Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑк сăмах пирĕн базăра пур.

алӑк (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Трубачёва вӑл алӑк патне ҫитерчӗ, хваттер звонокне те хӑех туртса шӑнкӑртаттарчӗ.
Он подвел Трубачева к двери, сам дернул звонок:

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вара алӑк патне пырса, звонокран хуллен туртрӗ.
Потом легонько дернул звонок.

Вӑл алӑк патӗнче вылякан Валеркӑна кӗперен ярса тытрӗ:
Он схватил за рубашонку играющего у порога Валерку:

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Учитель хыҫҫӑн алӑк хупӑнсанах, ачасем вырӑнӗсенчен сике-сике тӑчӗҫ, Трубачёвпа Булгакова хупӑрласа илчӗҫ.
Когда за ним закрылась дверь, ребята повскакали с мест и окружили Трубачева и Булгакова:

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Алӑк урлӑ каҫнӑ-каҫманах, ҫӗлӗкне хывса, хӗрӗнчен ыйтрӗ:
Она еще на пороге, снимая шапочку, крикнула:

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Лида алӑк уҫрӗ те кухньӑна кӗрсе кайрӗ.
Лида открыла дверь и вошла в кухню.

Сева вӑрӑм коридора кӗрсе кайсан, урамра хыттӑн макӑрнӑ сасӑ илтӗнчӗ, ҫав самантрах кӗтесри алӑк уҫӑлчӗ те Саша сиксе тухрӗ.
Когда Сева вошел в длинный коридор, со двора послышался громкий плач, и тотчас в углу открылась дверь, из нее выскочил Саша.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Телейлӗ! — васкаса каларӗ Грознӑй алӑк хупнӑ вӑхӑтра.
Счастливо! — заторопился Грозный, закрывая за ним дверь.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Митя алӑк патӗнче тӑратчӗ, анчах ачасене: «Ытла нумай ан ҫӳрӗр!» терӗ те тухса кайрӗ.
Но Митя стоял уже в дверях и, крикнув ребятам: «Не задерживайтесь долго!» — исчез.

Ваҫҫук ӗнтӗ ӑна тахҫанах кӗтме тытӑннӑ, кӗҫ-вӗҫ алӑк уҫӑласса кӗтсе ларнӑ.
Васек уже ждал его, с нетерпением поглядывая на дверь.

14 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Атте кайрӗ-и? — ыйтрӗ вӑл алӑк урлӑ каҫнӑ-каҫманах.
— Папа уехал? — спросил он у порога.

12 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пурте алӑк еннелле пӑхма тытӑнчӗҫ.
Все взгляды устремились на дверь.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Алӑк патӗнче Сева Малютин курӑнчӗ.
В дверях показался Сева Малютин.

Ваҫҫук ӑна алӑк уҫса кӗртрӗ те хуллен каларӗ:
Васек открыл ему дверь и тихонько шепнул:

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ку тата кам патне кӗмелли алӑк? — ыйтрӗ вӑл, Таня пӳлӗмӗн уҫҫине тытса пӑхса.
А это чья же дверь-то? — потрогав замок Таниной двери, спросила она.

Вӑл юлташӗ патӗнче алӑк ҫине хӑраса пӑхса ларчӗ.
Он сидел у товарища, с тревогой поглядывая на дверь.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Саша шикленсе итлеме пуҫларӗ: — Анне кайрӗ пулас, — терӗ те алӑк патнелле чупрӗ:
Саша тревожно прислушался: — Кажется, мать ушла, — он бросился к двери:

7 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Алӑк хыҫӗнче темскер кӗмсӗртетсе ӳкрӗ, унта ытла та хытӑ тӗпӗртетме тытӑнчӗҫ.
За дверью вдруг что-то с грохотом упало и началась невероятная возня.

Вӑл санӑн хулпуҫҫисем ҫинче ларма пӗлмест, мӗнпур шухӑшсене ҫухатса пӗтернӗ! — мӑкӑртатнӑ Грознӑй ача хыҫҫӑн алӑк хупнӑ чухне.
На плечах ходуном ходит, всякое соображение растеряла! — ворчал Грозный, закрывая за мальчиком дверь.

5 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Уҫар, уҫӑр! — тесе кӑшкӑрма пуҫларӗ Одинцов, хӑй вӑйсӑр хулпуҫҫийӗпе алӑк кӗлинчен тӗке-тӗке.
— Открывай, открывай! — налегая худеньким плечом на щеколду, кричал Одинцов.

4 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика