлнӑччӗ: Тухтар халь, ҫӑварниччен, ӗҫлекелесе кӑштах укҫа тӑвать; хуҫалӑха чӗкетме укҫасӑр май килмест-ҫке.

С Селиме же они договорились так: сейчас, до масленицы, Тухтар поездит по окрестным деревням, поваляет валенки и сколотит немного денег — ведь начинать хозяйство совсем без них никак невозможно.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Чимӗр-ха, — терӗ Кантюк, ҫемҫе те тулли аллисене кӑштах ҫӳлелле ҫӗклетсе.

— Ты нас спрашиваешь? — вкрадчиво начал Кандюк, удивленно разведя пухлые мягкие руки.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ан та кала ӗнтӗ, Алиме акка, — сывлӑшне тарӑн ҫавӑрчӗ Сайте, — вырӑнпалах выртрӑм ҫав пӗр тапхӑр, халь кӑштах сывалтӑм пек те-ха, ҫӳрекелетӗп кӑштӑртатса.

— Спасибо, Алиме-акка, — Сайде глубоко вздохнула, — сейчас в самом деле ничего, а так неделю с постели не вставала, сейчас хожу потихоньку, двигаюсь…

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сайте кинӗм сывлӑхран кӑштах туртӑннӑ терӗҫ те, хуйхӑрса пӗтрӗм саҫҫим, ҫиес апатӑм анмасть-ҫке…

Вот когда сказали, Сайде, мол, прихворнула малость, тут уж я вся так и изболелась, аппетита лишилась…

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӑварни тӗлне те пулин ҫанталӑк кӑштах ҫемҫетессе кӗтетчӗҫ, — тата ытларах сивӗтсе пӑрахрӗ.

Ждали, что хоть к масленице помягчеет, наоборот, морозы завернули еще круче.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑштах тӑрсан Пикмӑрса паҫӑр купаланӑ вӗр-ҫӗнӗ пӗрене ҫине хапсӑннӑ кӑмӑлпа пӑхса илчӗ те аллине тӑсрӗ.

Тишину нарушил Бикмурза, он с завистью посмотрел на кучу заготовленных за день бревен и махнул в их сторону рукой.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Санпа мана темшӗн кӑштах уйӑрса памарӗҫ ҫав ҫӗре, ӗҫе кӗртеймен пулӑттӑмӑр тетне?

Небось нам-то с тобой не нарезали хотя бы помаленьку этой земли, мы бы, глядишь, тоже ее в дело пустили!

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ пӗр пӗчӗк ҫавра кӳлӗ хӗрринче ватӑ вӗрене авӑнса аннӑ, хуҫӑк тӑрӑллӑ турачӗ ҫӳлелле кармашнӑ, йывӑҫҫи хӑй вара халь-халь шыва выртса ҫӑвӑнассӑн туйӑнать; вӑл ҫакӑнта ҫитсе чарӑннӑ та кӑштах канса илмӗ чавсаланса выртнӑ тейӗн.

А вот на берегу небольшого круглого озерка накренился старый клен, его сломанная верхушка по-прежнему устремилась ввысь, а само дерево того и гляди рухнет в воду; кажется, что оно шло-шло, вернее, падало-падало, устало и облокотилось немножко передохнуть.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ӗлкӗрӗпӗр-ха, энчетрен пӗрре килетӗн те, унта та пулин кӑштах та йӑпанасшӑн мар.

— В кои-то веки пришла и побыть не хочешь немножко…

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элентей умӗнче вӑл кӑштах хӑпартланма та пӑхрӗ.

И он даже решил приободриться перед Элендеем.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑштах чарӑнса тӑрсан, ҫапла хушса хучӗ:

И, помолчав, добавила:

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эп пӗлместӗп, — каласа хучӗ Ильяс, кӑштах тӑрсан.

— Я еще не знаю… — наконец проговорил после долгого молчания Ильяс.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ватӑ тимӗрҫӗ сарӑ мӑйӑхне вӑрӑм ӳстерсе янӑ, кӑштах пӗркеленнӗ питлӗ, Тухтар сине ӑшшӑн пӑхса илчӗ.

Старший кузнец носит длинные светлые усы, лицо его уже покрыли морщины, приветливо взглянув на Тухтара, он спросил, зачем тот пожаловал.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килне таврӑнсан, Шерккей ҫак юмӑҫа хӑй аллипе хӑй шурӑ пир тӑрӑхӗ тыттарасшӑнччӗ, юмӑҫ илесшӗн пулмарӗ; илме кӑна мар, вӑл яхӑнне те ямарӗ, кӑштах ӑна-кӑна тӗшмӗртекен чӗлхеҫӗшӗн ун пек-кун пек чӑрманасси пулать те ӗнтӗ, ютри ҫынсем мар-ҫке, ӳлӗм сывлӑх пулсан, тав сӑмахӗ те ҫитӗ.

Вернувшись в дом, Шерккей своими руками попытался вручить йомзе конец холста, но та ни за что не хотела брать: мол, человек должен выручать человека, да и не чужие мы, мол, люди, а свои, деревенские, было бы здоровье, а ей и слов благодарности достаточно.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Юмӑҫ пӗр авӑк хашлатса та ахлатса сывлать, тутипе вӗрсе аяккинелле сурать, унтан, хӑй тӗлӗнчен ҫӳҫне кӑштах сирсе: «Селиме, ҫак чӗлӗрен пӗр татӑк ҫӑкӑр ҫи, — тесе, ҫерҫи пуҫӗ пысӑкӑш ҫӑкӑр хуҫса парать, — аҫу калас сӑмахран ан тух, пике, кирек хӑҫан та ӑна итленӗ пул», — тесе хурать.

Какое-то время ворожея молча пыхтела, вздыхала, дула по сторонам, откинув от лица волосы, заговорила: «Селиме, съешь вот этот хлеб, — она отщипнула от ломтя кусочек величиной с воробьиный клюв, — и слушайся отцовского слова, что бы и когда бы ни случилось…»

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен тин ҫак кичем шӑплӑха Ильяс пӑсрӗ: — Анне, кам ӑна ҫапла тӑвать? — ыйтрӗ вӑл тухатланӑ пирки.

Первым нарушил тишину Ильяс: — Мам, а кто все это делает?

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кун ҫутине пула ыйхӑллӑ куҫӗ йӑмӑхрӗ, вӑл кӑштах каялла чакса тӑчӗ.

Распахнул и чуть не ослеп от яркого света, даже отпрянул назад, в темень сеней.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эпӗ сирӗн йышшисене кӑштах пӗлетӗп.

— Я вашу натуру немного знаю.

21. Пилӗк сехет // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫапла майпа вӑл хайне кӑштах лӑплантарчӗ.

И этим немного успокоил себя.

21. Пилӗк сехет // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ларӑр, кӑштах калаҫӑпӑр.

Садитесь, поговорим.

21. Пилӗк сехет // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех