Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ешӗл сăмах пирĕн базăра пур.
ешӗл (тĕпĕ: ешӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла амӑшӗпе хӗрӗ ҫак йӗркесӗр вӑхӑтсем иртсе каясса, вилнӗ Белогрудӑн сӑмахӗсем чӑн пуласса, тӑван Попивкӑн ешӗл урамӗпе хамӑр ҫарсем иртессе, кӗрешекенсен тата терт куракансен таса юнӗпе ҫӑвӑннӑ, тертсем витӗр, тӗрӗслӳсемпе нушасем витӗр мӑнаҫлӑн илсе тухнӑ ялава вӗсен аллине парасса шанса тӑрса, полк ялавне пӗр ҫулталӑк та ҫичӗ уйӑх хушши сыхласа усранӑ.

Так хранили мать и дочь год семь месяцев это полковое знамя, поддерживаемые уверенностью, что пройдут лихие времена, что сбудутся слова покойного Белогруда и настанет день, когда по зелёной улице родной Поливки пойдут свои войска и передает она им это омытое чистой кровью борцов и мучеников, гордо пронесённое ею сквозь столько несчастий, испытаний и бед знамя.

145 полк ялавӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 145–155 с.

Таҫта лере, пирӗн хыҫра инҫетре, аэродром ҫине, ешӗл банансем патне манӑн шанчӑклӑ, тиркевсӗр тусӑм Дульник тӑрса юлчӗ.

Где-то там, далеко за нами, на поле аэродрома, у зеленых банановых листьев остался мой верный друг Дульник.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Эх, марсофлотсем, марсофлотсем, — терӗ вӑл лаш сывласа ярса, — ешӗл ҫамрӑксем!

— Эх, марсофлоты, марсофлоты, — со вздохом произнес он, — зеленые юноши!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ешӗл туратсемпе илемлетнӗскерсем, чечексемпе капӑрлатнӑскерсем, вӗсем этем тинӗсӗ витӗр, пысӑк чӗрӗ чечек йӑранӗсем евӗр, куҫса пыраҫҫӗ.

Украшенные зеленью, усыпанные цветами, они проплывают сквозь человеческое море, как огромные живые клумбы.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Проспектсем тӑрӑх каштансен ешӗл хуралӗ — ҫуркуннен хисеплӗ хуралӗ чаплӑн тӑрса тухнӑ.

Торжественно выстроилась вдоль проспектов зеленая стража каштанов — почетная стража весны.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗрӗн салатса янӑ ҫивӗчӗсем пекех арпашӑнчӑк ешӗл курӑк ӑшӗнче вӑл йӗме, ӗсӗклеме пуҫларӗ…

Дав себе волю, заплакал, зарыдал, уткнувшись в спутанные зеленые космы, удивительно похожие на девичьи распушенные косы-косички…

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Металл каса-каса кайнипе вӑрман хӗрринчи ешӗл ӳсентӑран сайралса юлчӗ.

Иссеченная металлом зелень опушек заметно поредела.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл хӑйӗн кашни тунипе, тӳрленсе ларнӑ кашни турачӗпе сана ешӗл салют парать.

Каждым своим стебельком, каждой выпрямившейся веткой она посылает тебе свой зеленый салют.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Автострадӑн сылтӑм енче сывлӑмпа витӗрех ҫӑвӑннӑ вӑрмансем ешӗл ҫулҫӑсен шӑршине сараҫҫӗ.

Справа над автострадой нависали леса, насквозь промытые росой, пропахшие свежей зеленью.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫамрӑк ешӗл ӳсентӑрансем ӑшне путнӑ таса та илемлӗ саласемпе пӗчӗк хуласем ҫуртсем тӑррине советсен хӗрлӗ ялавӗсене тата нацин виҫӗ тӗслӗ сӑрӑллӑ ялавӗсене ҫакса янӑ та, вӗсем пысӑк гаваньри питӗ нумай карапсем ҫинчи вымпелсем пекех варкӑшса тӑраҫҫӗ.

Чистые, красивые села и городки, утопающие в молодой зелени, подняли над домами красные советские и трехцветные национальные флаги, которые трепетали, словно вымпелы множества кораблей в огромной гавани.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак йывӑҫсем тепӗр эрнерен ешӗл тум тумланӗҫ, ашкӑрса ӳсӗҫ, савӑнӑҫлӑ илем кӳрсе тӑрӗҫ!..

О, как эти деревья оденутся через неделю, как закрасуются буйно и весело!..

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Сирӗн ешӗл вӑй-хӑватӑра тӗрӗслесе пӑхам.

— Испробую вашу зеленую силу.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫурӑм хыҫӗнче кӑна, таҫта инҫетре, ешӗл тусен катрамӗсем хуллен кӗрлесе тӑраҫҫӗ.

Лишь за спиной, где-то далеко, зеленые громады гор приглушенно гремели.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аялта, инҫетри ешӗл тӳремлӗхрен ишсе килнӗ евӗр, ту умне Гринава пырса чарӑннӑ.

Внизу, словно приплыв из далеких зеленых равнин, пришвартовалась к подножью гор Гринава.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл ванчӑк витрина ҫине шухӑшлӑн пӑхса юрлать, унта ҫӗмӗрӗлсе, юрланса пӗтнӗ трамвайлӑ ют урама мар — юмансем шавлакан тата улӑхсем чечекленекен тӑван ешӗл ҫуркуннене курать тейӗн.

Он пел, задумчиво глядя в разбитую витрину, словно видел там не чужую улицу с искареженным, заснеженным трамваем, а родную зеленую весну, когда шумят дубы и зацветают луга.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӗрӗсрех каласан, ешӗл уялла пӑхать, ҫав уйра, нумай ҫулсем иртсен, Пешт хулин кварталӗсем ӳсе-ӳсе лараҫҫӗ.

Вернее, на то зеленое поле, где через много лет вырастут кварталы Пешта.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сирӗн ачӑр-пӑчӑрсем, вӑрҫӑ хыҫҫӑн ҫак ешӗл йывӑҫсем айӗнче вылянӑ чух, пире ырӑ, ӑшӑ сӑмахпа асӑнччӑр.

Пусть ваша мелюзга, играя после войны под этими зелеными деревьями, помянет и нас незлым, тихим словом.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑшпӗрисем, хӑюллӑраххисем, «пан капитанран»: каштансене ан касӑр, тесе ыйтма пуҫларӗҫ, мӗншӗн тесен ку — пролетарисен кварталӗ, рабочисен ачисем ҫулла каштансемсӗр пуҫне урӑх нимӗнле ешӗл ӳсентӑран та курмаҫҫӗ.

Некоторые, посмелее, стали просить «пана капитана», чтобы он не рубил каштаны; это пролетарский квартал, и дети рабочих летом не видят никакой зелени, кроме каштанов.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗррехинче анне колхозран лашасем илчӗ те, эпир Переволошинӑна, мӑнакка патне хӑнана, ешӗл уява кайрӑмӑр.

А как-то раз мама взяла в колхозе коней, и мы поехали на зеленые праздники в Переволошино к тетке в гости.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Йӗри-тавра, ешӗл уҫӑм ҫинче, мина ҫурӑлнӑ вырӑнсем ҫӑлтӑр евӗр хуралса выртаҫҫӗ.

Вокруг, на зеленой озими, лежали черные звездообразные цветы минных разрывов.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех