Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗп ҫыран хӗррипе вӑрман кашласа ларать.
По другую сторону ее рос лес.

Вӑрманти пушар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 58–60 с.

Вӑрман ҫаралма тытӑнчӗ, ҫулҫӑсем юр ҫунӑ пек тӑкӑнаҫҫӗ.
Лес начинал сквозить и все больше и больше осыпал листву на землю.

Ҫынсем йӑнӑшни вӑрман тӑрӑх янӑра-янӑра каять.
оглашая тайгу громкими стонами.

Вуту юханшывӗ хӗрринче выҫӑпа аптрани // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 45–57 с.

Ҫӳлте вӑрман, эпир касма палӑртнӑ ту хырҫи тинӗс шайӗнчен пин те икҫӗр метр ҫӳллӗшӗнче шутланать.
Самый перевал — это покрытая лесом седловина высотою в тысячу двести метров над уровнем моря.

Вӑл куяна та хӑйпе пӗрлех вӑрман еннелле йӑтса кайрӗ.
Ястреб полетел к лесу вместе со своей добычей.

Xурчкапа куян // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 38–40 с.

Унтан вара ҫӳллех мар йывӑҫ тӗмӗсем лараҫҫӗ, вӗсем хыҫӗнчен тем тӗрлӗ вӑрттӑнлӑхсем усракан ӗмӗрхи шӑп вӑрман пуҫланса каять.
Дальше шел кустарник, а за ним — таинственный, молчаливый лес.

Каҫхи сунар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 27–32 с.

Икӗ енӗпе те вӑрман кашласа ларакан ҫыран хӗррисем кӑшт ҫеҫ палӑраҫҫӗ.
Я еле различал оба берега, покрытые лесом.

Вӑрман хыҫӗнче ӗнтӗ вӑл пачах та палӑрми пулса ҫитнӗ, анчах ытти ҫӗрте пур вырӑнта та — тӳпере-и е ҫӗр ҫинче — ҫутӑ тӗттӗмпе кӗрешни сисӗнет.
За лесом ее не было видно, но всюду — в небе и на земле — чувствовалась борьба света с тьмою.

Вӑрман хӗрне ҫитме ҫӗр метр пек юлнӑччӗ ҫеҫ, сасартӑк хам мӗн шыранине курах кайрӑм.
Не успел я дойти до опушки леса, как увидел того, кого искал и боялся найти.

Йӑнӑш курӑннӑ-мӗн… // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 11–15 с.

Вӑрман тин ҫеҫ ҫаралма тытӑннӑ-ха, пӑт-пат кӑна ҫулҫӑсем ӳккелеҫҫӗ.
Появились первые признаки листопада — под ногами шуршала опавшая листва, лес начинал сквозить.

Ҫӗнӗ офицер тавралӑхри вӑрман тӑрӑх пӑшалпа ҫӳреме юратнине полк командирӗ часах асӑрханӑ, ӑна вара кӗҫех сунарҫӑсен командин начальникӗ туса хунӑ.
Командир полка заметил, что новый офицер любит бродить по сопкам с ружьем в руках, и назначил его начальником охотничьей команды.

Инҫет хӗвелтухӑҫ тишкеревҫи // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 3–7 с.

Паянхи пысӑк чул ҫуртсем вырӑнӗнче, трамвайсемпе автобуссем чупакан анлӑ урамсем вырӑнӗнче ун чухне вӑрман кашласа ларнӑ, унта час-часах тигрсем те пыра-пыра тухнӑ.
Там, где сейчас стоят большие каменные дома, где по широким улицам ходят трамваи и автобусы, тогда росли леса, в которые нередко заходили тигры.

Вӑрман ӑҫта иккенне кӑна каласа кӑтартрӑм…
Сказал, где лес лежит, и все…

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кала, Шыҫмак Ваҫилейне вӑрман пирки кам юла юпса пӗлтерчӗ?
Скажи, кто донес Шысьмак Васьлею про лес?

Пикмӑрса мӗн-ха вӑл, ӑна вӑрман вӑрланӑ тесе кӑна айӑплама пӑхнӑ.
Ему еще и то повезло — его только в краже леса обвинили.

Чи лайӑх ҫӗр, шыв-шур те вӑрман — улпутсенче.
Все лучшие земли, вода, леса — все в руках улбутов.

— Вӑрман хӑлхаллӑ, хир куҫлӑ, кайса ыйтах ҫавсенчен.
— Лес ушаст, лес глазаст — у него и спрашивай.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утламӑша килсе, хӑйсен ирӗкӗпе вӑрман касакансене ушкӑнӗпех тытӑп та, вӗсем мӗншӗн пӗтӗм вулӑс халӑхне хӗтӗртсе ячӗҫ тесе айӑплӑп, ҫавӑншӑн мана исправникрен чыс та хисеп пулӗ тесе шутланӑччӗ вӑл.
А он-то надеялся без особого труда изловить утламышских лесокрадов, заодно обвинить их в том, что вся волость занялась самовольной вырубкой лесов, и тем самым вырасти в глазах исправника.

Вӑрман вӑррисене ялта урӑх пӗр ҫын та тупайманшӑн уретник калама ҫук тарӑхрӗ.
Урядник же был вне себя от гнева, больше никого и лесокрадов не нашли.

— Апла эс те вӑрман вӑррисене пӗлместӗн?
— Так ты говоришь, не знаешь лесных воров?

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика