Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Эсӗ тырпул хатӗрлевӗ пирки-им? — ыйтрӗ Нарыжный, унӑн куҫӗсем хурлӑхлӑн тӗксӗмленчӗҫ.
— Это ты насчет поставок? — спросил Нарыжный, и глаза его печально потускнели.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергее сӗтел хушшине ларма сӗннӗ вӑхӑтра унӑн куҫӗсем хӗсӗннӗ, ансӑр хушӑк кӑна пулса юлнӑ, йӑлтӑртатса тӑнӑ…
В ту минуту, когда он упрашивал Сергея сесть за стол, глаза его сузились, образовав лишь щелочку, и в этой щелочке вспыхивали искорки…

Е тӗттӗм ҫырӑ, е ҫутӑ хӑмӑр куҫӗсем пӗр вӑхӑтрах савӑнӑҫлӑ та, хурлӑхлӑ та пулнӑ.
Темно-серые, они казались одновременно и веселыми и грустными.

Куҫӗсем ҫеҫ Нарыжнӑйӑн ытти ҫынсен пек мар.
И только глаза у Нарыжного были не такие, как у всех людей.

Илемлӗ ҫутӑ куҫхаршиллӗ пичӗ унӑн часах асра юлнӑ, сывлӑхпа ҫутӑлса тӑракан ҫырӑ куҫӗсем чее кулӑ пытарса тӑнӑ.
Лицо ее с красивыми светлыми бровями было живое и выразительное, а в серых, здоровьем светящихся глазах ее скрывалась хитрая усмешка.

Пичӗ сарлака та типӗ пулнӑ, вӗт-вӗт пӗркеленчӗк пичӗ ҫинчи куҫӗсем ҫамрӑк та хӑюллӑн пӑхнӑ.
Лицо скуластое и сухое, а глаза в мелких морщинках.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ирина тутине ҫыртрӗ, унӑн куҫӗсем шывланчӗҫ.
— Ирина закусила губу, ресницы ее сделались влажными.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл Сергей ҫине хурлӑхлӑн пӑхрӗ, — унӑн куҫӗсем ӗнтӗ йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ, пичӗ ҫав тери мӑнаҫлӑ та илемлӗ пулса кайрӗ, Сергей ӑна ку тери илемлӗ пулнине нихҫан та курман.
Она горестно посмотрела на Сергея, — теперь ее глаза блестели и смуглое лицо сделалось таким гордым и красивым, каким Сергей его еще никогда не видел.

Ирина хурлӑхлӑн йӑл кулчӗ, яланах ҫутӑлса тӑракан куҫӗсем сасартӑк тӗксӗмленсе кайрӗҫ.
Ирина улыбнулась, но невесело: глаза ее, обычно ясные, вдруг потускнели.

Куҫӗсем пысӑкланнӑ, питҫӑмартисем путнӑ, куҫхаршисем хурарах та сарлакарах пулса кайнӑ — вӗсем ҫиллес пӗрӗнсе, ывӑннӑ та хурлӑхлӑ куҫӗсем ҫине усӑннӑ.
Глаза стали большие, щеки заметно ввалились, брови сделались и чернее и шире — они хмурились и тяжело свисали над устало-грустными глазами.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ниловна тутисем каллех чӗтренсе кайса чалӑшрӗҫ, куҫӗсем куҫҫулӗпе тулчӗҫ.
— У Ниловны снова задрожали и скривились губы, а глаза затуманились слезами.

Кӑвак кубанкине куҫӗсем таранах антарнӑ.
Серая кубанка была надвинута на глаза.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑвӑртрах каяс тесе вӑл чӑпӑрккипе хӑмсарчӗ, тутӑрне куҫӗсем ҫине антарчӗ, куҫҫуль витӗр вӑкӑрӗсене те, ҫулне те курми пулчӗ.
Желая одного — уехать побыстрее, она взмахнула кнутом, надвинула на глаза платок и за слезами не видела ни быков, ни дороги…

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Мӗншӗн апла? — терӗ Ирина асӑрханарах, Варя куҫӗсем ырӑ мар йӑлтӑртатнине курса.
— Это почему же так? — Ирина насторожилась, увидя в глазах Вари недобрый блеск.

— Ну, нимех те мар-ҫке, — унӑн ҫивӗч куҫӗсем кулса илчӗҫ.
— Ну, ничего, — ее быстрые глаза засмеялись.

Ирпе амӑшӗ, унӑн макӑрса типнӗ куҫӗсем ҫине шиклӗн пӑхса, ним тума пӗлмесӗр пуҫне сулкаласа илет.
Утром мать со страхом смотрела на ее сухие, выплаканные глаза и только сокрушенно качала головой:

Бурка тӑхӑннӑ ҫынна Сергей палламан, ҫавӑнпа та унӑн кӑпӑш мӑйӑхӗ ҫине, канӑҫсӑр ҫутӑ куҫӗсем ҫине, тусем хушшинче пурӑнакан ҫынсен тумне тӑхӑннӑ ҫар ҫынни пек яштака кӗлеткине тинкерсе пӑхрӗ.
Посетителя в бурке Сергей не знал и с любопытством смотрел на его пышные усы, на светлые неспокойные глаза и на всю его по-военному стройную фигуру в горском наряде.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн пичӗ лӗнчӗркесе шурӑхнӑ, куҫӗсем ӗшенчӗклӗн пӑхаҫҫӗ, сӗткенне вӑхӑтсӑр сӑрӑхтарма пуҫланӑран сарӑлса кайнӑ сӑрланчӑк тути хӗррипе пурнӑҫ йӳҫҫи тӗрленӗ хурлӑхлӑ йӗрсем выртнӑ.
На увядшем лице ее — усталые глаза, горечь в углах накрашенных, удлиненных преждевременной зрелостью губ.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑнӗпе те маттурскер, — анатри казаксен пек: пит шӑммисем тӗреклӗ, куҫӗсем те вӗсен майлах.
И личность у него подходящая, — как у низовских казаков: скулья здоровые и опять же глаза.

Вӑл кӑмӑллӑн кулкаларӗ; унӑн пысӑк ҫамкаллӑ, тӗксӗм кӑвак, сӑн-пичӗ шурӑ шӑлсемпе ейӗлчӗ, куҫӗсем хаваслӑ ҫутӑпа йӑлкӑшса ҫуталчӗҫ.
Он улыбался, на сером квадрате его большого лобастого лица белели зубы, тепло, сдержанно и весело поблескивали глаза.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика