Шырав
Шырав ĕçĕ:
Смолин шӑл витӗр шӑхӑрса илнӗ те айӑккалла пӑрӑннӑ.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вӑл пуҫне сӗлтсе илнӗ те, хулпуҫҫийӗсене ҫӗклесе, лӑпкӑн ҫеҫ каланӑ:
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Янахӗ унӑн чӗтренӗ, хулпуҫҫийӗсем кӑртлата-кӑртлата илнӗ, алли пӳрнисем, сӗтел хӗррине ҫирӗппӗн ҫатӑртаттарса тытса, сӗтел ҫиттине тытамаклӑн чӑрмаланӑ.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Купецсем хӑйсен ораторне ункӑ пек таччӑн сырӑнса илнӗ, ун ҫине ҫуланнӑ куҫсемпе пӑхнӑ, вӗсем ӗнтӗ, ытлашши хавхаланса кайнипе, унӑн сӑмахӗсене лӑпкӑн итлеме те пултарайман.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Кам пирӗн ҫинчен калать — ҫав ҫакна… калать! — кунта Маякин илемсӗр сӑмахпа вӑрҫса илнӗ, — урӑх нимӗн те мар!А кто про нас говорит — тот говорит… — он смачно выговорил похабное слово, — и больше ничего!
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Тарасович ҫӳҫенсе илнӗ, пичӗ ҫинчи пӗркеленчӗкӗсем, кулакан куҫӗсем патӗнчен тапранса тутисем патне ҫитиччен, пайӑркан-пайӑркан сарӑлнӑ, кукша пуҫӗ, темӗнле, тӗксӗмрех ҫӑлтӑр евӗр ҫуталса тӑнӑ.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякин, вӑхӑтлӑха чарӑнса, публика ҫине пӑхса илнӗ, унтан куҫхӳрипе савӑнӑҫлӑн кулса, сӑмахне татӑклӑ малалла тӑснӑ:Маякин замолчал, обвел глазами публику и, торжествующе усмехнувшись, раздельно продолжал:
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома вӗсем ҫине пӗрин хыҫҫӑн теприне тишкерсе пӑхнӑ, вӗсем ҫинчен хӑй мӗн пӗлнине аса илнӗ.А Фома смотрел то на одного, то на другого и вспоминал то, что ему было известно о них.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Кун тӗксӗмленсе тӑнӑ; кӗрхи ҫумӑр пӗлӗчӗсемпе хупланса илнӗ тӳпе, тӑхлан майлӑ сивӗ тӗс парса, ҫырма шывӗ ҫинче тӗкӗрленнӗ.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Капитана кура, хӑнасем те сӑхсӑхма пуҫланӑ, вӗсен картусӗсемпе цилиндрӗсем, хура кайӑксен ушкӑнӗ пек, сывлӑшра вӗлтлесе илнӗ.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ежов ун ҫине пӑхса илнӗ, лачлаттарса сурнӑ, унтан сасартӑк ахӑлтатса кулса янӑ…
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ежов ун ҫине пӑхса илнӗ те, аллисемпе пуҫне сӑтӑркаласа, тӗлӗнтермӗшлӗн кулса янӑ.Ежов посмотрел на него и странно засмеялся, потирая голову руками.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— О, шуйттан!.. — пӑшӑлтатса илнӗ Ежов, шӑлӗсене шатӑртаттарса.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вӑл чышкипе Фомана юнаса илнӗ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ежов, хулпуҫҫийӗсене ҫӗклентерсе, сӗтел патне пынӑ, чей стаканӗпе ҫурри таран эрех тултарса илнӗ, ҫавӑнтах ҫӑтса янӑ, унтан, пуҫне лӑштах усса, сӗтел хушшине ларнӑ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Янахне ҫыхса янӑ тутар вӗҫӗсем пуҫӗ ҫинче икӗ пӗчӗкҫӗ мӑйрака пек тӑратӑнса тӑнӑ, вӗсем унӑн, калаҫнӑ май, чӗтрене-чӗтрене илнӗ.Концы платка торчали на голове у нее, как маленькие рожки, и тряслись от движения ее челюсти.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хӗрарӑм пуҫне ухса илнӗ те, аллине Ежов еннелле тӑсса, шӑхӑруллӑн чашкӑрма пикеннӗ:Женщина закинула голову, протянула к Ежову руку и заговорила с шипением и свистом:
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унтан пуҫне Фома еннелле тайса илнӗ те алӑк урлӑ хӑяккӑн каҫса тухнӑ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Лешӗ Фома ҫине чалӑшшӑн пӑхса илнӗ те чӑкӑртатма пуҫланӑ:
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Лешӗ, килнӗ ҫын ҫине пӑхса илнӗ те чӑкӑртатакан сасӑпа: — Краснощеков… — тенӗ.Тот взглянул на вошедшего и резким, скрипящим голосом сказал: — Краснощеков…
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.