Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Мӗншӗн тӑмаллине ыйтать те ак вӑл, эп ӑна лаша ҫинчен каласа паратӑп», — шухӑшлать пысӑк вӑрттӑнлӑха хӑй ҫеҫ пӗлнипе ывӑннӑ Ваҫук.

проговорился он с перепугу и тут же опомнился: а вдруг дядя спросит, куда это он рано-то собрался, а? Ну что ж, расскажу ему про лошадь, решает Вазюк.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫук Иван Степанович ҫумне тӗршӗнет.

Вазюк так и прилип к Ивану Степановичу.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫук та унран юлмасть.

Вазюк тоже не отстал от него:

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Тукмак» мӗнне пӗлет Ваҫук.

Вазюк знает: тукмаки — это волки.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Мӗн унда сирень? — тет Ваҫук мӑн аккӑш.

— Чего у вас там стряслось? — властно спросила тетушка.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ыранччен ҫеҫ ан вилтӗр лаша, вара ура ҫине тӑратаҫҫӗ ӑна Ультипе Ваҫук.

Только бы не умерла до завтра, только бы не умерла! А уж завтра они с Ульди поставят ее на ноги.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫук вӗсене те арки ҫине пуҫтарать.

Он и их собрал в подол рубахи.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫенӗкре выртакан Ваҫук тӑрса хуллен пӳрте кӗрет, сӗтел сунтӑхне уҫса хӑйра шырать.

Вазюк тихо поднялся с постели и в темноте нашарил в ящике стола брусок.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тарӑхнипе Ваҫук утиялне сирсе пӑрахать.

Мальчик не находил себе места: то и дело скидывал одеяло, садился в постели.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вӑл ҫӗре Ваҫук телӗкри пек ирттерчӗ.

В ту ночь перед глазами мальчика неотступно стояло одно видение:

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Шӑвартӑмӑр лашана, — терӗ макӑрас патне ҫитнӗ Ваҫук.

— Напоили, — с досадой, чуть не плача, сказал Вазюк.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вара Ваҫук та ҫӑкӑрне шывра тытса тӑрса ислетрӗ те ҫӗре лаша сӑмси умне хучӗ.

Тогда мальчик тоже размочил хлеб и положил его под самые ноздри лошади.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ма шыва чикрӗн? — терӗ Ваҫук.

Вазюк недоуменно посмотрел на нее.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫӑкӑрне Ваҫук ҫурмаран уйӑрчӗ те пӗр татӑкне Ультие пачӗ, теприне хӑйне хӑварчӗ.

Вазюк отложил большую половину хлеба в сторону, маленький кусочек протянул девочке, другой оставил у себя.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ҫӑкӑрне пӗр тӑруках парса пӑхар-и? — ыйтрӗ Ваҫук.

— Хлеб сразу весь скормим или как? — спросил Вазюк.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Лашана-и? — савӑнсах аса илчӗ Ваҫук.

— Лошадь? — обрадовался мальчик.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Атя, кайрӑмӑр! — тесе Ультие аллинчен ярса тытрӗ Ваҫук.

Айда пошли! — Вазюк схватил Ульди за руку и повлек за собой.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫук ҫавӑнтан кайса пӑхса тӑчӗ-тӑчӗ те хӗрача патне таврӑнчӗ.

Вазюк продрался сквозь заросли и прильнул к шелке.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Хайхи паттар мӗн калаҫать, — кулчӗ Ваҫук хӑй тӗллӗн.

«Только что храбрилась», — усмехнулся про себя Вазюк.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Сана мӗн? — лаҫ кӗтессинчен пуҫне кӑларче Ваҫук.

— Чего ты? — выглянул Вазюк из-за угла сторожки.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.