Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхине (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лешӗ хӑрах енчи хӑлхине ҫӗклерӗ.

И, когда тот склонил к нему ухо.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей унӑн шухӑшне хӑлхине чикме ӗлкӗрчӗ-ӗлкӗрчех.

А Шерккей на лету схватил его слова.

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах поэзи чӑрсӑр япала: пурнать хӑйне, чикмест те хӑлхине.

Но поэзия — пресволочнейшая штуковина: существует — и ни в зуб ногой.

Юбилей сӑвви // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 36–47 с.

Эп вӗренмен сӑмахпала хӑлха ачашлама, ман намӑссӑр пекех пуҫтах сӑмах хӗр хӑлхине килентерсе хӗретес ҫук, пӗлетӗп.

Я ухо словом не привык ласкать; ушку девическому в завиточках волоска с полупохабщины не разалеться тронуту.

Пӗтӗм сасӑпа // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 3–11 с.

Тепӗр темиҫе минутран пӗр ҫамрӑк офицер шалти пӳлӗмрен кухньӑна тухнӑ та мӗн допрос пӗтичченех хӑлхине хупласа пуҫне пӗксе ларнӑ.

Через несколько минут молоденький офицерик выскочил из комнаты в кухню, уткнул голову в ладони и просидел так до конца допроса, зажмурив глаза и заткнув уши.

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Те чӑнах уланӑ вӑл, те сехӗрленнӗ ача-пӑча хӑлхине ҫеҫ ҫавӑн пек илтӗннӗ…

То ли он слышится на самом деле, то ли мерещится настороженному детскому слуху…

Осиновые Гаи // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫав вӑхӑтра Шерккей хӑлхине сасартӑк темле сасӑ илтӗнсе кайрӗ: таҫта вӑкӑр уласа макӑрнӑ пек — малтан, вӑй илсе ывӑннӑ пек, кӗскен-кӗскен икӗ хут улать те унтан ҫинҫелнӗрех сасӑпа вӑрӑммӑн, чуна кайса тивес пек, пӗтӗм таврана янӑратса ярать.

Вдруг до слуха Шерккея донесся какой-то непонятный звук: вначале показалось, где-то ревет бык, взмыкнет два раза что есть силы, а потом мычанье переходит в какой-то тонкий и долгий вой…

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Стёпка хӑй хӑлхине ӗненесшӗн пулмарӗ.

Степка не верил своим ушам.

24. Кӗрешӳ тата вӑрӑма пырать-ха // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ут ҫереме канӑҫсӑр кукалет, пуҫне паттӑррӑн уха-уха илет, ытти утсене курсан, куштанланса хартлатать, тулхӑрать, мӑшӑр хӑлхине ҫӳлелле чанк тӑратать.

Конь беспокойно бьет копытом землю, гордо вскидывает голову, завидев других лошадей, хвастливо всхрапывает, ржет, прядая ушами.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ йӑптӑхне тӑкса пӗтереймен йытӑ ваштах сиксе ӳкрӗ те теприн хӑлхине ҫыртса ҫурса ячӗ, анчах «тӑват куҫли» те ӑна мӑйӗнчен ҫатӑрласа ҫыртрӗ, вара ҫавӑнтах вӗсем иккӗшӗ те кӑлтӑрмачӑ пек ҫӗрелле пӗтӗрӗнсе ӳкрӗҫ; Элюкка йытти сасартӑк ҫиеле тухрӗ, хӑй ҫапах тепӗрне вӗҫертмерӗ, кайри ури вӗҫҫӗн чӗвен тӑрса ҫӗкленчӗ, пуҫне ҫиллес сулкаларӗ, унтан, пӗтӗм вӑйӗпе туртӑнса, лешне ывӑтса ячӗ.

Вот облезлая псина изловчилась и рванула ухо Старостиной собаки; та не осталась в долгу — вцепилась противнице в горло, и вновь обе закружились волчком и покатились по земле; собака Эллюки оказалась наверху и, не выпуская горла поверженной, привстав на задние лапы, с силой швырнула ее в сторону.

I. Канӑҫсӑр ир // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мишка хӑлхине кабинкӑн пӑр пек сивӗ тимӗрӗ ҫумнех хӗсрӗ, анчах пӗр сӑмахне те уйӑрса илеймерӗ.

Мишка прижался ухом к холодному, как лед, железу кабинки, но ни одного слова разобрать не мог.

13. Машина ҫинче // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Лашисем те урсах кайрӗҫ, чӑн-чӑн хӑрушши акӑ ӑҫта пулчӗ тата: хӑлхине вырттарать те лаша, шӑлне йӗрсе пӑрахса, мӑйне тӑсса хурать, тӗл пулнӑ ҫын кӗлеткине вара ҫыртса туласа хӑй айне пӗтӗрсе чикет.

Лошади остервенели; вот где настоящий ужас был: прижмет уши, оскалит зубы, изовьет шею, вопьется в тело и рванет под себя.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тӗлӗнмелле пысӑк, йывӑр карап ҫывхарсах килет, вӑл хӑйӗн хӑватлӑ борчӗсене тем ҫӳллӗш ҫӗкленӗ, машинӑсем кӗрлени те таркӑнсен хӑлхине уҫҫӑнах илтӗнет, ачасем ҫинелле пӑспа ҫунӑк ҫу шӑршине варкӑштарать.

Тяжелое чудовище летело совсем близко, высоко задрав свои могучие борты, и гул машины явственно отдался в ушах беглецов, обдав их запахом пара и перегорелого масла.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хӑйне астӑвассах Даниловӑн хӑлхине тинӗс шавӗ — е пӑшӑлтату пек шӑп та йӑваш, е урса кайнӑ тискер кайӑкла хаяррӑн та тӑвӑллӑн йынӑшса ӳленӗ пек — шав йӑпатнӑ.

Сколько он помнил себя, всегда его ухо ласкал шум моря, то тихий и мягкий, как шепот, то страстный и бурный, как стон и вопли разъяренного дикого зверя.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эпӗ калама пултараймастӑп, калама пултараймастӑп эпӗ, — илтӗнет Тёма хӑлхине таҫтан, чиксӗрех ҫӳлтен, Ивановӑн чӗтрекен сасси.

— Я не могу, я не могу… — доносился как будто с какой-то бесконечной высоты до слуха Тёмы быстрый, дрожащий голос Иванова.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

«Пат, пат, пат», — илтӗнет Тёма хӑлхине.

«День, день, день», — раздается в ушах Тёмы.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма ӳркенсе ҫеҫ ҫикелет, чӗнмест, Зина каланине ӗшеннӗ пек хӑлхине чикмесӗр итлесе ларать.

Тёма ест лениво, молчит и равнодушно-устало слушает Зину.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ыттисем калаҫнине те итлесе каймасть, вара, арендатор килсе кӗрсе, Пульчиха хваттерне халиччен те никам та йышӑнманни ҫинчен пӑшӑрханса калани Тёма хӑлхине пырса кӗрсен вӑл темӗн пӗлнӗ пек пулать.

Он как-то смутно вслушивается в разговор и оживляется лишь тогда, когда до его слуха долетает жалоба пришедшего арендатора на то, что номер Пульчихи по-прежнему не занят.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кабинетӑн уҫса хунӑ кантӑкӗнчен хӑлхине ашшӗпе амӑшӗн сасси пырса кӗчӗ, ку вара ӑна, хӑй сывалнин ырлӑхне тепӗр хут туйтарса илтерчӗ.

До его слуха долетели из отворенного окна кабинета голоса матери и отца и заставили его еще раз почувствовать прелесть выздоровления.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина урӑх тӳссе тӑраймасть, амӑшӗн: «Саншӑн шел мар пулсан, апла эсӗ аннӳне те, аҫуна та юратмастӑн», тенӗ сӑмахӗсем Зина хӑлхине кӗрсен, вӑл та амӑш ҫывӑракан пӳлӗме хӑвӑрт чупса кӗрет те хӗрӳллӗн калама пуҫлать:

Зина не выдерживает больше и, когда до нее долетают вдруг слова матери: «а если тебе не жаль, значит, ты не любишь маму и папу», врывается в спальню и начинает горячо:

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех