Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аннӑн куҫӗсем сасартӑк тӗссӗрленсе килчӗҫ; сыв пуллашнӑ чух ним пытармасӑр каларӗ:

У Анны как-то сразу выцвели глаза; прощаясь, призналась:

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куҫӗсем ҫывӑрнӑ чухнехи евӗр хупӑнсарах тӑраҫҫӗ, сивлек ҫӑварӗ асаплӑн туртӑнса чалӑшнӑ.

Глаза сонно полузакрыты, углы сурового рта страдальчески искривлены.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куҫӗсем усӑк куҫ харшисен айӗпе тӗтреллӗн ҫутӑлса пӑхӑҫҫӗ.

Под обвисшими бровями тускло, слюдяным блеском, туманились глаза.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич, чаларнӑ пуҫне усса, вӑрах хушӑ шӑпӑрт ларчӗ; унтан пуҫне ҫӗклерӗ те — куҫӗсем сивлек те хаяр ҫутӑпа йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

Долго молчал Пантелей Прокофьевич, повесив седую голову; а когда поднял ее, — строг и жесток был взгляд.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишаткӑн пӗтӗмпех Мелеховсен йӑхне хывнӑ сивлек куҫӗсем ҫилӗллӗн йӑлтӑртатса илчӗҫ, вӗсенче тарӑху куҫҫулӗсем ҫуталса чӗтренчӗҫ; вӑл, тетӗшне ыррӑн каласа ӳкӗте кӗртейменнипе халтан кайса, сӑмсине чышкипе шӑла-шӑла кӑшкӑрса вӑрҫрӗ:

У Мишатки гневно сверкали мелеховские угрюмоватые глазенки, дрожали в них слезы обиды; вытирая кулаком нос, он кричал, отчаявшись уговорить добром:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Канӑҫлӑ та лӑпкӑ пурнӑҫ ҫинчен ӗмӗтленсе йӑпанчӗ Григорий; ҫавӑнпа та утсем ҫине, ашшӗн тӑлӑппа кӗптеннӗ тӳрӗ ҫурӑмӗ ҫине сӑнаса пӑхнӑ май унӑн сивлек куҫӗсем именӳллӗ хаваслӑхпа ҫуталса ҫиҫрӗҫ.

Мира и тишины хотелось, — поэтому-то застенчивую радость и берег в суровых глазах Григорий, глядя вокруг: на лошадей, на крутую, обтянутую тулупом спину отца.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй вӑл пӗчӗк ача пек ҫухӑрса кӑшкӑрчӗ, чӗркуҫҫи ҫине ларчӗ, унтан месерле ӳкрӗ, пуҫне юр ҫивчӗ йӑвалантарса тапаланчӗ; унӑн юнпа тулнӑ куҫӗсем тата пӗр вӗҫӗмсӗр кӑшкӑрнипе карса пӑрахнӑ ҫӑварӗ ҫеҫ палӑракан пулчӗҫ.

Он кричал, как ребенок, — упал на колени, на спину, перекатывал по снегу голову; на лице виднелись одни залитые кровью глаза да черный рот, просверленный сплошным криком.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн мамӑк тутӑрӗ айӗпе йӑлтӑртатса пӑхакан хура куҫӗсем.

Черные глаза ее, горевшие под пуховым платком.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чей ӗҫсе ларнӑ хушӑра Григорий, ӑнсӑртран тенӗ пек, кил хуҫи ҫине пӑхса илчӗ те унӑн куҫӗсем ҫиҫӗм вӑхӑтӗнчи евӗр хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатса хупӑннине асӑрхарӗ; куҫ хӑрпӑкӗсем ик еннелле сирӗлсе уҫӑлсан вара ҫав куҫсемех Григорий ҫине урӑхла — кӑмӑллӑн та ытараймасӑр тӗмселсе пӑхнӑ пек пӑхма тытӑнчӗҫ.

За чаем Григорий как-то случайно поднял на него взгляд, заметил, как резко, будто при молнии, моргнули у того глаза, — а когда приобнажили их ресницы, выражение было иное, ласковое и почти обожающее.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ыйхӑсӑр ирттернӗ каҫ унӑн чӑрсӑррӑн ҫуталса пӑхакан куҫӗсем тавра кӑвак йӗрсем ӳкернӗ.

Под светлыми отчаянными глазами его синели круги от бессонницы.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах кайран вӗсен те куҫӗсем уҫӑлӗҫ — хӑвнах такан ҫине туртса ҫакӗҫ!

Но они, брат, очнутся — и тебя же повесют!

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пичӗ ҫине ҫӗр кӑмрӑкӗн ҫуса тасатмалла мар вӗтӗ-вӗтӗ тусанӗ пӑнчӑланса кӗрсе тулнӑ; ялан тӗттӗмре, ҫӗр айӗнчи хура сийсем хушшинче ӗҫленипе тӗссӗрленсе кайнӑ ӗшенчӗк куҫӗсем те унӑн ҫӗр кӑмрӑкӗ майлах йӑлтӑртатаҫҫӗ.

В порах лица его крохотными, несмываемыми точками чернела угольная пыль, и таким же угольным блеском томились соловые, обесцвеченные вечными потемками и черными пластами земляной утробы глаза.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шахтерӗ ку, кӗлетки-ҫурӑмӗпе илсен, баржа ҫинчи канат пек тӗреклӗ: шултра шӑнӑрлӑ, кӗре хул-ҫурӑмлӑ, типшӗм; сенкертерех куҫӗсем симӗс хӗлхемпе йӑлкӑшса пӑхаҫҫӗ.

Был шахтер этот вроде баржевого каната: узловат, надежно крепок, сух, отсвечивал зеленым — будто прокупорошенный.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта лере, хӑлха тулашӗнче, ӑс-тӑна витереймесӗр, ют, ҫав вӑхӑтрах ытла та палланӑ сасӑсем ҫатӑлтатса тӑчӗҫ, Аннӑн инҫетри-инҫетри хура куҫӗсем пӑлханчӑк ҫутӑпа ҫунчӗҫ, хӑрушшӑн мӑкӑрланса, Крутогоровӑн кӗреҫе сухалӗ силленсе пычӗ.

Где-то снаружи бились, не проникая в сознание, чужие и странно знакомые голоса, где-то, удаленные расстоянием, горели исступленным, тревожным огнем черные глаза Анны, — чудовищно раскачиваясь, клубилась борода Крутогорова.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна шӑлӗсене ҫыртрӗ; чарӑлчӑк куҫӗсем пӑтранчӑклӑн сапаланса тӗксӗмленчӗҫ:

Анна стиснула зубы, расширенные зрачки ее помутились.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав тери хӑраса ӳкнипе, куҫӗсем ун чарӑлса кайнӑ.

Из огромных, расширенных глаз девушки сочился текучий ужас.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна пӗвӗпе унран кӑшт лутрарах, — хура ӗҫпе ӗҫлесе пурӑнакан нумай-нумай хӗрсем пекех, тӑн-тан ҫирӗп кӗлеткеллӗ те тулли ӳтлӗ; тӗлӗнмелле чиперлетсе кӑтартакан пысӑк та вӑйлӑ куҫӗсем мар пулсан, тен, ӑна пӑртак курпунтарах, хитрех мар тесе те шутлама пулатчӗ-тӑр.

Она была немного ниже его ростом, полна той тугой полнотой, которая присуща всем здоровым, физического труда девушкам, — может быть, немного сутула и, пожалуй, даже некрасива, если б не большие сильные глаза, диковинно красившие всю ее.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пысӑк та каҫӑр сӑмсипе куҫӗсем мар пулсанах ӑна кӑмӑла килмелле ҫын темелле.

Он производил бы приятное впечатление, если бы не крупный приподнятый нос да глаза.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утти тӑрӑн-тӑрӑн, хӑюллӑ; кӗрнеклӗ кӗлеткинче, хӑмӑр куҫӗсем ҫын ҫине уҫҫӑн та тӳррӗн тинкерсе пӑхнинче хӑйне мӑнаҫлӑ тыткалани сисӗнет; ҫаксем йӑлтах ӑна полкри ытти офицерсенчен уйӑрса тӑраҫҫӗ.

Энергическая походка, самоуверенность в осанке и в открытом взгляде карих глаз отличали его от остальных офицеров полка.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Соня Виктор ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илнине, унӑн ялан шухӑшлӑ ӑшшӑн пӑхакан куҫӗсем шиклӗн йӑлтӑртатса илнине асӑрхарӗ Сергей.

Сергей заметил, как Соня с грустью посмотрела на Виктора, и ее ласковые, постоянно задумчивые глаза тревожно заблестели.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех