Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Калинкке алӑкӗ ҫӑмӑллӑн уҫӑлчӗ те вӗсен умне хресченле тумланнӑ ҫамрӑках мар арҫын тухса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

V // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Эверкки, Илемпине хӑйӗнчен вӗҫертмесӗрех, хӑрах аллипе ӑна ыталарӗ, тепринпе ҫав хушӑрах вырӑн сарчӗ, унтан савнине ҫӑмӑллӑн йӑтса илсе, тӳшек ҫине вырттарчӗ, хӑй юнашар сӗвенчӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Вӑл тӗттӗм, пысӑк пӳлӗмри хӗр пек хӑвӑрттӑн та ҫӑмӑллӑн аяккалла чупнине халӗ питех уҫӑмлӑн курмастӑп ӗнтӗ.

Уже не совсем ясно видел я, как быстро и легко она бежит прочь, — совсем как девушка в темной, огромной зале.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ ҫӑмӑллӑн та тӳррӗн ларнине туятӑп, тата — ҫӑмӑл йӗвенрен тытнӑ аллӑмсен вӑйне пӗлетӗп; эпӗ выҫӑ тата манӑн ҫывӑрас килет.

Я чувствовал, как легко и прямо сижу, и знал силу своих рук, держащих лишь легкий повод; я был голоден и хотел спать.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпӗ вӑрманта мӗн пур сукмакпа тӗрӗслесе ҫаврӑнтӑм, ҫыран хӗррине тата ҫӑмӑллӑн ҫӳреме май пур ытти ҫӗре ҫитрӗм.

Я объехал все лесные тропинки, морской берег и все те места, где легче двигаться.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кинг ҫӑмӑллӑн сиккипе чупса кайрӗ, ҫак сасӑ тӗттӗмлӗхе виҫеллӗ лӑпкӑ тӑпӑртатупа кисретрӗ.

Легкий галоп Кинга наполнил темноту мерным замирающим топотом.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эсир таврӑнтӑр-и, Саллас? — сунарҫӑ хыҫӗнче такам ҫӑмӑллӑн утса килет, Гент ҫаврӑнчӗ те — вӑштах сиксе тӑчӗ.

— Вы вернулись, Саллас, — сказал охотник, услышав шаги сзади, и, оглянувшись, вскочил.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ, мӗншӗн тесен унӑн ҫав тери ҫиес килет, анчах, вӑт инкек, ку — программӑн пӗрремӗш пайӗ кӑна-мӗн.

Гент облегченно вздохнул, так как сильно хотел есть, но, к несчастью, это была только первая половина программы.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тискерчӗксем тарнӑ чухне Гент вӗсем вун пиллӗкӗн ҫеҫ пулнине палӑртрӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ.

Когда дикари бежали, Гент увидел, что их было всего человек пятнадцать, не более, и облегченно вздохнул.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Цаупере хыҫалта ҫӑмӑллӑн, илтӗнми утса пырать.

Цаупере шел сзади легкой, неслышной поступью.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сӑмах май — вӑл питӗ вӑйлӑ, йывӑр тиеве те ҫӑмӑллӑн йӑтса утаять.

Кстати сказать, он был очень силен, так что таскал поклажу шутя.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сунарҫӑ вара ҫак тӗрӗслеве питӗ ҫӑмӑллӑн тӳссе ирттерчӗ.

Охотник перенес испытание очень легко.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗпсӗр ҫыра ҫӑмӑллӑн каҫмалли вырӑн пек палӑртса Гент кӳлӗ патне кӑнтӑр тайлӑмпа анма тӗв турӗ, анчах ҫакӑн умӗн кӑштах ҫырткалама ҫыр хӗррине ларчӗ.

Наметив пропасть естественным пределом своего восхождения, Гент намеревался спуститься по южному склону к озеру, но перед тем присел у обрыва поесть.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент ҫавӑнтах лаштах тӑсӑлса выртрӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ.

Гент тотчас лег, вытянувшись со вздохом облегчения.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак виҫӗ сӑмах хыҫҫӑн вӑл хӑйне ҫав тери ҫӑмӑллӑн туйса кресло ҫине лаштах ларчӗ.

Выговорив эти три слова, он сел с видом крайнего облегчения.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ тӑна кӗрсех ҫитеймерӗм-ха, анчах ҫӑмӑллӑн хӑтӑлса юлнине ӑнлантӑм.

Я еще не опомнился, но уже видел, что отделался дешево.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Туйӑнать кӑна-и мана е чӑнах ҫапла-и — пӗлместӗп, анчах хуҫа сӑн-пичӗ чӗтревлӗ хӗртнӗ шуранкалӑхпа йӑлкӑшать, хӗрарӑм вара чикме ҫӗкленӗ ҫӗҫӗ евӗр ҫивӗччӗн те ҫӑмӑллӑн тытать хӑйне.

Не знаю, показалось мне это или действительно было так, но лицо хозяина светилось нервной каленой бледностью, а женщина держалась остро и легко, как нож, поднятый для удара.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл манӑн тӗпӗ-йӗрӗпе кӑтартса ҫырнӑ пысӑк ыйтӑва вулама тытӑнсан, унӑн шупкарах куҫ хӑрпӑкӗсемпе ҫуркаланнӑ тутисем ҫинчен ҫӑмӑллӑн кулни шуса иртнӗ пек туйӑнчӗ.

Мне показалось, что легкая улыбка соскользнула из-под его белесоватых ресниц на потрескавшиеся губы, когда он углубился в чтение моего пространного заявления.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӑртак тӑрсанах пирӗн разведка ҫӑмӑллӑн юрттарса хирти хурал ҫумӗпе пӑртак шӑнса хытнӑ тумхахлӑ ҫулпа иртсе кайрӗ.

Немного спустя наша разведка легкой рысцой протрусила мимо полевого караула по слегка подмерзшей, корявой дороге.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тата ик-виҫӗ минутранах укӑлча хапхи ярр! уҫӑлса кайрӗ те, вунна яхӑн хура казаксем ҫӑмӑллӑн ял хыҫнелле тухса вӗҫрӗҫ.

Еще через несколько минут распахнулись ворота околицы, и десять черных казаков легкой стайкой выпорхнули за деревню.

X сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.