Шырав

Шырав ĕçĕ:

юлташне (тĕпĕ: юлташ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Екатерина Алексеевна ҫак кулӑшла та мӑнтӑр, лӑпкӑ ачана — Петя юлташне — лайӑх пӗлет ӗнтӗ.
Екатерина Алексеевна уже хорошо знала этого смешного, толстого, спокойного мальчика, товарища Пети.

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ӑна вӑл хӑйӗн юлташне юратнӑ пирки тӑвать…
Я уверен, что из любви к товарищу…

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вань, илтрӗн-и! — куҫне хӗссе систерчӗ лавҫӑ хӑйӗн юлташне.
Слыхал, Вань? — подмигнул своему товарищу возчик.

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Уйрӑлса кайнӑ чухне Валя хӑйӗн юлташне ҫапла каларӗ:
Прощаясь, Валя сказала подруге:

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Русаков ӗнер каҫпа итленӗ калаҫӑва, йӗри-тавра пӑха-пӑха, юлташне каласа пачӗ.
Русаков, оглядываясь во все стороны, передал товарищу подслушанный вечером разговор.

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Юлташне кӗтсе илмеллех пулнӑ унӑн.
Ему необходимо было дождаться товарища.

Вӑл, тумлам юхмалли труба патне пырса, пӑр катса илчӗ те ҫӑварне хыпрӗ, Ваҫҫуксен ҫурчӗ ҫывӑхӗнчи хӳме ҫумне тайӑнса, юлташне кӗтме тытӑнчӗ.
Он отломил от водосточной трубы сосульку, засунул ее в рот и, прислонившись к забору неподалеку от дома, стал ждать.

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук отряд совечӗн председателӗ пулни ҫинчен Одинцов шухӑшласа пӑхман, хӑйӗн юлташне шеллемен.
Одинцов не подумал, что Васек — председатель совета отряда, не пожалел товарища…

Шухӑшсем икӗ тӗрлӗ пулчӗҫ: пӗрисем Одинцова айӑплаҫҫӗ, хӑйӗн юлташне ҫавӑн пек туни ырӑ мар, теҫҫӗ; теприсем Одинцова хӳтӗлеҫҫӗ.
Мнения разделились: одни обвиняли Одинцова и говорили, что он не должен был подводить товарища; другие защищали Одинцова.

— Мазин, пӗлес килет пулсан, ку апат мана темшӗн килӗшмест, — терӗ Петя хӑйӗн юлташне.
— Знаешь, Мазин, это кушанье как-то не по мне, — сознался товарищу Петя.

24 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эсӗ ҫӗнтер малтан, — терӗ Мазин, юлташне ҫавӑрса тытса.
— Раньше положи, — говорил Мазин, обхватывая товарища поперек туловища.

Усал сӑмахсем калама Мазин вӗрентнӗ тесе калӗҫ, — хӑтӑрса илчӗ вӑл юлташне.
А то подумают — я тебя научил, — выговаривал Мазин.

Уроксем вӗренме пуҫличченех Петя хӑйӗн юлташне тӗрлӗрен хыпарсем каласа пачӗ.
Еще до урока Петя успевал рассказать товарищу тысячу новостей.

Ваҫҫука Одинцов аса килчӗ, юлташне аса илсен, хурлӑхлӑн кулса илчӗ.
Васек вспомнил Одинцова и грустно улыбнулся.

22 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

«Юлташне пӗтӗм класс умӗнче намӑс кӑтартрӗ! Лайӑх староста! Эсӗ йӑмӑкусене ҫеҫ сӑпкара сиктерме пултаратӑн!» — тарӑхса аса илчӗ вӑл Трубачёв сӑмахӗсене.
«На весь класс товарища осрамил! «Староста с иголочкой! Тебе только сестричек нянчить!» — с возмущением вспоминал он слова Трубачева.

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мазин, юлташне хӑй патнерех чӗнсе, хӑлхаран темскер пӑшӑлтатрӗ, унтан сасӑпах хушса хучӗ:
Мазин, притянув к себе товарища, зашептал что-то ему на ухо, а потом добавил вслух:

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Юрӗ эппин, кӑтартса парам мар, эсӗ географипе ҫыхланса кайрӑн пулсан, леш йытӑ та ҫухалтӑр, — тесе хучӗ Русаков, унтан вӑл юлташне пӑрахрӗ те малалла уттара пачӗ.
— Ладно, пускай я пропаду и чужая овчарка пропадет, раз ты с географией связался, — сказал Русаков и, бросив товарища, пошел вперед.

17 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Саша, хӑйӗн юлташне асӑрхамасӑрах, витрене пырса илчӗ те ним шарламасӑр, ниҫталла пӑхмасӑр килхушши тӑрӑх кайрӗ.
Не замечая товарища, Саша схватил ведро и молча, не оглядываясь, потащил его по двору.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл хӑйӗн юлташне асӑрхамасӑрах коридорпа чупса кайрӗ, пӗчӗкҫӗ хӗрача патне пычӗ.
Не заметив товарища, он пробежал по коридору и бросился к девочке.

Ку вӑхӑт хушшинче пӗр ӗне ҫисе яма пулать! — тесе кӗтсе илчӗ вӑл хӑйӗн юлташне.
Целую корову можно съесть за это время! — встретил он товарища.

14 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика