Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк килсе кӗнӗ ылханлӑ шиклӗх туйӑмне сирсе яма пикенсе, вӑл окопсен юрпа витӗннӗ кӑвак ярӑмӗсем ҫине куҫӗсене хӗстерсе пӑхса илчӗ:

Ломая в себе внезапно вернувшееся проклятое чувство боязни, щуря неверный взгляд на седой, притрушенный снежком гребень окопов:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн тахҫантанпа хырӑнман пирки хуралса шӑртланнӑ, шалалла путса кӗнӗ пичӗпе усӑк сӑмсине сарӑрах кӑвак тӗс ҫапнӑ, пасарнӑ куҫ харшийӗсем айӗнчи куҫӗсем антрацит ванчӑкӗ пек тӗксӗммӗн ҫуталса пӑхаҫҫӗ.

Впавшие щеки его, усеянные черным жнивьем давно не бритой бороды, и вислый нос отливали желтой синевой, из-под заиневших бровей тускло, как осколки антрацита, светили глаза.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Путса кӗнӗ шӑтӑксенчен Степанӑн куҫӗсем курайманлӑх хӗмӗпе ялкӑшса ҫуталаҫҫӗ.

Из запавших глазниц нестерпимо блестел остро отточенный взгляд Степана.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Илтетӗн-и, Григорий? — калаҫма тытӑнать Степан, путса кӗнӗ куҫӗсемпе Григорий куҫӗсене шыраса.

Слышишь, Григорий? — заговорил Степан, ища ввалившимися глазами глаза Григория.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун чухне Аксинйӑн пичӗ-куҫӗ ыратнипе туртӑнса илемсӗрленнӗччӗ, пит ҫӑмарти тӑрӑх чӑпӑркка касса кӗнӗ хӗрлӗ йӗр выртатчӗ.

Тогда лицо Аксиньи было искаженным от боли, с багровым следом кнута на щеке.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн кӑкӑрне пулемет черечӗ тӑватӑ ҫӗртен шӑтарса кӗнӗ, шӑтӑксенчен ӗнӗк ҫип таткисем пайӑркаланса тухнӑ.

По груди резанула пулеметная струя, в четырех местах продырявлена шинель, из отверстий торчат опаленные хлопья.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ахӑртнех наганне вӗҫертсе илме те хӑтланса пӑхнӑ пулас — сарӑхса кайнӑ сарлака ал лаппи ҫинче этем чӗрни касса кӗнӗ шурӑ йӗрсем палӑраҫҫӗ, — анчах наган хурҫи алӑ ҫумне нихӑҫан уйрӑлмаслах ҫыпҫӑнса ларнӑ-тӑр — вӗҫертсе илеймен.

Наган, видимо, пытались вынуть, — желтая широкая кисть руки белела царапинами, но, знать, плотно вкипела сталь, — не расстаться.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тепӗр чух тата пӗр-пӗр имшеркке кӗсре, шӗвӗр айӑк пӗрчиллӗ, туртӑнса кӗнӗ хырӑмне сывлӑш тултарма хӑтланса, ырханланса кайнипе пысӑк пек курӑнакан пуҫне чиксе тӑрать.

Иногда какая-нибудь кобылка останавливалась, немощно раздувая ввалившиеся остроребрые бока, понуря большую от худобы голову.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Местечкӑна пырса кӗнӗ чух вӑл темле ҫеҫ патруль ҫине ҫитсе тӑрӑнмарӗ, ҫавӑнпа та халӗ кашкӑр пек хыпаланса, хӳмесем ҫумне йӑпшӑнкаласа, сылтӑм аллине шинель кӗсйинчен кӑлармасӑр асӑрханса утать.

При входе в местечко он едва не наткнулся на патруль и теперь шел с волчьей торопкостью, прижимаясь к заборам, не вынимая правой руки из кармана шинели.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аяккалла кайса пыракан Листницкий юрра-кӗвве сӑрхӑнса кӗнӗ сирӗлми тунсӑха ҫав-ҫавах уҫҫӑн илтрӗ:

Листницкий, уходя, слышал все ту же тоску, перелитую в песнь:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗтес шӑммисем путса кӗнӗ вырӑнсене ҫемҫен сӑрхӑнакан ҫутӑ пайӑркисем ӳкнӗ.

Во впадинах ключиц — мягкий пух света.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тутар чӗлхисӗр пуҫне ҫӗннисен йышне руанда, ори (е оди), туркмен тата уйкур чӗлхисем кӗнӗ.

Кроме татарского языка в число новых вошли руанда, ори (или оди), туркменский и уйгурский языки.

Google тутарларан куҫарма вӗреннӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24512.html

Сергей пӳрте кӗнӗ ҫӗре Тимофей Ильичпа Ниловна ҫывӑрма выртнӑ.

Тимофей Ильич и Ниловна уже легли спать, когда Сергей вернулся в хату.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сӑлтавне тупнӑ — вӑкӑрсене шӑварма кӗнӗ.

— Нашла пустяковую причину — быков напоить.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей килкартине кӗнӗ чухне вӑл йывӑҫ айӗнче лӑпӑ ҫыхма хӑва шуратса ларнӑ.

Когда Сергей вошел во двор, Семен сидел под деревом и очищал лозу, подготовляя ее для корзины.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шалта палланӑ, анчах тахҫанах сивӗннӗ тар ҫунӑкӗн шӑрши кӗнӗ.

Внутри танка пахло знакомой, давно уже остывшей пороховой гарью.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тин ӗҫе кӗнӗ ҫамрӑк официантка, сӗтел умӗнчен иртнӗ чух, текех Сергей ҫине пӑхкаларӗ, мӗнлескер-ши ку, хӗвелпе пиҫнӗ офицер, мӗншӗн ӑна ҫапла питӗ хавас кӗтсе илеҫҫӗ тесе тӗлӗнчӗ.

Молоденькая официантка, недавно поступившая на работу в столовую, обслуживая столы, то и дело посматривала на Сергея, не понимая, кто этот чернолицый офицер и почему ему оказана такая радушная встреча.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ҫӳллӗ ҫурта пырса кӗнӗ ҫӗре вунӑ сехет те ҫитейменччӗ-ха.

…Не было и десяти часов, когда Сергей подошел к высокому зданию.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шыв хӗрринчи садсем, пӳртсем, тӑкӑрлӑксем сасартӑк ҫухалчӗҫ, малта, лутра сӑртсем ҫинче, сурӑх картисем хуралса тӑни курӑнчӗ, сӑрт хӗррипе, кӑвак тӗтре пек, сурӑх кӗтӗвӗ анать, шыв ӑшӑх ҫӗрте ӗнесем хырӑмӗ таранах шыва кӗнӗ те йӗпе ҫулӑк пек хӳрисемпе ҫыпҫӑнакан пӑвансене хӑваласа тӑраҫҫӗ.

Сады, хутора, улочки, подходившие к воде, скрылись, на гористом берегу лежали кошары, серой тенью двигались по взгорью овцы, на перекате стояли коровы, зайдя по брюхо в воду и отбиваясь от липких оводов мокрой метелкой хвоста.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара, тӑна кӗнӗ пек, пӗр самант тӑпах тӑчӗ, ҫав вӑхӑтра Грицько кӗсменпе ҫине тӑрса ишме пуҫларӗ, кимӗ хытӑ кайрӗ; акӑ вӑл ҫӑлкуҫсем ҫуркаласа пӗтернӗ чӑнкӑ ту ҫумӗпе иртет, чулсем тӑрӑх, шултӑра куҫҫуль пек, тӑрӑ шыв юхса анать; акӑ кимӗ шыв ҫинче усӑнса тӑракан йывӑҫсен сулхӑнне лекет, ҫынсен пӗшкӗнсе ларма тиврӗ — кимӗ ҫӑра ҫулҫӑсен айӗпе иртет; унтан сарлака шыв варрине тухрӗ, шыв ҫинче сӑрт хыҫӗнчен пӑхакан хӗвел куҫа йӑмӑхтарса ялтӑрать…

Потом, как бы опомнившись, секунду постояла на месте, Грицько налег на весла, и лодка понеслась вперед мимо отвесных стен, источенных родниками, струйки которых, чистые, как серебро, стекали по камням, потом поплыли в тени, под склонившимися на воду ветками, под густой кровлей листьев, так чти людям приходилось низко нагибать головы; наконец выбрались на середину реки, залитой слепящими лучами выглянувшего из-за скалы солнца…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех