Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑл сăмах пирĕн базăра пур.
йӑл (тĕпĕ: йӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун умӗн вӑл Зиновьев аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, нумайччен Ленин аллине силлесе тӑчӗ, вара тин утса кайрӗ те, вӑрман хӗрринче чарӑнса тӑрса, куҫӗпе ӳплене, утӑ капанне тата пӗтӗм уҫланкӑна йӗрлесе тухрӗ, унтан йӑл кулса илсе, йывӑҫсем хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.

Перед уходом он крепко пожал руку Зиновьеву, долго тряс руку Ленину, потом пошел, но остановился на опушке, обвел глазами шалаш, стог и всю поляну, развел руками, хохотнул и пропал среди деревьев.

13 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

— Ман шӑллӑм, — йӑл кулса ӑнлантарчӗ Кондратий.

— Мой брат, — улыбнувшись, объяснил Кондратий.

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ленин йӑл кулса илчӗ.

Ленин улыбнулся.

4 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

— Ман валли унта мӗн те пулин туян-ха, — пуҫне чалӑштарса йӑл кулчӗ Ида.

— Купи и мне там что-нибудь, — попросила Ида и с улыбкой наклонила головку.

Ку вӑл шӑматкун, июнӗн вуниккӗмӗшӗнче, Бакхорвари суту-илӳ вӑхӑтӗнче пулса иртнӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫак сӑмахсене хӗрсе кайсах каласа панӑ чухне (эпӗ хам аван пӗлекен бальнибарби чӗлхипе калаҫрӑм) мана итлекен ҫын ман ҫине йӑл кулса пӑха-пӑха ларчӗ, вӑл, ман айванлӑха сиссе, мана хӗрхеннӗ пек туйӑнчӗ.

Пока я с жаром произносил эту речь (разговор происходил на хорошо знакомом мне бальнибарбийском языке), мой собеседник поглядывал на меня с улыбкой, в которой сквозила жалость к простаку.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Эпӗ хам вӗлерсе пӑрахнӑ йӗкехӳре ҫине йӑл кулса алпа кӑтартрӑм, хам суранланманни ҫинчен паллӑсемпе ӑнлантарса патӑм, вӑл вара пит хӗпӗртерӗ.

Я указал на убитую крысу и, улыбаясь, знаками попытался объяснить ей, что сам не ранен. Хозяйка очень обрадовалась этому.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Хуҫа йӑл кулса илчӗ, ачи аллине тытрӗ те мана ун аллипе ачашласа илчӗ.

Хозяин улыбнулся, взял руку сына и нежно погладил ею меня.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫав вӑхӑтра Эмиль пуҫне минтер ҫинчен илчӗ те йӑл кулса хушса хучӗ:

Но тут Эмиль поднял голову с подушки, обезоруживающе заулыбался и добавил:

Вырсарникун, июлӗн саккӑрмӗшӗнче, Эмиль... // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Аслӑ император майри мана пӑхса йӑл кулса илме кӑмӑл турӗ тата хӑйӗн пӗчӗк аллине ман пата чӳрече витӗр кӗрнеклӗн тӑсрӗ; эпӗ ӑна чуптуса илтӗм.

Ее императорское величество милостиво соизволила улыбнуться мне и грациозно протянула через окно свою ручку, которую я поцеловал.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Мӗнле вара сирӗн хӗвел питӗ тӗлӗнмелле тухать? — йӑл кулса ыйтрӑм эпӗ ҫул хӗрринче тӑракан пӗр ватӑ хресчентен.

— Что это у вас солнце такое чудное? — улыбаясь, спросил я пожилого крестьянина, стоявшего у дороги.

Сывлӑш ҫавӑрни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Гауляйтерӗн паян кӑмӑлӗ лайӑх, — йӑл кулса асӑрхаттарнӑ вӑл.

Гауляйтер сегодня в хорошем расположении духа, — улыбаясь, предупредил он.

Кох патӗнче пулни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

— Килӗшес килет-и? — тесе ыйтнӑ вӑл, йӑл кулса.

— Хотите мириться? — спросил он с улыбкой.

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

— Мӗнле ҫылӑх мар-ха ӑна мана кӳрентерме! — тенӗ вӑл; полицейски йӑл кулса ҫеҫ каланӑ:

— Как же ему не грех меня обижать! — говорила она, а полицейский, улыбаясь, ей отвечал:

VIII // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Хӗр сӑнран кайнӑ, йӑл та кулман, пат тӳрӗ — шӑтарас пек пӑхнӑ, куҫӗсемпе темӗскер ыйтнӑн, тархасланӑн туйӑннӑ…

Лицо ее было строго и бледно, глаза глядели в упор, точно ждали чего-то, спрашивали, умоляли…

VII // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Вӑл, мӗншӗнне хӑй те пӗлмесӗр, йӑл кулса илнӗ те хаваслӑн кухньӑналла чупса кайнӑ.

Она улыбнулась, сама не зная чему, и весело побежала на кухню.

VI // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Асламӑшне тӗл пулсан вӑл йӑл кулса илнӗ.

Встретившись с бабушкой, она даже улыбнулась.

VI // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Феня Афанасий Львович чӑнах та темӗскершӗн кулянать пуль, тенӗ; хӑй, йӑл кулса: «Аван… ырӑ ҫын!» тесе шухӑшласа тӑнӑ.

раздавался голос Курганова, и Фене казалось, что Афанасий Львович действительно о чем-то горюет, и, улыбаясь, она думала: «Хороший… добрый человек!..»

III // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Чӑнах та, Степанида аялалла пӑхса тӑнӑ мӗн, анчах, хӑна ӳпкелешнине илтсен, вӑл хӑвӑрт кӑна пӑхса илнӗ те ӑна — йӑл кулса каллех пуҫне уснӑ.

Действительно, Степанида потупила перед ним глаза, но, услышав упрек, быстро окинула его взглядом, улыбнулась и опять опустила голову.

II // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

— Сывах-и, Степанида Егоровна! — тенӗ вӑл йӑл кулса, кӑштах шӳт тунӑ пек сасӑпа.

— Здравствуйте, Степанида Егоровна! — проговорил он с улыбкой, слегка заигрывающим тоном.

II // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Ҫак ыйтӑва лайӑх пӗлнипе ҫырлахса, оратор, йӑл кулса илчӗ те, сигара тӗпне кӗтесселле ывӑтса, сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Довольный своим знанием вопроса оратор улыбнулся и, бросив окурок сигары в угол комнаты, продолжал:

Мораль хуралҫи // А. Петров. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 62–75 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех