Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлия Александровна та сӗтел ҫине чавсаланать, тахҫан пулни-иртни вара сасартӑк ун ҫине шывсикки пек йӑтӑнса анать, трубаран вирхӗнекен шыв пек ыткӑнса, ӑна йӑлтах хупласа илет.

Юлия Александровна тоже кладет локти на стол, и вдруг прошлое не обступает ее, а обрушивается на нее, как водопад или, по крайней мере, как сконцентрированный кусок ливня из водосточной трубы.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Эпӗ тахҫан Юлия Александровнӑна ҫураҫни ҫинчен вара?

— И что Юлия Александровна была моей невестой?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Виктор амӑшӗ тахҫан инженер пулнине пӗлетӗн-и эсӗ?

— А ты знаешь, что его мать сама тоже была инженером.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Акӑ, тахҫан Мария Ивановна асапланнӑ пек, вӑл подъездран коляска тӗртсе тухать, упӑшкине ун ҫине ларма пулӑшать.

Как когда-то Мария Ивановна, она выкатывала из подъезда коляску, помогала своему мужу устроиться в ней.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Ганн питӗ лайӑх ҫын (ҫаплах кала ӑна) тата Ганн чӑн-чӑн джентльменпа ӑнӑҫлӑх джентльмен хушшинчи уйрӑмлӑха ӑнланать, мӗншӗн тесен вӑл тахҫан ӗлӗк хӑй те ӑнӑҫлӑх джентльменӗ пулса курнӑ, — терӗ вӑл.

Ганн отличный человек — так ему и скажи, Ганн гораздо больше доверяет джентльмену прирожденному, чем джентльмену удачи, потому что он сам был когда-то джентльменом удачи.

XV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Мӗншӗн тесен, ҫав ҫынна тахҫан, кирлӗ чух, никам та хӑйӗн «пулӑшакан аллине» тӑсса паман иккен.

Потому что ему, видите ли, вовремя когда-то не протянули руку помощи.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Унӑн арӑмӗ пӗр вӑхӑтрах спортсменка пек те, королева пек те, тенӗччӗ Антонова тахҫан унӑн сотрудникӗсенчен пӗри.

Давным-давно кто-то из сотрудников сказал Антонову, что его жена похожа на спортсменку и королеву одновременно.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

«Ҫиес килет-и?» — тетчӗ Юля тахҫан.

Раньше Юлька спрашивала: «Будем есть?»

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Тахҫан вӑрманта пӗр ӗшне пулнӑччӗ, Юля вара, ҫирӗп те вӑрӑм урисене сарлака пусса, йӗкӗр ывӑҫне ҫӳлелле тӑсса тӑратчӗ.

Была поляна в лесу, и Юлька, широко расставив высокие крепкие ноги, стоит, держит ладони ковшиком.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Эпир «ЗИЛ» кузовӗ ӑшне тахҫан арканнӑ стенан виҫӗ кӑнттам пысӑк катӑкне аран-аран йӑтса хутӑмӑр та тӑваттӑмӗш катӑк тавра шиклӗн ҫаврӑнкаларӑмӑр, шӑпах ҫав вӑхӑтра картишӗнче пӗрремӗш юлташ курӑнса кайрӗ.

Мы втащили в кузов «ЗИЛа» уже три неудобных обломка какой-то бывшей стены и с опаской кружили вокруг четвертого, когда во дворе наконец показался первый товарищ.

Улттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Каччи те унӑн альпинист пулсаччӗ, тахҫан

И парень у нее был тоже альпинист, давно, правда, был…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫав Соловьева тахҫан, путевка илме, донор пулса, хӑй юнне панӑ.

Так Соловьева когда-то кровь сдавала, чтобы путевку купить.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Тахҫан ӗлӗк Алексей Михайлович ӑна, чӗрҫи ҫине лартса, тӗрлӗрен парнесемпе килентеретчӗ: юмахпа, йывӑҫран ҫӗҫӗпе касса тунӑ кимӗпе, арбуз, турамӗпе…

Он не помнит того времени, когда Алексей Михайлович брал его на руки и, посадив верхом на колено, задабривал разными вещами: сказкой, деревянной, ножом вырезанной лодкой, ломтем арбуза…

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Тус-упӑшка ҫинчен, вӗреннӗ ҫын ҫинчен, хӑйпе пӗрле ӑслӑ кӗнекесем вуласа, тӗтреллӗ кӑмӑлсен уйрӑм уҫҫине тупма пулӑшакан юлташ ҫинчен тахҫан ӗмӗтленнӗ романтикла ӗмӗт, ашшӗн сиккеленми решенийӗпе — Смолина качча каяссипе — пӑрахӑҫа тухса, чун-чӗрене йӳҫӗккӗн анса ларнӑ.

Ее романтические мечты о муже-друге, образованном человеке, который читал бы вместе с нею умные книжки и помог бы ей разобраться в смутных желаниях ее, — были задушены в ней непреклонным решением отца выдать ее за Смолина, осели в душе ее горьким осадком.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маччана тахҫан ӗлӗк шурӑ хут ҫыпӑҫтарнӑ пулнӑ, халӗ ҫав хут тӗл-тӗл хӑмпӑланса тухнӑ, ҫурӑлса пӗтнӗ, ӑҫта килчӗ унтан хӑйпӑнса, чыссӑррӑн таткаланса тӑнӑ; урайӗнче кӗпе-йӗмсем, атӑсем, кӗнекесем, хут татӑкӗсем сапаланса выртнӑ…

Потолок был оклеен когда-то белой бумагой; она вздулась пузырями, полопалась, отстала и висела грязными клочьями; на полу валялось платье, сапоги, книги, рваная бумага…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тахҫан хӑв каласа тӑнлантарнӑ пекех — пӑрӑнчӑка ҫитиччен автобуспа.

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тата вӑл ҫакӑнтах — пӗр старик пӑрахут ҫинче ӑрӑскал пирки мӗн каланине аса илнӗ, ҫавӑн пекех, пурнӑҫ ҫинчен тунӑ тӗрлӗрен асӑрхавсем, ӳпкелешӳсем, йӳҫӗ сӑмахсем, тахҫан такамран илтнӗскерсем, унӑн асне килнӗ.

Ему вспомнились слова о судьбе, сказанные стариком на пароходе, и много других замечаний о жизни, упреков ей и горьких жалоб на нее, которые он мельком слышал от разных людей.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара — ҫыран хӗрринчен ял еннелле тахҫан кӗтсе тӑнӑ тырӑллӑ лавсем майӗпен куҫа пуҫланӑ.

А от берега к селу медленно потянулись подводы, тяжело нагруженные долгожданным хлебом.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тен эс пулнӑ та пуль… ӗлӗк, тахҫан? — каллех хӑйӗн сӑмахӗ ҫине таврӑннӑ Фома.

— А может, ты был давно когда? — опять возвратился Фома к своей теме.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку вырӑна эпӗ «Кобзарь» тӑрӑх аван пӗлетӗп: унта тахҫан Запорожье казакӗсем ют ҫӗршыв захватчикӗсемпе паттӑрӑн ҫапӑҫнӑ.

Это место, знакомое мне по «Кобзарю»: там некогда дрались с иноземными захватчиками запорожские казаки.

21. Никитин таврӑнчӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех